Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Μες την τσέπη μου χάσκει ένα χρέος



Η ελευθερία υπάρχει πάντα. Aρκεί να καταβάλεις το τίμημα.


text: Henry De Montherlant - Carnets (1957).
music: Lance Canales & The Flood – Freedom, Elixir, Digital Album 2012. 


Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Λένε πως θα βρέξει



Τη μέρα, τα πουλιά πετάνε χαμηλά, οι μύγες τσιμπάνε
δυνατά, μα ποτέ δεν βρέχει.
Οι δρόμοι κυλάνε σκονισμένοι, οι άνθρωποι περπατούν
σκυφτοί, κοιτούν γύρω, ξύνουν το κεφάλι τους απορημένοι.

Στο θρηνερό σούρουπο, πάντα αστράφτει κάπου μακριά,
στους αρχαίους άπιαστους ορίζοντες, κι ύστερα έρχονται
από τη δύση διαμελισμένα τα σύννεφα.
Κρέμονται πάνω απ’ τα κτίρια σαν πολυκαιρισμένες,
λιγδερές μαυροκόκκινες σημαίες, ώσπου να σκοτεινιάσει,
έπειτα φεύγουν και χάνονται, τα καταπίνει το σκοτάδι.

Όταν πια πέφτει η νύχτα, και τα φώτα ανάβουν, κι όλοι
διψάνε για δροσιά, κι αέρα και έρωτα, μα το μόνο που
βρίσκουν είναι ξανά η δυστυχία, σ’ έναν άρρωστο νοτιά,
σε χλιαρά ποτά και πλαστικούς εραστές, τότε… η πόλη
μοιάζει πια σαν πιστή ζωγραφιά της ψυχής των κατοίκων
της, μια πιστή ζωγραφιά της ψυχής μου.

Κι όμως αυτό που θα ’θελα, θα θέλαμε όλοι,
φαντάζει τόσο απλό.
Να ’μαστε λέει οι σταγόνες της βροχής, οι νότες της
αιώνιας μουσικής, σάρκα στα οστά της γης, οι άνθρωποι
μιας γλυκόπικρης παντοτινής γιορτής…
να ’μαστε λέει οι άνθρωποι μιας πόλης ακόμη ζωντανής…
κι όχι νεκροζώντανοι, γυαλισμένες εικόνες, κίβδηλες,
μιας άδειας ατέλειωτης στιγμής.

Λένε πως θα βρέξει, οι ειδικοί…
Μην τους πιστεύεις. Το τύμπανο της βροχής από τα χέρια
σου πρέπει να ακουστεί, βροχοποιός θα γίνεις εσύ.

text: Χρήστος Πελτέκης - Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs 2017.
music: Lee Clayton – 10000 Years/Sexual Moon, Naked Child LP, Capitol 1979.
 
 

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Tony Cohen RIP




4/6/1957 - 2/8/2017

Για όσους αναρωτιούνται «ποιος είναι αυτός;» ας κάνουν έναν κόπο να ρίξουν μια ματιά σε ότι βινύλια ή CD έχουν από ονόματα όπως οι Boys Next Door, Birthday Party, Nick Cave & The Bad Seeds, Beast Of Bourbon, The Johnnys, Spencer P. Jones, The Go-Betweens, Pel Mel, The Saints, The Moodists, Crime & The City Solution, Once Upon A Time, Cruel Sea, Mick Harvey, Paul Kelly, Kim Salmon, Hugo Race, Devastations, Blackeyed Susans, Tex Perkins, Louis Tillett, These Immortal Souls, και γενικά σε ότι αυστραλέζικο υπάρχει στο σπίτι, αλλά ακόμη και σε δισκάρες σαν το I Knew Jeffrey Lee της γνωστής συμμορίας, το Kiss You Kidnapped Charabanc των Sudden και Howard, ή το πρώτο 7ιντσο του Phil Shoenfelt, (ας ρίξουν και μια ματιά και στην πρώτη νουβέλα του τελευταίου, το Junkie Love όπου ο Cohen εμφανίζεται ανάμεσα στις σκόνες και τις γραμμές με παρατσούκλι), ας τα κάνουν όλα αυτά, ε κι εκεί κάπου στα credits του παραγωγού, του τεχνικού και όλες του ήχου τις καλές δουλειές, θα ανακαλύψουν το όνομα του εκλιπόντος...
Tony Cohen… ίσως να μη φαίνεται τόσο ή και καθόλου «βαρύ» αν το συγκρίνεις με τον παραπάνω «τρομακτικό» κατάλογο, αλλά τελικά δεν θέλει και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του αυστραλέζικου rock and roll και όχι μόνο... θα της λείψει σίγουρα πολύ αυτής της ιστορίας, θα λείψει ακόμη περισσότερο και στους ανθρώπους της... σε όσους από αυτούς είναι ακόμη εδώ τέλος πάντων, γιατί αρκετούς θα τους συναντήσει στο μέρος όπου βρίσκεται από σήμερα κι αυτός. 

Υ.Γ. Για όσους βαριούνται να ψάχνουν (ή δεν έχουν δίσκους να ψάξουν) ο παρακάτω κατάλογος του discogs πιστεύω κάνει τη δουλειά...