Digital Album
2015
"Ιταλοί με στυλ τόσο στο ντύσιμο όσο και στο μουσικό γούστο. Τρεις
ποντικοί που σουλατσάρουν μεσάνυχτα στην αχανή και αφιλόξενη πολιτεία
της Swampland".
Με αυτή την λιτή φράση -μιας και ο χώρος ήταν περιορισμένος- είχα επιλέξει να παρουσιάσω τον πρώτο δίσκο των τυφλών ποντικών Early Morning Scum, όταν μου είχε ζητηθεί από το Sonik μια μικρή λίστα με πέντε δίσκους του 2012 που θα πρότεινα στο αναγνωστικό του κοινό.
Ο δίσκος των Three Blind Mice μάλιστα βρισκόταν πρώτος-πρώτος στη λίστα ακολουθούμενος κατά πόδας από τα τότε πρόσφατα άλμπουμ των Graveyard Train των Gallon Drunk του Slim Wild Boar και των Avondale Airforce.
Λίγους μήνες πριν, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει ο δίσκος, στην παρουσίαση του στο orphan drugs, ανάμεσα στα άλλα έγραφα κι αυτό:
"Τρία χρόνια μετά την συγκρότησή τους και δύο EP's, ήταν υπεραρκετά απ' ότι ακούω για τους τρεις Μιλανέζους, για να μπορέσουν αφομοιώσουν χτίζοντας παράλληλα τον προσωπικό τους ήχο, όλες τους τις επιρροές: την ενέργεια των πρώτων ημερών του rock and roll αλλά και του punk, τους αταίριαστους μοναχικούς ερμηνευτές που το τραγούδι τους δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μουρμουρητό στο ημίφως και στο διηνεκές, και βέβαια την πολυαγαπημένη σε μας μουσική, που ακούγεται ακόμη τις νύχτες στα αυστραλιανά βαλτοτόπια".
Ε λοιπόν -και αφού ο πονηρός ροκάνισα ήδη μισή σελίδα με έτοιμο υλικό- ε λοιπόν λέω, ακόμη τρία χρόνια μετά την δημιουργία της μπάντας, τα τρία ποντίκια της ιστορίας μας, σε μια τυφλή του ενστίκτου τους ακολουθία, συνεχίζουν την πορεία τους στα λαγούμια του Rock and Roll, βρίσκοντας στο σκοτάδι και παίρνοντας στο κατόπι τα χνάρια μουσικών όπως οι Αμερικανοί μοναχικοί καβαλάρηδες Hank Williams και Townes Van Zandt, οι δύο Αυστραλοί κάποτε στο Βερολίνο Rowland S. Howard και Nick Cave, τα αλάνια της βροχερής εγγλέζικης νύχτας Gallon Drunk και Flaming Stars, ο Εγγλέζος τζέντλεμαν Phil Shoenfelt και τα αυστραλιανά θηρία Fatal Shore, αλλά και του βέρου βερολινέζου Kristof Hanh, γνωστότερου από τη συμμετοχή του στους Swans μα με καθόλου αμελητέα, αυτόνομη πορεία σε μπάντες-προσωπικά οχήματα όπως οι Legendary Golden Vampires οι Koolkings και οι Les Hommes Sauvages.
Ο οποίος κύριος Hahn, πίσω από την κονσόλα του παραγωγού στον συγκεκριμένο δίσκο, δίνει φώτα, κρασί και τυρί, στα ποντίκια να χορέψουν χορτάτα, μεθυσμένα και ελεύθερα στο άδειο σπίτι-στούντιο, πλάι σε μοιραία θηλυκά, κι έπειτα στους νυχτερινούς δρόμους, κάτω από neon φώτα, δίπλα στις σκουριασμένες ράγες του τραίνου, ίσαμε με την βρώμικη προκυμαία του λιμανιού.
Noir Rock and Roll? Urban Swamp? Wrong Blues?
Όπως και να το πεις η ουσία είναι ότι με δύο κομμάτια που όμοια τους δεν έχει αυτή η χρονιά (και αρκετές άλλες), τα River of No Return και The Night Before, άλλα δύο παρόμοιας κλάσης σε θέση αναπληρωματικού, τα Wine Song και Gospel Train, και άλλα έξι, λερωμένα από τον δρόμο, βρεγμένα απ' τη νύχτα, και βραχνιασμένα απ' τον καπνό και το κρασί άσματα, οι Three Blind Mice αφήνουν πίσω με άνεση και στυλ (πάντα) εκατοντάδες άγνωστα και ειδικά γνωστά (και με κιλά δημοσιογραφικού κύρους φυσικά-φυσικά) ονόματα, και καπαρώνουν και πάλι όπως και με τον πρώτο τους δίσκο το 2012, θέση στην τριάδα της χρονιάς.
Συμπέρασμα: Απολαυστικός δίσκος! Εύγε νέοι και ωραίοι μου ποντικοί!
Υ.Γ. Προς το παρόν μόνο σε digital μορφή, το βινύλιο αναμένεται αρχές του 2016.
