Matador
2015
Μουσική που πηγάζει πολύ πίσω στον χρόνο, σαν το μεγάλο μαύρο ποτάμι του Μισισιπή, αλλά και νέα, σαν το νερό που κυλάει αυτή δα τη στιγμή ανάμεσα στις όχθες του.
Ο μοντέρνος κόσμος φωτίζεται από αρχαίες ηλεκτρικές εκκενώσεις κι ύστερα όλα σβήνουν, δύο μάτια ασπρίζουν στο σκοτάδι ανάμεσα από τα παραθυρόφυλλα ανάμεσα στα φυλλώματα της ζούγκλας, η μηχανή δε σταματά ποτέ να δουλεύει και όλα να τ' αλέθει, η μπότα τραντάζει τα ηχεία το παλιό τύμπανο χτυπάει ακόμη κάπου μακριά σαν του ήλιου τη καρδιά, απλά προσπέρασε τον θόρυβο γύρω, κάνε στην άκρη τον ιστό, πέτα τον μηχανοδηγό απ' το τιμόνι και άφησε τον ρυθμό να οδηγεί, σβήσε όλες τις άχρηστες λέξεις και άκου το τραγούδι.
Νότες που έρχονται βαθιά μέσα απ' το παρελθόν, από τις άκρες μιας φωτιάς στη μέση του μεγάλου δάσους, τις μεγάλης νύχτας που ακόμη και πάντα και όλους μας περιζώνει, πνιγμένες κραυγές από τα δυσώδη αμπάρια δουλεμπορικών, όλα άλλαξαν το άδικο κι ο πόνος έμειναν ίδια, ο ιδρωμένος ρυθμός των φυτειών, βαμβάκι ή φράουλες, το ίσο το κρατάει το κροτάλισμα της αλυσίδας, μη κοιτάς στον αστράγαλο δε θα τη βρεις εκεί, αλλού σου τη φόρεσαν κι ας είσαι "δικός τους" κι ας είσαι λευκός, στο τέλος σου έδωσαν και μπισκοτάκι good boy, προσευχές και μακρινοί ψαλμοί ακούγονται μέσ' από μια ξύλινη εκκλησία, παλιό αχούρι "μόνο για νέγρους", κράτα εσύ το αχούρι κι ο κόσμος όλος για τους άλλους νέγρο μου και "νέγρο μου", ο Robert Johnson στο σταυροδρόμι μεσάνυχτα κάνει παζάρια, εμείς πουλήσαμε όσο-όσο και ήταν μέρα μεσημέρι, ο Abel Meeropol και η Billie μετρούν παράξενα φρούτα που κρέμονται στα δένδρα του νότου, οι ειδήσεις μιλούν για παράξενα ψάρια που επιπλέουν τουμπανιασμένα στη Μεσόγειο, η Nina Simone τραγουδάει I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free, οι Last Poets το έκαναν ρίμα, ο Gill-Scott Heron το προφήτεψε, τα λευκά παιδιά του Punk το προσπάθησαν, του μετα-Punk τα παράτησαν, ο Chuck D το υπενθύμισε, αυτοί που ακολούθησαν το... και ψόφησε, και πάμε πάλι απ' την αρχή.
Εκεί που δύο λευκοί και ένας έγχρωμος, στον πρώτο δίσκο ενός συγκροτήματος που η μουσική του έρχεται βαθιά μέσα απ' τον χρόνο και προσπαθεί σαν αυτόν που ξέρει και δε μιλεί, και θέλει να πάει άλλο τόσο στο μέλλον. Και θα τα καταφέρει.
Και ξανά στο τέλος, όπου ο Charles Mingus τους έστειλε όλους στο διάολο και κίνησε για κείνο το νησί το δίχως χρώματα να συναντήσει τους δικούς του ανθρώπους, ο Langston Hughes ζωγράφισε με λέξεις το πορτραίτο τους, κι εγώ ιεροσυλώντας στο ποίημα του, προσθέτω έναν στίχο, τον δεύτερο με τα πλάγια στοιχεία, και σας χαιρετώ, όχι όμως πριν σας προτρέψω -για το καλό της ψυχής σας, αλλιώς τι με νοιάζει- να ακούσετε οπωσδήποτε αυτόν τον δίσκο.
The night is beautiful,
Beautiful, also, is the music
So the faces of my people.
The stars are beautiful,
So the eyes of my people
Beautiful, also, is the sun.
Beautiful, also, are the souls of my people.
Beautiful, also, is the music
So the faces of my people.
The stars are beautiful,
So the eyes of my people
Beautiful, also, is the sun.
Beautiful, also, are the souls of my people.
9
Πρώτη δημοσίευση στο mic.gr
algiers
