αντίλαλος

 

Έχω υπάρξει κι άλλοτε εδώ

σε άλλους καιρούς

πριν από την εποχή της ξηρασίας.

 

Αναγνωρίζω τον ορίζοντα

τον παλιό μας ουρανό

όπως πάντα

πάνω απ’ όλα.

 

Ακούω τους χτύπους της καρδιάς

πιάνω τον αέρινο σφυγμό που ’χει στις φλέβες του ο νομάς

ψηλαφώ τις πληγές του απείθαρχου σκλάβου στην πλάτη

μυρίζω τον βαρύ ιδρώτα της ψυχής του εργάτη.

 

Βλέπω στα μάτια του τρελού αυτοκράτορα

τις πρώτες σπίθες της φωτιάς

βλέπω στα μάτια του αυτοκράτορα

τον φόβο και πάλι να γεννιέται.

 

Στο πρόσωπό μου βρίσκονται όλα χαραγμένα

όσα φτάνει το μάτι ένα γύρω, κι ακόμη πιο πέρα

σαν παλιός ξεθωριασμένος χάρτης

σαν τα χνάρια των νεκρών πάνω στη στάχτη.

 

Δεν θα σβηστεί ό,τι δεν σβήνεται.

 

Παρόλο το φως που με τυφλώνει

παρόλο το ψέμα που με ζώνει

το ξέρω

έχω πεθάνει πολλούς θανάτους εδώ

κι έχω ζήσει άλλες τόσες ζωές εδώ

και θα ξανάρθω

θ’ ανασάνω ξανά

κάτω απ’ το ίδιο στερέωμα

μέσα σ’ ένα άλλο σκήνωμα

πριν τις μεγάλες φωτιές

και ξανά

με τις πρώτες βροχές

τότε που η υγρή γη

όχι, δεν θα τρέμει

μα θα μυρίζει

σπίτι.

 

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs 2017.

music: Oiseaux-Tempête & The Bunny Tylers - The Little Known Ending Fading Away, The True History Of The Tortoise & The Hare According To Lord Dunsany CD, Ruptured Records 2018.

 

 

Έχουμε όλοι προσβληθεί (A Last Dance For The Things We Love)

- Γιατρέ μου πως το βλέπετε;

- Τι να δω, εσείς μάτια ή έστω, μύτη δεν έχετε;

το πράμα σάπισε, είναι φως φανάρι,

απ’ όπου και να το πιάσεις βρωμάει ψοφίμι.

- Καμιά ελπίδα λοιπόν;

- Η  επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια

δεν σώνεται με τίποτα, και θα σας συμβούλευα

να μη ματαιοπονείτε με προσευχές.

Τέλος, μην ξεχνάτε σας παρακαλώ…

Δεν είμαι τρελός! Είμαι ο γιατρός!

Έχουμε όλοι προσβληθεί

κι η αρρώστια μας είναι ανίατη

ρημάζει πόλεις και χωριά

μάταια τα φάρμακα κι οι γιατροί

(διώξε τους μάνα μου, τσάμπα σου τρων’ λεφτά

διώξε τους και δώσ’ μου τον ήλιο μάνα, τον ήλιο, τον ήλιο)

κι η θέληση Του (προς το παρόν) ανεξιχνίαστη.

Έχουμε όλοι προσβληθεί σου λέω

ο απαξάπας

και σταμάτα να γελάς.

Άκου τις στριγκλιές της μουσικής που ξεψυχά

κοίτα τα κομμάτια του διαλυμένου κόσμου

που ξεβράζονται στα ρηχά.

Νιώσε… τον ρόγχο ενός ζώου άγριου

που πεθαίνει όπως ο χρόνος, μοναχικά.

Εκείνη η βασανιστική αγωνία της αναμονής

που πριν το κακό πλανιέται στον άνεμο

τέλειωσε πια!

Απέμεινε μόνο

μια μεγάλη και κοινή συμφορά

που μας δένει ως τον θάνατο.

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs, 2017.

music: The Eye Of Time – God Is Your Loneliness, Myth I: A Last Dance For The Things We Love CD, 

Denovali Records 2016. 

Το φορτίο

Είναι κουράδα μέσα σε δυσκοίλιο έντερο, χοντρή και

μακριά σαν βόας, σιχαμερή σαν κροταλίας…

Κακό σπυρί που όλο μεγαλώνει, γεννάει, τρώει και

χαλάει τα πάντα, σαν ποντικός στο κελάρι.

