Μερικές φορές, τα
μεσάνυχτα, μέσα στη μεγάλη σιωπή που βασίλευε στην έρημη πόλη, την ώρα που
πλάγιαζε να κοιμηθεί λίγο, ο γιατρός γυρνούσε το κουμπί του ραδιοφώνου.
Και τότε, από τα
πέρατα του κόσμου, φωνές άγνωστες κι αδερφικές διέσχιζαν χιλιάδες χιλιόμετρα
για να δηλώσουν αδέξια τη συμπαράστασή τους, και τη δήλωναν, αποδεικνύοντας
ταυτόχρονα την τρομαχτική αδυναμία κάθε ανθρώπου να συμμεριστεί ειλικρινά έναν
πόνο που δεν έχει γνωρίσει: «Οράν!
Οράν!».
Του κάκου έσκιζε τις θάλασσες αυτή η έκκληση, του κάκου ο Ριέ καθόταν άγρυπνος, σε λίγο η ευφράδεια επικρατούσε, αναδεικνύοντας τη θεμελιώδη απόσταση που χώριζε τον Γκραν από τον ομιλητή: «Οράν! ναι, Οράν! Αλλά όχι» σκεφτόταν ο γιατρός, «ή αγαπάς ή πεθαίνεις μαζί, τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει. Είναι πολύ μακρυά όλοι τους».
Του κάκου έσκιζε τις θάλασσες αυτή η έκκληση, του κάκου ο Ριέ καθόταν άγρυπνος, σε λίγο η ευφράδεια επικρατούσε, αναδεικνύοντας τη θεμελιώδη απόσταση που χώριζε τον Γκραν από τον ομιλητή: «Οράν! ναι, Οράν! Αλλά όχι» σκεφτόταν ο γιατρός, «ή αγαπάς ή πεθαίνεις μαζί, τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει. Είναι πολύ μακρυά όλοι τους».
text: Albert Camus – Η Πανούκλα, μετάφραση Αγγελική Τατάνη, εκδόσεις
Γράμματα, 1990.
music:
Oiseaux-Tempête - Ütopiya / On Living (feat. G.W.Sok), Tarab 2xLP, Sub Rosa
Records 2018.
