Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συναγωνιστές σ’ αυτόν τον καλό
και τίμιο αγώνα, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και φέτος –εντάξει λίγο πιο
νωρίς αυτή τη φορά- ήρθε ο καιρός για τη συντακτική ομάδα του blog να κάνει
την καλοκαιρινή της παύση.
Λίγο πριν συμβεί αυτό όμως, και σε μια ολονύκτια και
τρικυμιώδη αποχαιρετιστήρια συνάντηση που έλαβε χώρα στα πολυτελή και πλέον
ιδιόκτητα γραφεία μας, οι τρείς κομπανιέρος αποφάσισαν και επί τόπου ετοίμασαν,
μια απείρου κάλλους λίστα τραγουδιών για όλα τα μπακούρια-αναγνώστες του
ιστολογίου, στην οποία καμία αιθέρια ύπαρξη που θα συναντήσουν τούτες τις
ζεστές καλοκαιρινές βραδιές, δεν υπάρχει περίπτωση να αντισταθεί, και να μη
συγκατανεύσει στη σεμνή πρόταση: «μπορώ να έχω αυτόν τον χορό;»
Η ποιότητα των ασμάτων, η έμφαση στο ρομαντικό στοιχείο της
υπόθεσης, τα ποικίλα στυλ χορού –μόνο μπαϊντούσκα δεν βάλαμε μέσα- και πάνω απ’
όλα το ποιόν αυτών των τριών μεγάλων ανδρών εγγυώνται το τελικό αποτέλεσμα.
Αν πάλι παρ’ όλα αυτά και ω μη γένοιτο συμβεί σε κάποιους το
μοιραίο…ε τότε το instrumental κομμάτι εκεί στο τέλος είναι αφιερωμένο με πολύ αγάπη και
συμπόνια σε σας!
Αυτά τα λίγα για τώρα…τα σακίδια είναι γεμάτα και έτοιμα, οι
τρεις μοιραίοι ταξιδιώτες του ουρανού και της γης έχουν βγει ήδη στον δρόμο και
τραβάνε στα τρία σημεία του ορίζοντα.
Ο Reverend Onuphrius Sauntererius ανατολικά, όπως πάντα στο κυνήγι της κρυμμένης σοφίας, ο Inspector Lee προς
τη δύση, φλεγόμενος από τον πόθο να βουτήξει ακόμη μια φορά στη βρώμικη θάλασσα
της παρακμής του δυτικού πολιτισμού, και ο μικρός saunterer –αν ήταν βραζιλιάνος
ποδοσφαιριστής θα τον φώναζαν saunterinio-
ο μικρός saunterer έλεγα όμως, κατηφορίζει τις συντεταγμένες με τον εξάντα υπό
μάλης και μάτια γεμάτα προσδοκία όπως παρατηρεί τον νυχτερινό ουρανό αναζητώντας
τον Σταυρό του Νότου.
Θ’ «ανταμώσουμε» και πάλι –πρώτα ο μεγαλοδύναμος- κάπου στα
μέσα του Ιούλη. Ως τότε να είσαστε όλοι καλά. Adios amigos!
Υ.Γ.
Για όσους σπεύσουν να προσάψουν στο blog αναισθησία
μπροστά στις δραματικές στιγμές που περνά η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ένα
έχουμε να πούμε:
Ντάκο, ρακή, πατάτες οφτές
και γαμώ, γαμώ τους δανειστές!
