Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

The Three Blind Mice - The Chosen One

Digital Album
2015
"Ιταλοί με στυλ τόσο στο ντύσιμο όσο και στο μουσικό γούστο. Τρεις ποντικοί που σουλατσάρουν μεσάνυχτα στην αχανή και αφιλόξενη πολιτεία της Swampland".

Με αυτή την λιτή φράση -μιας και ο χώρος ήταν περιορισμένος- είχα επιλέξει να παρουσιάσω τον πρώτο δίσκο των τυφλών ποντικών Early Morning Scum, όταν μου είχε ζητηθεί από το Sonik μια μικρή λίστα με πέντε δίσκους του 2012 που θα πρότεινα στο αναγνωστικό του κοινό.

Ο δίσκος των Three Blind Mice μάλιστα βρισκόταν πρώτος-πρώτος στη λίστα ακολουθούμενος κατά πόδας από τα τότε πρόσφατα άλμπουμ των Graveyard Train των Gallon Drunk του Slim Wild Boar και των Avondale Airforce. 

Λίγους μήνες πριν, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει ο δίσκος, στην παρουσίαση του στο orphan drugs, ανάμεσα στα άλλα έγραφα κι αυτό: 

"Τρία χρόνια μετά την συγκρότησή τους και δύο EP's, ήταν υπεραρκετά απ' ότι ακούω για τους τρεις Μιλανέζους, για να μπορέσουν αφομοιώσουν χτίζοντας παράλληλα τον προσωπικό τους ήχο, όλες τους τις επιρροές: την ενέργεια των πρώτων ημερών του rock and roll αλλά και του punk, τους αταίριαστους μοναχικούς ερμηνευτές που το τραγούδι τους δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μουρμουρητό στο ημίφως και στο διηνεκές, και βέβαια την πολυαγαπημένη σε μας μουσική, που ακούγεται ακόμη τις νύχτες στα αυστραλιανά βαλτοτόπια".

Ε λοιπόν -και αφού ο πονηρός ροκάνισα ήδη μισή σελίδα με έτοιμο υλικό- ε λοιπόν λέω, ακόμη τρία χρόνια μετά την δημιουργία της μπάντας, τα τρία ποντίκια της ιστορίας μας, σε μια τυφλή του ενστίκτου τους ακολουθία, συνεχίζουν την πορεία τους στα λαγούμια του Rock and Roll, βρίσκοντας στο σκοτάδι και παίρνοντας στο κατόπι τα χνάρια μουσικών όπως οι Αμερικανοί μοναχικοί καβαλάρηδες Hank Williams και Townes Van Zandt, οι δύο Αυστραλοί κάποτε στο Βερολίνο Rowland S. Howard και Nick Cave, τα αλάνια της βροχερής εγγλέζικης νύχτας Gallon Drunk και Flaming Stars, ο Εγγλέζος τζέντλεμαν Phil Shoenfelt και τα αυστραλιανά θηρία Fatal Shore, αλλά και του βέρου βερολινέζου Kristof Hanh, γνωστότερου από τη συμμετοχή του στους Swans μα με καθόλου αμελητέα, αυτόνομη πορεία σε μπάντες-προσωπικά οχήματα όπως οι Legendary Golden Vampires οι Koolkings και οι Les Hommes Sauvages.

Ο οποίος κύριος Hahn, πίσω από την κονσόλα του παραγωγού στον συγκεκριμένο δίσκο, δίνει φώτα, κρασί και τυρί, στα ποντίκια να χορέψουν χορτάτα, μεθυσμένα και ελεύθερα στο άδειο σπίτι-στούντιο, πλάι σε μοιραία θηλυκά, κι έπειτα στους νυχτερινούς δρόμους, κάτω από neon φώτα, δίπλα στις σκουριασμένες ράγες του τραίνου, ίσαμε με την βρώμικη προκυμαία του λιμανιού.

Noir Rock and Roll? Urban Swamp? Wrong Blues? 

