Πιο «αμερικάν(ι)α»
και ανπλάγκντ δε γίνεται...
Ίσα που έριξα με
το Κόλτ μου σε 3-4 άδεια κουτιά κονσέρβας φασολιών από τα 20 μέτρα, έφτυσα το
ταμπάκο που μασούσα απ’ το μεσημέρι, τράβηξα μια γερή ρουφηξιά απ’ τη
μπουκάλα με το ουίσκι που αγόρασα προχθές, όπως πάντα από την καλύβα του γέρου κάτω
στον βάλτο κι έκατσα να γράψω αυτές τις γραμμές.
Πάω τώρα να ρίξω
μια ματιά στα άλογα που είναι ανήσυχα κι έπειτα να ετοιμάσω το βραδινό μου...
μπέικον και φασόλια ξανά... το μόνο φαγητό που μπορεί να κρατήσει έναν άνδρα
που την επόμενη μέρα από τα χαράματα έχει να ψάξει στο ποτάμι για χρυσό...