9
Πρώτη δημοσίευση στο mic.gr
bandcamp
orphan blind mice I
orphan blind mice II
2015
Με αυτή την λιτή φράση -μιας και ο χώρος ήταν περιορισμένος- είχα επιλέξει να παρουσιάσω τον πρώτο δίσκο των τυφλών ποντικών Early Morning Scum, όταν μου είχε ζητηθεί από το Sonik μια μικρή λίστα με πέντε δίσκους του 2012 που θα πρότεινα στο αναγνωστικό του κοινό.
Ο δίσκος των Three Blind Mice μάλιστα βρισκόταν πρώτος-πρώτος στη λίστα ακολουθούμενος κατά πόδας από τα τότε πρόσφατα άλμπουμ των Graveyard Train των Gallon Drunk του Slim Wild Boar και των Avondale Airforce.
Λίγους μήνες πριν, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει ο δίσκος, στην παρουσίαση του στο orphan drugs, ανάμεσα στα άλλα έγραφα κι αυτό:
"Τρία χρόνια μετά την συγκρότησή τους και δύο EP's, ήταν υπεραρκετά απ' ότι ακούω για τους τρεις Μιλανέζους, για να μπορέσουν αφομοιώσουν χτίζοντας παράλληλα τον προσωπικό τους ήχο, όλες τους τις επιρροές: την ενέργεια των πρώτων ημερών του rock and roll αλλά και του punk, τους αταίριαστους μοναχικούς ερμηνευτές που το τραγούδι τους δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μουρμουρητό στο ημίφως και στο διηνεκές, και βέβαια την πολυαγαπημένη σε μας μουσική, που ακούγεται ακόμη τις νύχτες στα αυστραλιανά βαλτοτόπια".
Ε λοιπόν -και αφού ο πονηρός ροκάνισα ήδη μισή σελίδα με έτοιμο υλικό- ε λοιπόν λέω, ακόμη τρία χρόνια μετά την δημιουργία της μπάντας, τα τρία ποντίκια της ιστορίας μας, σε μια τυφλή του ενστίκτου τους ακολουθία, συνεχίζουν την πορεία τους στα λαγούμια του Rock and Roll, βρίσκοντας στο σκοτάδι και παίρνοντας στο κατόπι τα χνάρια μουσικών όπως οι Αμερικανοί μοναχικοί καβαλάρηδες Hank Williams και Townes Van Zandt, οι δύο Αυστραλοί κάποτε στο Βερολίνο Rowland S. Howard και Nick Cave, τα αλάνια της βροχερής εγγλέζικης νύχτας Gallon Drunk και Flaming Stars, ο Εγγλέζος τζέντλεμαν Phil Shoenfelt και τα αυστραλιανά θηρία Fatal Shore, αλλά και του βέρου βερολινέζου Kristof Hanh, γνωστότερου από τη συμμετοχή του στους Swans μα με καθόλου αμελητέα, αυτόνομη πορεία σε μπάντες-προσωπικά οχήματα όπως οι Legendary Golden Vampires οι Koolkings και οι Les Hommes Sauvages.
Ο οποίος κύριος Hahn, πίσω από την κονσόλα του παραγωγού στον συγκεκριμένο δίσκο, δίνει φώτα, κρασί και τυρί, στα ποντίκια να χορέψουν χορτάτα, μεθυσμένα και ελεύθερα στο άδειο σπίτι-στούντιο, πλάι σε μοιραία θηλυκά, κι έπειτα στους νυχτερινούς δρόμους, κάτω από neon φώτα, δίπλα στις σκουριασμένες ράγες του τραίνου, ίσαμε με την βρώμικη προκυμαία του λιμανιού.
Noir Rock and Roll? Urban Swamp? Wrong Blues?
Όπως και να το πεις η ουσία είναι ότι με δύο κομμάτια που όμοια τους δεν έχει αυτή η χρονιά (και αρκετές άλλες), τα River of No Return και The Night Before, άλλα δύο παρόμοιας κλάσης σε θέση αναπληρωματικού, τα Wine Song και Gospel Train, και άλλα έξι, λερωμένα από τον δρόμο, βρεγμένα απ' τη νύχτα, και βραχνιασμένα απ' τον καπνό και το κρασί άσματα, οι Three Blind Mice αφήνουν πίσω με άνεση και στυλ (πάντα) εκατοντάδες άγνωστα και ειδικά γνωστά (και με κιλά δημοσιογραφικού κύρους φυσικά-φυσικά) ονόματα, και καπαρώνουν και πάλι όπως και με τον πρώτο τους δίσκο το 2012, θέση στην τριάδα της χρονιάς.
Συμπέρασμα: Απολαυστικός δίσκος! Εύγε νέοι και ωραίοι μου ποντικοί!
Υ.Γ. Προς το παρόν μόνο σε digital μορφή, το βινύλιο αναμένεται αρχές του 2016.
9
Πρώτη δημοσίευση στο mic.gr
bandcamp
orphan blind mice I
orphan blind mice II
