Η ταμπέλα πάνω από το ταμείο στο μπαρ «Άνω Κάτω» εξέφραζε
την γενική στάση του Άντεκ απέναντι στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής οδού
Ντιβίζιον:
Μ’ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ, Μ’ ΕΧΟΥΝ ΤΣΑΚΙΣΕΙ, Μ’ ΕΧΟΥΝ ΛΗΣΤΕΨΕΙ, Μ’
ΕΧΟΥΝ ΚΟΠΑΝΙΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΕΧΩ ΣΤΗ ΜΑΠΑ ΜΠΟΥΝΙΕΣ, ΚΛΟΤΣΙΕΣ, ΨΕΥΤΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ
ΣΥΖΥΓΟ, ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΒΕΡΕΣΕ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΠΩ ΟΧΙ.
Όλοι οι πελάτες του Άντεκ, από το Μετρητή, που έκανε τον
προπονητή του μπέιζμπολ, μέχρι τον Σβαμπάτσκι και τον Σκνίπα Τζον, έτρεφαν μια
έντονη περιφρόνηση για το μπαρ που βρισκόταν ακριβώς απέναντι, στην άλλη πλευρά
του δρόμου. Γιατί εκείνο το μαγαζί δεν είχε καν την στοιχειώδη εντιμότητα να
παραδεχτεί ότι είναι ένα απλό καπηλειό. Όχι καλέ, αυτό ήταν κλαμπ. «Κλαμπ Σαφάρι, Ανάμεικτα Ποτά η Σπεσιαλιτέ
μας»
Στο «Άνω Κάτω» όμως κανείς δεν αναμείγνυε τίποτε, εκτός από
ουίσκι και μπύρα. Για τον Άντεκ το να του ζητήσεις Μαρτίνι ήταν τόσο ανήκουστο
όσο και να του ζητήσεις ένα φιλάκι. Απλώς δεν γινόταν. Ο Άντεκ δε φιλούσε
κανέναν εκτός από τη γυναίκα του και δεν σέρβιρε τίποτε άλλο εκτός από ουίσκι
και μπύρα.
…Γιατί ο Άντεκ τηρούσε τα πατροπαράδοτα, το ουισκάκι και τους
παλιούς δοκιμασμένους φίλους…Υπήρχε κάμποσο πριονίδι στο πάτωμα και από ένα
χρυσαφί παλιομοδίτικο πτυελοδοχίο ανά τέσσερα σκαμνιά…Καμιά φορά έπαιζε με τον πελάτη
τα ποτά στα ζάρια και σου ξηγιόταν πάντα σπαθί, είτε ήσουν φίλος είτε
περαστικός ξένος, ενώ στα πίσω δωμάτια στρώνονταν και μερικά ψιλά παιχνίδια από
το μεσημέρι μέχρι τις τέσσερεις τα ξημερώματα…
Η ορχήστρα είχε γίνει τόσο τύφλα, που ο ντράμερ σηκώθηκε
όρθιος, δήλωσε ότι είναι ο Τζιν Κρούπα και ήθελε να αγοράσει κάνα τσιγάρο, και
μετά γκρεμίστηκε στην αγκαλιά του σαξοφωνίστα. Αμέσως, ο σαξοφωνίστας άρχισε να
κάνει έρανο για τον ντράμερ, παρέδωσε τα έσοδα στον πιανίστα, ο οποίος τα
ξόδεψε με την μία, κερνώντας όλη την ομήγυρη.
image: Από την ταινία του Billy Wilder The Lost Weekend (1945).
text: Nelson Algren – The Man With The Golden Arm (1949), στα ελληνικά «Ο άνθρωπος
με το χρυσό χέρι», μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Εκδόσεις Πατάκη 2000.
music: O’
Death – Down To Rest, Head Home CD, Self Released 2006.