Ψείρα κουκουναράτη, τίγκα στο αίμα, έχει φάει τον

αγλέουρα, αφήνει το μαλλί γιομάτο από λίγδα και

κόνιδα.

Βραχνάς στο λαιμό, χτικιό στο στήθος. ασήκωτο απ’ την

μπάζα, το πάει σιγά σιγά, προσεκτικά σαν σακούλα με

αυγά, το φυλά σαν κόρη οφθαλμού, ευθύνη μεγάλη όσο

και η ιστορία του.

Το φέρει βαρέως στην πλάτη του σαν παγωμένο πτώμα,

είναι ο σταυρός του, η ειμαρμένη, καθήκον ιερό, ευλογία

και κατάρα μαζί, πρέπει να το κάνει αυτός και μόνο, για

όλη την οικουμένη.

Σαν βαλίτσα με χρυσάφι, λεφτά ή ναρκωτικά, δεν το

αφήνει κάτω ποτέ, μήτε έτσι λιγάκι να ξεκουραστεί, κι ας

έχει έπειτα από τόσο κόπο το απόλυτο, το αναφαίρετο

δικαίωμα… μ’ αυτός ούτε τον ιδρώτα, ποιόν ιδρώτα; τον

κώλο του καλά καλά δε στέκεται να σκουπίσει, κι ούτε

καταδέχεται κάποιον να τον βοηθήσει.

Όχι! Αυτό ποτέ! Μην το τολμήσεις! Στο ξαναλέω όχι!

Το κουβαλά με πάθος, δεν κάνει ποτέ του λάθος,

κήπος στο βάθος! συνάμα οργανώνει τα πάντα,

ελέγχει την παραγωγή και την αναπαραγωγή,

βομβαρδίζει τους πάντες, λαμβάνει δρακόντεια μέτρα

ασφαλείας, καταστέλλει την όποια ανταρσία, εξαπολύει

ανθρωποκυνηγητό! ντουφεκίζει τους στασιαστές, εκδίδει

νέες διαταγές, εκπολιτίζει την άγρια κοινωνία, επιβάλει 
την ανώτατη εξουσία, εξάγει τη Δημοκρατία…
μακάριος οδεύει προς την αθανασία…

Σας λέω είν’ ένας μύθος μ’ απύθμενο ήθος! είναι μεγάλο

όσο κανένα άλλο, είναι βαρύ σαν όλη τη γη! τι έχει μέσα

είν’ ένα θέμα, ό,τι και να σου πω θα είναι ψέμα.

Είναι το φορτίο του λευκού κύριε!

και μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις,

για σένα όλα τα τραβά, για σένα αγκομαχά, όποιου

χρώματος αχάριστε αράπη μου, άκου τα λοιπόν για να

μαθαίνεις.

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs 2017.
music: Thin Lizzy – Holy War, Life-Live LP, Vertigo Records 1983.

Ακόμη μια άνοιξη

Είναι μαχαίρι αυτό που βλέπω εμπρός μου;

~Σαίξπηρ

Σαν νυφιάτικη τρομπέτα ακούγεται ο ρυθμός

ή μήπως είν’ η ώρα που κατευοδώνεται ο νεκρός;

Μεγαλοβδομαδιάτικος, γλυκός εσπερινός

μην είν’ το φρικαλέο γέλιο που βγάζει ο ηλίθιος;

Να ’μαι εδώ ακόμη μια άνοιξη

ν’ ακούω τη φωνή μου

Που ’σαι ρε μάνα να με δεις

γομάρι με άφησες, κουφάρι θα βρεις.

Κι εσείς Κήποι μου καταπράσινοι, μυστικοί

σκόνη κι αγκάθια, ίδιοι οι φίλοι μου οι παλιοί.

Να ’μαι εδώ ακόμη μια άνοιξη

ν’ ακούω τη φωνή μου

Σκοτείνιασε ο ουρανός

κι έχει το ύφος αρχαίας Σφίγγας

λουσμένος όχι απ’ του φεγγαριού το φως

μα από τη λάμψη μια βιτρίνας.

Σταχτιά αγριόχηνα

πάνω απ’ το μελλοντικό μου μνήμα που πετάς

παρακαλώ σε

με το φτερούγισμά σου στείλε ένα σήμα

στους καρτερούντες της άλλης πλευράς.

Να ’μαι εδώ ακόμη μια άνοιξη

ν’ ακούω τη φωνή μου

Μια τέτοια μέρα δεν θα ’ταν ωραία; αναρωτιέμαι…

χέρι με χέρι να κινήσουμε, μεγάλη παρέα!

