in the blink of an eye

«Τι ώρα είναι;» ρώτησε ο αξιωματικός. Έπειτα, χωρίς να περιμένει απάντηση, αρχίζει να περπατάει πάνω κάτω μπροστά στο αγόρι, χτυπώντας τις μπότες του με το καμουτσίκι. Το άλογο ακουμπάει στα χαλινάρια, τον ακολουθεί κατεβάζοντας το κεφάλι και ξεφυσώντας. Κάποια στιγμή, ο αξιωματικός σταματάει μπροστά στο παιδί, το κοιτάζει κατάματα ώρα πολύ, σιωπηλός, κι έπειτα του λέει με φωνή αργή, κουρασμένη, γεμάτη βαριεστημάρα: “Άκου δεν θέλω να σου κάνω κακό. Είσαι παιδί, κι εγώ δεν κάνω πόλεμο σε παιδιά. Πυροβόλησες του φαντάρους μου, αλλά εγώ δεν κάνω πόλεμο σε παιδιά. Lieber Gott (Θεέ και Κύριε) δεν τον επινόησα εγώ τον πόλεμο”. Ο αξιωματικός σταματάει, έπειτα λέει στο αγόρι με παράξενα γλυκιά φωνή: “Άκου, έχω ένα γυάλινο μάτι. Είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις από το αληθινό. Αν μπορείς να μου πεις αμέσως χωρίς να το σκεφτείς, ποιο από τα δύο είναι το γυάλινο, θα σε αφήσω να φύγεις, θα σε αφήσω ελεύθερο”.

-       “Το αριστερό” απάντησε με ετοιμότητα το αγόρι.

-       “Πως το κατάλαβες;”

-       “Γιατί από τα δύο, μόνο αυτό έχει κάτι ανθρώπινο”.

image: Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Pavel Brázda: Nezapomněl jste se oholit? (1950) 
text: Κούρτσιο Μαλαπάρτε: Καπούτ (1944), μετάφραση Παναγιώτης Σκόνδρας, εκδόσεις Μεταίχμιο 2007.
music: Renaissance Illusion (James McCarty)– Mystery of Being, Through The Fire CD, Kissing Spell 2001.