~ Στον
Γ.
Ένας φίλος μου,
δεν
είχε περάσει μέρα για πάνω από είκοσι χρόνια, δίχως να είναι μαστούρης.
Όταν ανωτέρα
βία, έφτασε
εκείνη η αποφράδα
και έγινε το κακό, τον ρώτησα πώς του φάνηκε.
«Ψυχεδέλεια φίλε» μου είπε, και τράβηξε μια βαθιά
τζούρα.
