Beast Records
2010
Να ναι αυτό το βραχνό ξεψύχισμα που βγαίνει ώρες, ώρες στην φωνή, και με κάνει να θέλω να τραγουδήσω δυνατά μαζί του, η μήπως οι κιθάρες που από το δεύτερο κομμάτι ακόμη, από το Cut σου κόβουν τα δάχτυλα ως το κόκαλο, που μου ήρθε στο μυαλό το Cinema Verite των Dramarama και εκείνο το αξέχαστο τραγούδι το Questions?
How's it going, how you doing/ Are you feeling good tonight?/ Do you mind if I ask questions/ Do you think it'd be alright?
Τέτοιο πάθος και τσαμπουκά έχει και ο James McCann όταν τραγουδάει, όσο για τις κιθάρες το κόψιμό τους είναι σίγουρα βαθύτερο, η θητεία του McCann άλλωστε στους Drones και τους Gutterville Splendour Six απλουστεύει τις συστάσεις.
Και αν στα γρήγορα τραγούδια τους όπως το Cut το Restless Nights και το Sidewalk, οι Power Pop κολλητικές μελωδίες τους, μαζί το ροκάδικο παίξιμο και τις κιθαριστικές…εφορμήσεις του ιππικού, σε κάνουν να πειστείς ότι κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Flamin’ Groovies αν είχαν ξεκινήσει από την Μελβούρνη, είναι τα blues –και δη τα Αυστραλέζικα- που δίνοντας και τον τίτλο στον δίσκο, έχουν (πάντοτε είπεν ο Κύριος) την πρώτη και την τελευταία λέξη.
Στο I Started I Fire, το Smoke on the Plains και το Where Do You Go, το αίμα από τα δάχτυλα κυλάει στα λασπόνερα του βάλτου και μαζί με το διάχυτο φως από τη γεμάτη σελήνη, 3 δόντια αλιγάτορα, εννιά μέρη νερό και ένα άμμου, φτιάχνει ένα τόσο δυνατό αφέψημα, που μήτε στις 369 συνταγές του Πατήρ Γυμνάσιου δεν έχει ξαναεμφανιστεί.
Ακούω και ξανακούω το Bound for Blues εδώ και μέρες, (και το Cut ειδικά, εδώ και κάτι ώρες συνεχόμενα, αιώνιο τραγούδι λέμε, όπως και άλλα 4-5 από εδώ μέσα), και καταλαβαίνω ότι είναι από κείνους τους δίσκους που μπορεί και στριμώχνει την κατάθλιψη στη γωνιά του δωματίου.
Είναι και τόσα πολλά τα καλά τραγούδια σε έναν μόνο δίσκο, σπάνιο πράμα πλέον, όχι?
Είναι και πάλι, από τους δίσκους που μπορούν ακόμη να σε κάνουν να ονειρευτείς την δικιά σου κοντινή rock n roll χώρα, όχι φυσικά την Αμερική που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και η ονειροχώρα σου.
Συμπέρασμα: Ευτυχώς που υπάρχει και η Αυστραλία…