και δεν κρατιέμαι.

Θα το ενέκρινε ίσως, κι ο ίδιος ο Θεός!

μια τέτοια μέρα… να τελειώνουμε επιτέλους αξιοπρεπώς;

Μα… να ’μαι εδώ ακόμη μια άνοιξη

ν’ ακούω τη φωνή μου

να ’μαι δω ακόμη μια…

Εγώ που νέος, καθαρός σαν δάκρυ

θα ’φευγα για την Αχερουσία.

image: Pieter Bruegel the Elder – Christ Carrying The Cross (λεπτομέρεια), 1564.

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs, 2017.

music: Γιαννάκης Ζλατάνης (ο Μέγας) – Αυτοσχεδιασμός (Της τάβλας).&-

Χρηματιστήριο αξιών

Διότι  το πάν δεν είναι να είσαι άγιος ο ίδιος.

Το παν είναι να πείσεις τους άλλους ότι  είσαι άγιος  

και τότε τη βολεύεις κατά πως επιθυμείς.

~Νίκος Τσιφόρος

Πούλα πατρίδα! δόξα και τιμή!

τελευταία πάει πακέτο μαζί με

αρβύλες και μπλουζάκια

κουρευτικές μηχανές, πιστόλια τατουάζ

αναβολικά, ξύλο, όλων των ειδών τα όπλα

γερή η μπάζα, κι η ψήφος σίγουρη.

Πούλα επανάσταση! εξαρχείωση! αντιεξουσία!

και… άλφα γενικά, κι εδώ η αρβύλα και το τατουάζ

φεύγουν σαν κεράσι τραγανό, στο καλάθι

μαζί και τ’ αθλητικά με τ’ αστέρι

μπύρες και σταμπωτά μπλουζάκια

δίσκοι και πάσης φύσης έντυπο υλικό

απαραίτητα επίσης

από κοντά και η μούρη σε αγοράκια και κοριτσάκια

και με τις κατάλληλες διασυνδέσεις παράλληλα

τσεπώνεις και μια μισθούκλα να! με το συμπάθιο.

Πούλα υπευθυνότητα! ρεαλισμό! φιλελευθερισμό!

πουλάς όλα τα παραπάνω, και τα παρακάτω άμα λάχει

κι όλου του κόσμου τα προϊόντα

αγοράζεις φθηνά, τσάμπα σχεδόν

τα πάντα, χώρες ολόκληρες κι ανθρώπους

βασικά κυρίως αυτούς

και συνεχίζεις, ποτέ δεν σταματάς

σαν μπαταρία έμπιστου επώνυμου κατασκευαστή.

Πούλα ποίηση! συναισθηματική κοπριά

αποχαύνωση, παρακμή κι αξυρισιά

βασικά τίποτα άλλο

παρά αφόρητη σύμβαση και αυταπάτη

και του λόγου σου

σημασία όμως έχει ότι

στον πάγκο δίπλα στα βιβλία

πουλάς μαζί καταραμένους έρωτες

σε καλοαναθρεμμένες δεσποινίδες

που θέλουν μια μικρή δόση αλήτη στο κρεβάτι τους

και βέβαια το πιο σημαντικό κι εδώ

πουλάς μούρη σε όλους τους άλλους.

Πούλα θεό!

θα σπρώξεις μαζί και καντηλέρια, κομποσκοίνια

εικόνες, λιβάνια, κεριά, τυριά και χίλια μύρια άλλα

περιφερειακά, να φαν’ κι οι κότες

και αν δεν μπορείς να πουλήσεις μούρη

θα ’χεις να το καυχιέσαι ότι βρίσκεσαι σε

απευθείας επικοινωνία

με την Πρώτη Μούρη.

Πούλα και τη ριμάδα την ψυχή σου!

ας πάει και το παλιάμπελο!

να πάει στο διάολο μωρέ!

Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και η πατρίδα

η επανάσταση, η ελευθερία, η ποίηση και η θρησκεία

χρειάζονται έναν Επαγγελματία!

Μπίζνες ες γιούσουαλ να στο κάνω λιανά

πελατάκια ψάχνουν όλοι

είναι μόνο θέμα τάργκετ γκρουπ που λένε 
μπορείς κι εσύ

κάν’ το μόνος σου αν χρειαστεί

γι’ αυτό

πούλα κάτι κι εσύ σου λέω!

πούλα! πούλα!… πούλο.

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs 2016.
music: LAME – All The Falling Leaves, The Lame Shall Enter First LP, Alien Snatch Records 2014.