Όπως και να το πεις η ουσία είναι ότι με δύο κομμάτια που όμοια τους δεν έχει αυτή η χρονιά (και αρκετές άλλες), τα River of No Return και The Night Before, άλλα δύο παρόμοιας κλάσης σε θέση αναπληρωματικού, τα Wine Song και Gospel Train, και άλλα έξι, λερωμένα από τον δρόμο, βρεγμένα απ' τη νύχτα, και βραχνιασμένα απ' τον καπνό και το κρασί άσματα, οι Three Blind Mice αφήνουν πίσω με άνεση και στυλ (πάντα) εκατοντάδες άγνωστα και ειδικά γνωστά (και με κιλά δημοσιογραφικού κύρους φυσικά-φυσικά) ονόματα, και καπαρώνουν και πάλι όπως και με τον πρώτο τους δίσκο το 2012, θέση στην τριάδα της χρονιάς. 

Συμπέρασμα: Απολαυστικός δίσκος! Εύγε νέοι και ωραίοι μου ποντικοί!

Υ.Γ. Προς το παρόν μόνο σε digital μορφή, το βινύλιο αναμένεται αρχές του 2016. 


9

Πρώτη δημοσίευση στο mic.gr

bandcamp 

orphan blind mice I 

orphan blind mice II 


Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

planet's earth special satisfaction



Psychiatrist: Uh, tell me, Harold, what do you do for fun? What activity gives you a different sense of enjoyment from the others? What do you find fulfilling? What gives you that... special satisfaction?
[long pause]
 
Harold: I go to funerals.  

text: Από το script της ταινίας Harold and Maude σε σενάριο Colin Higgins και σκηνοθεσία Hal Ashby, 1971. 
music: Voyvoda – H.M.P.B. από το The Confederacy CD, Corvus Records 2009.  

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

French LoneSome Dog


Πάμε ένα μουσικό διάλλειμα, εκεί που μας πάει έτσι κι αλλιώς το κακό το ρεύμα αυτές τις μέρες, προς Γαλλία μεριά δηλαδή, να ακούσουμε δύο κομμάτια από τους Layers (τους έχουμε ξανασυναντήσει μέσα σ’ αυτό το blog ΕΔΩ) του Dom Genot που πρόλαβαν και έβγαλαν τρία EP πριν το διαλύσουν, αλλά ο Genot συνεχίσει ως τις μέρες μας να ηχογραφεί κάτω από το όνομα LoneSome Dog.
Ακούμε το Clandestin (με γαλλικό στίχο) μέσα από το τελευταίο EP των Layers με τον εύγλωττο τίτλο Last, και το My Vampire που υπήρχε μέσα στο πρώτο τους EP Confidential σε μια ζωντανή όμως εκτέλεση με άλλον τραγουδιστή λίγο καιρό πριν την οριστική παύση εργασιών του γκρουπ.

Και αφού ακούσετε αυτά, μπορείτε να μεταφερθείτε στο soundcloud του μοναχικού σκύλου για ακόμη περισσότερα γαλλικά ψυχεδελικά γρυλίσματα κι άλλα όμορφα.




Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

hell to pay


Η ελπίδα δεν είναι παρά ένας αγύρτης που μας εξαπατά αδιάκοπα· κι όσο με αφορά προσωπικά, η ευτυχία μου άρχισε ακριβώς από τη στιγμή όπου έχασα την ελπίδα. Στην πύλη του παραδείσου θα έβαζα μετά χαράς τον στίχο που ο Dante έβαλε στην πύλη της Κόλασης:

Lasciate ogni speranza, voi ch’ entrate.

text: Σαμφόρ – Επιλογή από το έργο του, μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις Στιγμή 1994. 
music: The Last Drive – Hell To Pay, Music Maniac “Gimmick” Compilation, LP 1989.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

ένα μάτσο βιόλες




Ε λοιπόν παιδιά, να με συγχωράτε να πούμε, αλλά όχι, δεν είμαστε όλοι Παριζιάνοι (ποιος τους χέζει τους Λιβανέζους αν δεν πρόκειται για φαΐ, ούτε ένα κερί δεν χαραμίζουμε για αυτούς, δεν λέμε να πάμε λιτανεία έξω απ’ τη πρεσβεία τους… που ακούστηκε), όπως δεν ήμασταν όλοι Σαρλί προψές, όπως δεν ήμασταν παράπλευρη απώλεια, μια φαντασμαγορική όπως την βλέπαμε από τη τηλεόραση, νύχτα κάποτε στο Βελιγράδι, την Ατζαμπίγια (και που στο μπούτσο πέφτει αυτή;) ή τη Βαγδάτη, δεν ήμασταν χθες όλοι Ρώσοι τουρίστες επιβαίνοντες σε μοιραίο αεροπλάνο, όπως δεν ήμαστε τα τελευταία χρόνια, συριακή ψαροτροφή για τα ψάρια του Αιγαίου.

