Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα
μικρό κι ωραίο καράβι ταξιδιάρικο, φορτωμένο με πολύ κόσμο και πραμάτεια· είχε
βάλει πλώρη ψάχνοντας τη λύτρωση από τις αμαρτίες του χθες, για τη δική του
μακρινή γη της επαγγελίας.
Ο καπετάνιος όμως και το πλήρωμα
κατέχονταν από μια μικρή εμμονή, ανεξήγητα και απ’ όλους τους κινδύνους της
θάλασσας, αυτοί το μόνο που έτρεμαν ήταν το να έχει το πλοίο τους τη μοίρα του
Τιτανικού.
Φοβισμένοι,αγνάντευαν νύχτα μέρα
την απέραντη θάλασσα για να
προλάβουν να δουν το παγόβουνο
όσο αυτό θα έβοσκε αμέριμνο μακριά στο πέλαγος, έτσι ώστε να μπορέσουν να
στρίψουν το τιμόνι έγκαιρα και να φύγουν πριν να τους επιτεθεί. Το ότι εκεί
νότια και ανατολικά στη Μεσόγειο που έπλεαν τέτοιο φαινόμενο δεν είχε παρατηρηθεί
τις τελευταίες πολλές χιλιάδες χρόνια, δεν φαίνεται να απασχόλησε ποτέ κανέναν.
Τουναντίον, ψέματα ή αλήθεια, οι
επιβάτες τρομαγμένοι από τις φήμες που απειλητικές σαν την ομίχλη απλώνονταν
πάνω στο κατάστρωμα αλλά και από την πειθώ που πολλές φορές χρησιμοποιούσε το
πλήρωμα, κοίταζαν έναν έναν τους συνεπιβάτες τους, μήπως και μυριστούν ποιος
φταίει για να τον θυσιάσουν, διώχνοντας μακριά την κακοδαιμονία, και τους
ναυτικούς στα μάτια, ψάχνοντας να μαντέψουν αν είχε φτάσει ή όχι εκείνη η κακιά
η ώρα που τα ποντίκια κάνουν το πρώτο άλμα στις βάρκες. Άλλοι πάλι καμώθηκαν
τους αδιάφορους και ανήξερους που δεν έπρεπε να αντιληφθούν… σαν να ’χε κλάσει
καμιά δεσποινίς στο σαλόνι… συνέχισαν να αγναντεύουν σαν μην τρέχει τίποτα…
Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι
μήνες και τα χρόνια, και το καράβι χαμένο μέσα στη μαύρη θάλασσα του φόβου
αρμένιζε στα κύματα, αν και κάποιοι είπαν ότι απλά έκανε μεγάλους κύκλους γύρω
από το ίδιο σημείο.
Μέσα στη βιβλική, όπως πια
φαινόταν στα μάτια τους καταιγίδα, καταμεσής της θάλασσας, η αξιοπρέπεια έφυγε
κι έμεινε μόνη της η ελπίδα, που όμως γρήγορα έγινε ανάμνηση, και η ανάμνηση
χάθηκε κι αυτή όπως χάνονται όλα αυτά στους μικρόψυχους ανθρώπους.
Τα ελάχιστα άλλα πλοία που
συνάντησαν στη ρότα τους, με το πρόσχημα ότι ήθελαν να το βοηθήσουν,
προσπαθούσαν απλά να πλιατσικολογήσουν ό,τι είχε απομείνει απ’ την πραμάτεια,
την τροφή και το νερό, ακόμη και τους ανθρώπους, με προτίμηση στους έφηβους,
τις νταρντάνες γυναίκες και φυσικά το εκλεκτότερο έδεσμα για αυτούς, τα μικρά παιδιά.
Τους υπόλοιπους, ειδικά τους γέρους και τους αρρώστους, τους άφησαν να σαπίζουν
στα αμπάρια. Όλα αυτά σε συνεννόηση, είπαν κάποιοι, με το πλήρωμα.
Κάποια στιγμή μέσα στην απόγνωση
θα πρέπει να επιχειρήθηκε και ανταρσία, η οποία όμως δεν είχε κανένα
αποτέλεσμα, μιας και ο τρόμος του κενού και η ναυτία τούς είχαν καταβάλει
όλους, και αποδείχθηκαν ισχυρότερα από τη στερνή τους γνώση, ότι πια το μόνο
που είχαν να χάσουν το είχαν χάσει προ πολλού και δεν τους έμεναν πια παρά μόνο
οι αλυσίδες της άγκυρας.
Αυτά τα λίγα που γνωρίζουμε τα
μάθαμε από το ημερολόγιο καταστρώματος που βρέθηκε στη μοιραία για το πλοίο
ακτή, μαζί με τ’ απομεινάρια του σκαριού, την άγκυρα, και όσα από τα κουφάρια
δεν έγιναν τροφή για τα μεγάλα, μαύρα κι αυτά, ψάρια.
Στην τελευταία εγγραφή του
ημερολογίου, λίγο πριν το καράβι φουντάρει ακυβέρνητο και αύτανδρο στα βράχια,
με τρεμάμενα χέρια ο γιατρός του πλοίου, ένας από τους τελευταίους επιζώντες,
έγραφε — πάντα φυσικά προς χάριν της επιστήμης και των επόμενων γενεών — ότι αν
και τελικά το καράβι απέφυγε τα παγόβουνα, επιβάτες και πλήρωμα έπεσαν θύματα
της νόσου που πρώτο χτύπησε τον καπετάνιο, και το όνομα αυτής ήταν Orientia
tsutsugamushi.
Αν και το νόσημα με το εξωτικό
αυτό όνομα, σημείωνε, ενδημεί κυρίως στις χώρες της Άπω Ανατολής, δεν θα πρέπει
να προξενεί καμία εντύπωση που θέρισε το συγκεκριμένο καράβι, τέτοιο πλήρωμα
και επιβάτες που κουβαλούσε πάνω του, προφανώς αναπάντεχα φωτισμένος από την
αβυσσαλέα όψη της τελευταίας στιγμής.
Το όνομα του πλοίου δεν θα το
αποκαλύψουμε, μιας και πλέον λειτουργεί σαν κακό ξόρκι ακόμη και στα μαλάκια
της θάλασσας, πόσο μάλλον στα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού συμπεριλαμβανομένων
των γοργόνων και του τρομερού μουσάτου θεού με την τρίαινα. Ας μείνει στην
ιστορία και τη μνήμη σαν ακόμη ένα πλοίο που χάθηκε στο ταξίδι του μέσα στη
νύχτα.
text: saunterer – Από
τη λάθος πλευρά, εκδόσεις Απόπειρα 2014.
music: Die Haut – Another Ship In The Night, Sweat LP, What’s So Funny About…1993.
music: Die Haut – Another Ship In The Night, Sweat LP, What’s So Funny About…1993.
