He is quiet and so am I…

Είναι ήρεμος και έτσι είμαι κι εγώ.

Σιγοπίνει τσάι με λεμόνι ενόσω εγώ πίνω τον καφέ μου.

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μας.

Όπως κι εγώ, φορά ένα φαρδύ ριγωτό πουκάμισο,

και όπως αυτός, διαβάζω την απογευματινή εφημερίδα.

Δεν βλέπει τη κρυφή ματιά μου.

Δεν βλέπω τη κρυφή ματιά του.

Είναι ήρεμος και έτσι είμαι κι εγώ.

Ρωτάει τον σερβιτόρο κάτι.

Ρωτάω τον σερβιτόρο κάτι.

Μια μαύρη γάτα περνάει ανάμεσά μας.

Αισθάνομαι τα μεσάνυχτα της γούνας της

και αισθάνεται τα μεσάνυχτα της γούνας της...

Δεν του λέω: Ο ουρανός σήμερα είναι καθαρός και γαλανός.

Δεν μου λέει: Ο ουρανός σήμερα είναι καθαρός.

Παρακολουθείται και παρακολουθεί

και παρακολουθούμαι και παρακολουθώ.

Κινώ το αριστερό μου πόδι.

Κινεί το δεξί του.

Μουρμουρίζω τη μελωδία ενός τραγουδιού

και μουρμουρίζει τη μελωδία ενός παρόμοιου τραγουδιού.

Αναρωτιέμαι: Είναι αυτός ο καθρέφτης μέσα στον οποίο βλέπω τον εαυτό μου;

Και γυρίζω να κοιτάξω τα μάτια του... μα δεν τον βλέπω.

Φεύγω βιαστικά από το καφέ.

Σκέφτομαι: Ίσως είναι δολοφόνος…

ή ίσως ένας περαστικός που σκέφτεται ότι

εγώ είμαι δολοφόνος.

Φοβάται… φοβάμαι κι εγώ. 

text: Μέσα από το βιβλίο του Mahmoud Darwish “Now, As You Awaken” , Sardines Press 2007, aπόδοση saunterer. 
music: Oiseaux-Tempête – He Is Afraid And So Am I, From Somewhere Invisible LP, Sub Rosa Records 2019.

τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει

Μερικές φορές, τα μεσάνυχτα, μέσα στη μεγάλη σιωπή που βασίλευε στην έρημη πόλη, την ώρα που πλάγιαζε να κοιμηθεί λίγο, ο γιατρός γυρνούσε το κουμπί του ραδιοφώνου.
 

Και τότε, από τα πέρατα του κόσμου, φωνές άγνωστες κι αδερφικές διέσχιζαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να δηλώσουν αδέξια τη συμπαράστασή τους, και τη δήλωναν, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την τρομαχτική αδυναμία κάθε ανθρώπου να συμμεριστεί ειλικρινά έναν πόνο που δεν έχει γνωρίσει: «Οράν! Οράν!».

Του κάκου έσκιζε τις θάλασσες αυτή η έκκληση, του κάκου ο Ριέ καθόταν άγρυπνος, σε λίγο η ευφράδεια επικρατούσε, αναδεικνύοντας τη θεμελιώδη απόσταση που χώριζε τον Γκραν από τον ομιλητή: «Οράν! ναι, Οράν! Αλλά όχι» σκεφτόταν ο γιατρός, «ή αγαπάς ή πεθαίνεις μαζί, τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει. Είναι πολύ μακρυά όλοι τους».  

text: Albert Camus – Η Πανούκλα, μετάφραση Αγγελική Τατάνη, εκδόσεις Γράμματα, 1990.

music: Oiseaux-Tempête - Ütopiya / On Living (feat. G.W.Sok), Tarab 2xLP, Sub Rosa Records 2018. 

Στη Μαγγελανία

Η νύχτα άρχιζε να πέφτει προς τα ανατολικά αλλά η αντίθετη πλευρά του ορίζοντα εξακολουθούσε να φωτίζεται ακόμη από τις τελευταίες ηλιαχτίδες που αναδύονταν στη γραμμή του ουρανού και της θάλασσας. Μεγάλα σύννεφα αναμαλλιασμένα από τον αέρα, κουρέλια καταχνιάς που παρασύρονταν από τη φουρτούνα περνούσαν με ταχύτητα τυφώνα.

Μπροστά στα μάτια του, δεν υπήρχε τίποτε άλλο από την απέραντη έκταση της θάλασσας, απ’ όπου δεν αναδυόταν κανένας σκόπελος...

...όμως, τι είχε έρθει να κάνει εκεί αυτός ο άνθρωπος με το τόσο βαθιά ταραγμένο πνεύμα; Τον βασάνιζε άραγε εδώ και κάμποσο καιρό η ιδέα να θέσει τέρμα στη ζωή του;… Όσο δεν θα ‘χανε κάτω από τα πόδια του τη γη εκείνη που απεχθανόταν, σκεφτόταν άραγε να προχωρήσει ακάθεκτος αλλά με την θέληση να ψάξει τον θάνατο στα κύματα που έσπαγαν στο ακραίο σημείο της;

Δεν είχε παρά να ριχτεί από το ακρωτήριο πάνω. Στα βαθιά εκείνα νερά, ούτε καν θα προσέκρουε σε κάποιον υποβρύχιο βράχο και το σώμα του θα γινόταν βορά των δύο ωκεανών.

Ναι! Αυτό είχε αποφασίσει, τώρα που είχε στερηθεί το τελευταίο του καταφύγιο πάνω στη μαγγελανική γη.

«Ούτε Θεός ούτε αφέντης!», αναφώνησε την ύστατη εκείνη ώρα.

text: Ιούλιος Βερν – Στη Μαγγελανία (1909), μετάφραση Χρήστος Γεμελιάρης, εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες 2017.
music: OISEAUX-TEMPÊTE – Feu Aux Frontières, AL-'AN ! الآن (And your night is your shadow — a fairy-tale piece of land to make our dreams) LP, Subrosa 2017.