Για όσους μέσα στο συρφετό του σημερινού stoner δεν ξεχνούν ποτέ πόσο
μεγάλη μπάντα υπήρξαν οι Los Natas, στονεράδες που το χόρτο τους ανοίγει
ακόμη το μυαλό και δεν τους το έχει μετατρέψει σε πολτό, πότες που πίνουν
κόκκινο κρασί, στο χρώμα του αίματος, και εξακολουθεί να τους μεθάει κι όχι να
τους χαλάει, για αυτούς που εξαπανέκαθεν, από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους,
στα μουντιάλ είναι οπαδοί της εθνικής Αργεντινής, που όσο τους πληγώνει τόσο
τους πωρώνει, για όσους ακόμη γλυκά ονειρεύονται, όταν διαβάζουν παλιές
ιστορίες για κονκισταδόρες και γκαούτσος, για τον πορθμό του Μαγγελάνου, την Παταγονία και
την Tierra del Fuego, για επίδοξους προσπελαστές του ακρωτηρίου Χόρν, καβαλάρηδες
της παγωμένης ανάσας των παμπέρο, τυχοδιώκτες που ακόμη κινούν σε αναζήτηση ενός,
έτσι κι αλλιώς, μυθικού και συμβολικού Ελ Ντοράντο, κι ας μην έχει εκεί ούτε
Oro ούτε Sangre, μακάρι να μην έχει δηλαδή, μόνο να είναι μακριά, πολύ μακριά
απ’ τον κόσμο, για ρεμάλια και ήρωες για ρεμάλια ήρωες, επί ουρανού κρεμάμενους
στον Σταυρό του Νότου... αμήν!
Από τους Gabo
Ferro και Sergio Chotsοurian δια μέσω της Oui Oui Records στα 2018.