Είναι ο τρόπος που έγινε θα μου πεις… εκεί που κάθεσαι και πίνεις τον καφέ σου αχνιστό με την παχιά κρέμα ή βλέπεις την συναυλία σου ρουφώντας το τσιγαριλίκι και την παγωμένη μπύρα… έλα μου όμως που πάντα κάπως έτσι γίνεται… για τον παρά, τον Θεό, τον βασιλιά, ή τη δημοκρατία… ότι βρεθεί πρόχειρο, αλλά βασικά για τον παρά, αν κι ο θεός φαίνεται να κρατάει γερά, έχει ρεύμα ακόμη… σκέψου ότι κι ο κανίβαλος εκεί που κάποτε καθόταν και ονειρευόταν το κότσι του γείτονα από την διπλανή σαβάνα, έσκασε ο χλωμός πρόσωπος και τους άρχισε στις βουρδουλιές και αυτόν και τον γείτονα και πάρ’τους κουπί στη γαλέρα νύχτα μέρα, και ο Χασάν –τώρα μπορείς κι εσύ- εκεί που τραβούσε τον γάμο με το αϊφον (που το βρήκε ο πούστης; να του το πάρουμε! μόνο εμείς είμαστε άξιοι να το κρατάμε το ιερό), του ήρθε η βόμβα απ’ τον ουρανό απ’ το φραντσέζικο μιράζι να πούμε, χάρη του έκανε και τον έστειλε μια ώρα αρχύτερα αγκαλιά με τα Ουρί του παραδείσου (όπως έχει πει και μια μεγάλη εγχώρια προσωπικότης)…

Έτσι και χθες… σου έρχεται ο άλλος ζωσμένος με τα φυσεκλίκια και τη κουμπούρα στο χέρι, και σου λέει ντεθ μεταλ θες φίλε; τώρα θα σου δείξω εγώ τι εστί… πάρε και τον ντεθ πάρε και τον μέταλ, πάρε να ‘χεις γενικά, και δώστου μπάμπα και δώστου μπούμπα… θα μου πεις το ίδιο μετράει η ζωή του κάθε Ατζαμπιγιανού μ’ αυτή του Παριζιάνου; Έλα μου ντε, μη τα ισοπεδώσουμε όλα, πρίγκιπες, δούκες, βλάχοι και φελάχοι ίσα και όμοια?

Μα ακόμη και οι Παριζιάνοι δεν είναι όλοι Παριζιάνοι σαν τους 129 ή πόσο θα κάτσει το κοντέρ τελικά, ούτε όλοι οι Ρώσοι Ρώσοι σε αεροπλάνο που πέφτει, ούτε όλοι οι Σύροι ψαροτροφή. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε…

Εν δυνάμει ναι, μπορεί… δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή με τους παλαβούς που έχουμε μπλέξει δώθε κείθε, και είναι πάντα άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου… αλλά προς το παρόν η βασική διαφορά μας είναι ότι εμείς είμαστε ακόμη ζωντανοί, καθόμαστε πάνω στον κώλο μας, έστω τον χεσμένο απ’ τον φόβο μα ακόμη ζεστό και αχνιστό, και ως γνωστόν, ότι και να σου λένε οι άλλοι, ξέρεις εσύ… το σύμπαν ολόκληρο είναι εκεί που ‘ναι ο κώλος σου, κι αυτός ο άτιμος δεν κατέχει άλλο πράμα απ’ το μακριά του να ‘ναι το κακό κι ότι αρπάξει… όταν ο κώλος ομιλεί, φιλοσοφία δεν χωρεί.

