Αγαπητό μου αναγνωστικό κοινό…εσείς οι εκατοντάδες χιλιάδες,
αυτή η πραγματική λαοθάλασσα, τέτοια που ούτε έξω από τον Άγιο Παντελεήμονα δεν
συναντά κανείς…όπως καταλαβαίνετε επέστρεψα…μόνο για χάρη σας…το γνωρίζω ότι ήταν
δύσκολος αυτός, ο έστω πρόσκαιρος μα σίγουρα οδυνηρός αποχωρισμός, ίσως κάποιοι
από σας δεν άντεξαν και το έριξαν στο ποτό ή ακόμη –θεός φυλάξει- και στα
ναρκωτικά, μα τώρα όλα θα περάσουν…hash…
Επειδή όμως συμβαίνουν διάφορες αναταράξεις-ανακατατάξεις
αυτές τις μέρες, και για κάμποσες ακόμη, ίσως να μην είμαι και τόσο τακτικός όσο
συνηθίζω…ίσως πάλι μου την βαράει μαύρα μεσάνυχτα και αψηφώντας την κούραση και
τις αντίξοες συνθήκες –μέχρι και οι δίσκοι μου είναι άνω κάτω, τοπίο βομβαρδισμένο,
όσο για τα cd, μόλις μάζεψα
μερικά μέσα από την μπανιέρα! – τι έλεγα όμως???
Α! ίσως να αψηφώ λοιπόν όλ’ αυτά και ακόμη περισσότερα, και
να κάθομαι με αυταπάρνηση να γράφω μέσα στο μεσονύχτι για να είμαι πιστός στο ραντεβού
μου…τι άλλο να πω εγώ…ο γιατρός είπε «έχε πίστη γιέ μου, και θα δείξει το πράμα»…
Επέστρεψα έλεγα…μάλλον κι εσείς, όσοι φύγατε για κάπου τέλος
πάντων…καλώς σας βρήκα, μα φύγαμε δεν φύγαμε τώρα που είμαστε όλοι -ελπίζω- εδώ ξανά, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε
είναι να περιμένουμε (εντάξει, πέρα απ' την επανάσταση που έτσι κι αλλιώς είναι στανταράκι με τέτοιον ηρωικό λαό), να περιμένουμε λέμε...τα σύννεφα…αυτά που μου θυμίζουν…
