summer ends

Ταξιδιώτες και απορημένοι με περιβάλουν

Οι άνθρωποι που συναντώ, η επιρροή της παιδικής ζωής μου ή η γειτονιά και η πόλη που ζω, το έθνος.

Οι τελευταίες συναντήσεις, ανακαλύψεις, εφευρέσεις, κοινωνίες, συγγραφείς παλιοί και νέοι.

Το φαγητό, το ντύσιμο, οι συναναστροφές, οι εκφράσεις, οι φιλοφρονήσεις, οι οφειλές μου,

Η πραγματική η ψεύτικη αδιαφορία κάποιου άνδρα η γυναίκας που αγαπώ,

Η αρρώστια κάποιου δικού μου ή του εαυτού μου, ή η κακοδιαχείριση ή η απώλεια ή η έλλειψη χρημάτων ή οι αποθαρρύνσεις ή η ανατάσεις,
Μάχες, οι τερατωδίες του αδελφοκτόνου πολέμου, ο πυρετός των αμφίβολων ειδήσεων, τα απρόσμενα γεγονότα,

Αυτά έρχονται σε μένα μέρα-νύχτα και φεύγουν από μένα πάλι,

Αλλά δεν είναι το εγώ του εαυτού μου.

Εκτός από τον ολκό, και τον συρμό υπάρχει αυτό που είμαι,

Υπάρχει τερπνό, ικανοποιημένο, συμπονετικό, οκνηρό, ενωτικό,

Κοιτά κάτω, είναι ορθωμένο, η τείνει το χέρι σε ένα ανεπαίσθητο βέβαιο καταφύγιο,

Κοιτώντας με γερμένο κεφάλι, περίεργο τι θα γίνει μετά, μέσα και έξω από το παιχνίδι και παρατηρώντας και θαυμάζοντας το.

Πίσω βλέπω στις μέρες μου όταν μοχθούσα μέσα στην σύγχυση με γλωσσολόγους και φιλόνικους,

Δεν έχω χλευασμούς η επιχειρήματα, μαρτυρώ και περιμένω.

image: Kris Johnsen

text: Από το βιβλίο του Walt Whitman, Song of myself, στα ελληνικά: «Το τραγούδι του εαυτού μου», μετάφραση Ζωή Ν.Νικολόπουλου, εκδόσεις Ηριδανός, 2006.

music: Tony Wakeford and L'Orchestre Noir – Summer Ends από το άλμπουμ των Sol Invictus – In Europa, Tursa records 1998.