Αυτά με την
άδεια. Αν τη βγάλεις οι ληστές θα σου πάρουν το χρυσάφι σου. Αν δε τη βγάλεις
και σε μυριστεί το κράτος, σου παίρνει το μισό σου κομπόδεμα ή κι ολόκληρο
ακόμα, για τιμωρία.
Κι από πάνω
βρίσκεσαι ολομόναχος κι αβοήθητος μέσα στην απέραντη ερημιά του δάσους.
Μα δεν είναι μόνο
αυτό. Απ’ τη
στιγμή που αποκτάς κάτι, βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά.
Όπως και να ’χει το πράμα, απ’ τη στιγμή εκείνη αρχίζεις να ανήκεις στη
μειοψηφία, κι όλοι οι άλλοι που δεν έχουν τίποτα, ή έχουν λιγότερα από σένα,
γίνονται θανάσιμοι εχθροί σου.
Από εκείνη τη
στιγμή πρέπει να έχεις διαρκώς τα μάτια σου τέσσερα. Πάντα θα υπάρχει κάτι να
σε κρατάει σ’
επιφυλακή. Όσο δεν έχεις τίποτα είσαι σκλάβος του άδειου σου στομαχιού κι
οποιουδήποτε μπορεί να σ’ το
γεμίσει. Και μόλις αποκτήσεις κάτι, γίνεσαι σκλάβος της ιδιοκτησίας σου.
...
Το χρυσάφι που
φορά η όμορφη κυρία κι ο βασιλιάς στην κορόνα του, έχει περάσει από παράξενα
χέρια κι έχει πλυθεί πολλές φορές με αίμα, όπως πλένεται τώρα με νερό και σαπούνι.
Ένα στεφάνι από
λουλούδια ή από τα φύλλα κάποιου δέντρου, έχει πιο ευγενική καταγωγή, και
παρόλο που το χρυσάφι αντέχει περισσότερο, το πλεονέκτημά του είναι τελείως
σχετικό.
text: B. Traven – The Treasure Of The Sierra Madre
(1927), στα ελληνικά «Ο θησαυρός της
Σιέρα Μάδρε», μετάφραση Γιάννης Ευαγγελίδης, εκδόσεις Γράμματα 1986.
music: Snakes – Instrumental, No More Songs About
Wildflowers CD, Grimoire Records 2018.