Για να πούμε και για τα δικά μας, ούτε είμαστε όλοι Έλληνες, της κρίσης δουλικά, άνεργοι, καταθλιμμένοι ή αυτοκτονημένοι…μια χαρά τους βλέπω εγώ μερικούς μερικούς, τροφαντούς τροφαντούς, δεξιούς και αριστερούς… έχουν φροντίσει αυτοί ή ο μπαμπάς κι είναι γεμάτα τα αμπάρια, δεν μασάνε από χαμπάρια, μας έχουν γραμμένους στα παπάρια… ο χορτάτος τον πεινασμένο λέει δεν τον καταλαβαίνει, ούτε ο χαρούμενος το πικραμένο και βέβαια ούτε ο ζωντανός τον πεθαμένο…

Αλλά συμφωνώ πρέπει κάτι να κάνει κανείς με όλα αυτά… δεν είμαι να γαυγίζω σαν κωλόσκυλο για ασφάλειες, κινδύνους, ξέφραγα αμπέλια και αηδίες, ούτε να πηγαίνω με αλληλέγγυα ρεσό και ψόφια λουλούδια έξω από πρεσβείες, αλλά ίσως πρέπει να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση, την οργή, την αγανάκτηση, τον αποτροπιασμό, να στείλω τα συλλυπητήρια μου στις οικογένειες διαδικτυακώς, μπορεί όταν τελειώσω τούτο ‘δω, να γράψω και κανένα σπαραξικάρδιο αγαπησιάρικο άρθρο, συναισθηματικό που γουστάρουν και οι γκόμενες, έτσι να το τελειώσω ως άλλος Ιησούς με ένα μεγαλοπρεπές «αγάπη μόνο», λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο… να τον αγαπάς, τέτοιος που είναι… ο κόσμος.
Συγχαρητήρια πάντως σ’ αυτούς που τα καταφέρουν έστω και μόνο να το λεν και να το γράφουν… πραγματικά είναι μεγάλοι, τεράστιοι, γαμούν και δέρνουν.

Δεν αρκούν όμως αυτά…θα στείλω και το παλιό μου μπουφάν στην Ειδομένη, έτσι κι αλλιώς μόνο χώρο πιάνει στη ντουλάπα, και σίγουρα θα περάσω και το βράδυ για μια μπύρα από την συναυλία που τα έσοδά της πηγαίνουν στους προσφυγές πριν καταλήξω σε κάποιο εναλλακτικό μπαρ για ένα (επίσης εναλλακτικό) ποτό, και τέλος για σουβλάκια (απλά, συνηθισμένα αυτά). Θα νοιαστώ για όλους πρώτα, και μετά ύπνο…του δικαίου.

Όχι, όχι παιδιά λυπάμαι, δεν είμαστε όλοι Παριζιάνοι… μεταξύ μας, ειδικά για χθες το βράδυ, κι ευτυχώς δηλαδή… το πολύ-πολύ έτσι που μας κόβω, όλοι και όλες να είμαστε ένα μάτσο βιόλες. 



Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Snakes



Το νέο δημιούργημα του George Cessna (υιού του Slim), ο οποίος μετά την διάλυση των Sterling Sisters και το καταπληκτικό περσινό προσωπικό του άλμπουμ Sincerely Yours, επανέρχεται από την Βαλτιμόρη με την ομώνυμη πρώτη (digital και κασέτα) κυκλοφορία των Snakes.
Αμερικανιά όμορφη και σκοτεινή, λες και την άγγιξε το χέρι του φαντάσματος του Edgar Allan Poe που είναι θαμμένος εκεί κοντά. 

bandcamp 

Πρώτη δημοσίευση στη συλλογική στήλη "Κάτι καλό να ακούσω" του mic.gr 



SNAKES ~ YOUNG AMERICAN from corey hughes on Vimeo.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

5 years orphan drugs...a retrospective








Πέντε χρόνια orphan drugs, πάνω από επτακόσιες αναρτήσεις, δύο βιβλία, ασταμάτητο σκάψιμο από διακεκριμένους συνεργάτες τυμβωρύχους στο παρελθόν του rock and roll, αλλά και κλεφτές ματιές στο –μάλλον θολό- μέλλον του, πέντε χρόνια γεμάτα φόβο, παράνοια και εκλεκτό –θέλω να πιστεύω- orphan drugs stuff

Ο Reverend Sauntererius, o Inspector Lee, ο saunterer, και όλοι οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτό το επικίνδυνο εγχείρημα, γιορτάζουμε την συμπλήρωση μισής δεκαετίας με μια συλλογή-ανασκόπηση αποτελούμενη από συγκροτήματα και τραγούδια που ακούσατε δεύτεροι (μετά την μάνα των μουσικών) από εδώ μέσα κατά την διάρκεια αυτών των πέντε ετών…ίσως σε κάποια φάση μέσα στον μήνα ακολουθήσει και μια ανάλογη συλλογή, με ιερά τέρατα του παρελθόντος που βγήκαν για λίγο από τη λήθη του χρόνου για να βρυχηθούν ξανά μέσα στις σελίδες του orphan drugs.
 
