…περνούσε ώρες αγρύπνιας στην αιώρα καθώς αναρωτιόταν πως διάβολο θα ξεφύγω ξανά από τον πρεσβευτή Φίσερ που μου πρότεινε να ανακοινώσει ότι ενέσκηψε μια επιδημία κίτρινου πυρετού για να δικαιολογήσει την απόβαση των πεζοναυτών σύμφωνα με τη συνθήκη αμοιβαίας βοήθειας για τόσα χρόνια όσα χρειάζονταν για να αναζωογονηθεί η ετοιμοθάνατη πατρίδα κι εκείνος απάντησε αμέσως πως ούτε να το σκεφτείτε, γοητευμένος από το γεγονός πως ξαναζούσε από την αρχή τα πρώτα χρόνια του καθεστώτος του όταν είχε επωφεληθεί από ένα παρόμοιο μέσο για να αναλάβει τις εξαιρετικές εξουσίες του στρατιωτικού νόμου μπροστά στη σοβαρή απειλή μιας πολιτικής ανταρσίας, είχε αναγγείλει την κατάσταση επιδημίας με διάταγμα, ύψωσε την κίτρινη σημαία στο κοντάρι του φάρου, το λιμάνι έκλεισε, καταργήθηκαν οι Κυριακές, απαγορεύτηκε να θρηνούν δημόσια τους νεκρούς και να παίζουν μουσική που να τους θυμίζει και εκχωρήθηκαν αρμοδιότητες στις Ένοπλες Δυνάμεις για να φροντίσουν για την εκτέλεση του Διατάγματος και να φροντίσουν για τους αρρώστους σύμφωνα με τη θέλησή τους, έτσι που οι στρατιώτες με ταινίες του Υγειονομικού εκτελούσαν δημόσια ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης, σημάδευαν με κόκκινο κύκλο τις πόρτες των σπιτιών όσων δεν συμβιβάζονταν με το καθεστώς, σφράγιζαν στο μέτωπο μ’ ένα σίδερο για γελάδες τους απλούς παραβάτες, τις αντρογυναίκες και τους γυναικωτούς, ενώ μια υγειονομική αποστολή προσκαλεσμένη επειγόντως από την κυβέρνηση με τη μεσολάβηση του πρεσβευτή Μίτσελ ανέλαβε να προφυλάξει από τη μόλυνση τους ενοίκους του προεδρικού μεγάρου, μάζευαν από χάμω τα κακά των εφταμηνίτικων για να τα αναλύσουν με μεγεθυντικούς φακούς, έριχναν απολυμαντικές παστίλιες μες τις κανάτες, τάιζαν με σκουλήκια τα ζώα στα επιστημονικά τους εργαστήρια, κι εκείνος τους έλεγε, σκασμένος στα γέλια, με τη βοήθεια του διερμηνέα, πως μην είστε τόσο ηλίθιοι μίστερες, εδώ δεν έχει άλλη επιδημία από σας, αλλά εκείνοι επέμεναν πως, ναι, είχαν διαταγές πως υπάρχει, έφτιαξαν ένα σιρόπι με προληπτικές δυνατότητες, πηχτό και πράσινο, με το οποίο βερνίκωναν όλο το σώμα των επισκεπτών, χωρίς καμιά διάκριση, από τους πιο κοινούς ως τους πιο επιφανείς, τους υποχρέωναν να μένουν σε απόσταση στις ακροάσεις, εκείνοι όρθιοι στο κατώφλι κι εκείνος καθισμένος στο βάθος όπου έφτανε η φωνή τους, αλλά όχι και η ανάσα τους, συζητώντας θορυβωδώς με αριστοκρατικούς γυμνούς που χειρονομούσαν με το ένα χέρι, εξοχότατε, και με το άλλο έκρυβαν το αδύναμο πασαλειμμένο πουλάκι τους και όλα αυτά για να προφυλάξουν από τη μόλυνση αυτόν που είχε συλλάβει στον εκνευρισμό της αϋπνίας του ως και τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της ψευτοσυμφοράς, που είχε εφεύρει γήινα ψέματα κι είχε διαδώσει αποκαλυπτικά προγνωστικά σύμφωνα με το κριτήριο του πως ο κόσμος θα φοβάται περισσότερο όσο λιγότερα καταλαβαίνει και μόλις που ανοιγόκλεισε τα μάτια του όταν ένας από τους υπασπιστές του, χλωμός από το φόβο του, στάθηκε κλαρίνο μπροστά του με την είδηση, στρατηγέ μου, η επιδημία θερίζει τους πολίτες...
text: Gabriel Garcia Marques – Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη, μετάφραση Κλαίτη Σωτηριάδου-Μπαράχας, εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη 1984.
music: Devils Teeth – People On Earth, Suki Yaki Hot! LP, Triple Eye Industries 2018.
