Α, βέβαια, είναι παλιό συνήθειο

«Δίνω ένα δείπνο απόψε», του είπε ο Μύατ στα Γερμανικά, «και ήθελα να παίξεις για μένα, θα σου δώσω πενήντα παράδες».

«Εβδομηνταπέντε, εξοχότατε».

Ο Μύατ βιαζόταν· ήθελε να βρει την Κοράλ. «Καλά εβδομηνταπέντε».

«Κάτι ονειροπόλο, μελαγχολικό, που να φέρνει δάκρυα εξοχότατε».

«Όχι βέβαια. Θέλω κάτι ανάλαφρο και χαρούμενο».

«Α, μάλιστα, φυσικά. Τότε αυτό είμαι πιο ακριβό».

«Τι εννοείς; Γιατί είναι πιο ακριβό;».

Η εξοχότητά του φυσικά, δεν ήταν απ’ τα λημέρια τους. Δεν ήξερε. Ήταν συνήθειο του τόπου, τα χαρούμενα τραγούδια να χρεώνονται περισσότερο, απ’ τα λυπητερά. Α, βέβαια, είναι παλιό συνήθειο. Ενάμιση δηνάριο; - Ξαφνικά, παρά την ανυπομονησία και την αγωνία του, τον κατέλαβε η χαρά του παζαρέματος. Το ποσό δεν ήταν σπουδαίο, αλλά δεν ήθελε να υποχωρήσει. «Εβδομηνταπέντε παράδες. Ούτε έναν παραπάνω».

Ο άντρας του χαμογέλασε πλατιά: Αυτός ο ξένος του άρεσε πολύ. « Ένα δηνάριο και τριάντα παράδες. Η τελευταία μου λέξη εξοχότατε. Θα ντροπιάσω το επάγγελμα αν δεχτώ λιγότερα». 

Η μυρωδιά μπαγιάτικου ψωμιού και ξινισμένου κρασιού δεν ενοχλούσε πια τον Μύατ: ήταν η μυρωδιά των προγονικών αγορών. 

Αυτή ήταν η καθαρή ποίηση του εμπορίου: το κέρδος και η χασούρα, ελάχιστα μέτραγαν σε μια συναλλαγή με παράδες όπου ο κάθε παράς άξιζε λιγότερο κι από ένα φαρδίνι. Μπήκε λίγο πιο μέσα στο διαμέρισμα αλλά δεν έκατσε. «Ογδόντα παράδες».

«Εξοχότατε πρέπει να ζήσει κανείς. Ένα δηνάρι κι εικοσιπέντε. Ντροπή να πάρω λιγότερα».

Ο Μύατ πρόσφερε στον άνδρα τσιγάρο. «Ένα ποτήρι ρακί, εξοχότατε;». Ο Μύατ έγνεψε και πήρε το χοντρό, ραγισμένο ποτήρι χωρίς να συχαίνεται. «Ογδονταπέντε παράδες. Άμα σου κάνει». 

Καπνίζοντας και πίνοντας παρέα, με πλήρη κατανόηση, άρχισαν να αγριεύουν ο ένας με τον άλλο.

«Με προσβάλλετε, εξοχότατε. Εγώ είμαι μουσικός».

.......

«Ενενήντα παράδες».

«Ένα δηνάριο».

Ο Μύατ έσβησε το τσιγάρο του. Αρκετά είχε παίξει αυτό το παιχνίδι. 
«Ένα δηνάριο, λοιπόν. Απόψε στις εννιά».

text: Graham Greene – Orient Express, στα ελληνικά: Οριάν Εξπρές, μετάφραση Γιάννα Μυράτ, εκδόσεις Νεφέλη 1987. 
music: Lost Walks – Always Been Cold, from “Wolf, Woman, Man”, Digital Album 2017.