Αυτά τα λίγα για την ώρα, πολλούς χαιρετισμούς και ευχαριστίες σε όλους τους πιστούς αναγνώστες, και ειδικότερα σ’ αυτούς που μπήκαν στον κόπο να επικοινωνήσουν έστω και για ένα γεια όλα αυτά τα χρόνια, και ακόμη περισσότερη περιφρόνηση σε όσους συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα έκλεψαν και αντέγραψαν θέματα από εδώ μέσα δίχως να κάνουν έστω μια αναφορά στην πηγή τους. 
Οι συνεργάτες του orphan drugs όταν κλέβουν το φωνάζουν και το διαλαλούν όπως θα έχετε διαπιστώσει…

Καλή ακρόαση, πάμε για να καλύψουμε και το επόμενο μισό ως την δεκαετία, αν και χλωμό το βλέπω…κάτσε να βγει ο χρόνος…

01 - Greta Mob - The Petite Bourgeois Blues (Single)
02 - Spirit Valley – Abyss
03 - The Graveyard Train - The Doomsday Cult Blues
04 - Mother and Son - Hanging Tree
05 - The Sterling Sisters - Hale
06 - Tex Napalm & Dimi Dero – Temptation
07 - The Circle Brothers – Dead End
08 - The Three Blind Mice - The Night Before
09 - Swampland - Axeman Of New Orleans
10 - Trailer Trash - Deep in the Sea
11 - Destination Lonely - Now You're Dead
12 - Maurice Flavel’s Intensive Care - Death Wish
13 - La Mancha Negra - Green Eyes
14 - Slim Wild Boar & his Forsaken Shadow - That Tear
15 - The Church of Abject Sorrow - Black Moon
16 - Circo Fantasma - Big Store
17 - House of Light - House of Love
18 - Witch Hats - The Bounty
19 - Youpi Youpi Yeah - Je Reste Coi
20 - Richard Ruin - Falling
21 - Dim Locator – Touch
22 - Sailors & Swine - The Boiling Sea
23 - The Kill Devil Hills - I Wonder If She's Thinking of Me
24 - Wailin’ Storms - Leave Me With Your Heart
  

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Levon J. Conlon & The Black Spring



Δεν ξέρω πόσοι από εσάς αναρωτηθήκατε ποτέ όλον αυτόν τον καιρό από τον Αύγουστο του ’14 που οι Greta Mob έδωσαν το τελευταίο σημείο ζωής με το να ακυρώσουν μια συναυλία τους και μέχρι σήμερα, τι να απέγινε αυτή η μπαντάρα, αλλά εγώ γνωρίζω τουλάχιστον 2-3 καλά παιδιά που σίγουρα κάποια στιγμή μέσα στο διάστημα που μεσολάβησε θα έξυσαν το κεφάλι τους στο μέρος εκείνο όπου φύτρωνε και λαμπίριζε ένα μεγάλο ερωτηματικό…

Ο Rhyece O’Neill πάντως, ο συνθέτης, κιθαρίστας και φωνή των Greta Mob δεν φαίνεται να έχασε τον καιρό του με δάκρια για την προφανή διάλυση της μπάντας, αφού πρόλαβε και τελείωσε τη δεύτερη νουβέλα του με τίτλο Run To The Dust, ενώ αυτόν τον καιρό ηχογραφεί στις άγριες και όμορφες ερημιές (απ’ ότι είδα σε κάτι φωτογραφίες) του Northern NSW το παρθενικό άλμπουμ των Levon J. Conlon & The Black Spring.

Δεν νομίζω να υπάρχει άλλος δίσκος στα σκαριά που να τον περιμένω με τόση προσμονή…
Και τι καλύτερο δώρο για αυτές τις γενέθλιες μέρες του orphan drugs να συνεχίσει την παράδοση, και όπως σαν είχε προτείνει ν’ ακούσετε δεύτεροι τους Greta Mob, να σας προτείνει και την με κάποιον τρόπο συνέχεια τους… 
Levon J. Conlon & The Black Spring...