Είναι
μαχαίρι αυτό που
βλέπω
εμπρός
μου;
~Σαίξπηρ
Σαν νυφιάτικη τρομπέτα ακούγεται ο ρυθμός
ή μήπως είν’ η ώρα που
κατευοδώνεται
ο νεκρός;
Μεγαλοβδομαδιάτικος, γλυκός εσπερινός
μην είν’
το φρικαλέο γέλιο
που βγάζει
ο ηλίθιος;
Να ’μαι εδώ ακόμη
μια
άνοιξη
ν’ ακούω τη
φωνή μου
Που ’σαι ρε μάνα να
με δεις
γομάρι
με άφησες, κουφάρι
θα βρεις.
Κι εσείς
Κήποι μου καταπράσινοι, μυστικοί
σκόνη
κι αγκάθια,
ίδιοι οι
φίλοι μου οι
παλιοί.
Να ’μαι εδώ ακόμη
μια
άνοιξη
ν’ ακούω τη
φωνή μου
Σκοτείνιασε ο ουρανός
κι έχει το
ύφος αρχαίας Σφίγγας
λουσμένος
όχι
απ’
του φεγγαριού
το φως
μα από
τη λάμψη
μια
βιτρίνας.
Σταχτιά αγριόχηνα
πάνω απ’
το μελλοντικό
μου μνήμα που πετάς
παρακαλώ σε
με το φτερούγισμά
σου στείλε
ένα
σήμα
στους καρτερούντες της άλλης
πλευράς.
Να ’μαι εδώ ακόμη
μια
άνοιξη
ν’ ακούω τη
φωνή μου
Μια τέτοια μέρα
δεν
θα ’ταν
ωραία;
αναρωτιέμαι…
χέρι με χέρι να
κινήσουμε,
μεγάλη παρέα!
και δεν
κρατιέμαι.
Θα το ενέκρινε ίσως,
κι ο ίδιος ο Θεός!
μια τέτοια μέρα… να
τελειώνουμε
επιτέλους αξιοπρεπώς;
Μα… να ’μαι
εδώ
ακόμη μια άνοιξη
ν’ ακούω τη
φωνή μου
να ’μαι δω
ακόμη μια…
Εγώ που νέος, καθαρός
σαν δάκρυ
θα ’φευγα
για
την
Αχερουσία.
image:
Pieter Bruegel the Elder – Christ Carrying The Cross (λεπτομέρεια), 1564.
text:
Χρήστος
Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan
drugs, 2017.
music:
Γιαννάκης
Ζλατάνης (ο Μέγας) – Αυτοσχεδιασμός (Της τάβλας).&-
