θρησκευτικά (κατά κάποιον τρόπο) ΙΙ

Ρε σεις τελώνια της ρεματιάς, που μένετε μέσα στα χαμομήλια και στις μολόχες, μικρά τελώνια, κατουρημένα από τους περαστικούς σκύλους, που η κοιλιά σας τουμπανιάστηκε από λιακάδα και μπουγαδίσια απονέρια, τι καθόσαστε τεμπέλικα και ξύνετε τα τσιμπούρια σας;… Πάνω από το ρέμα είν' οι παράγκες, μανάδες και μωρουδέλια και παλιά ρούχα, γιούκοι ατέλειωτοι. Και δεν έχει ψωμί στα ντουλάπια κι οι βόθροι μυρίζουνε, ξεφτόχαρτα κρέμουνται απ' τα ταβάνια και τα κορίτσα πλένουνται μέσα σε μαστέλα τσίγκινα.
    Τι καθόσαστε ρε τελώνια, και δεν σαλτάρετε να δώσετε ένα χεράκι να βοηθήσετε τους φουκαράδες; Ποιος θα τους βοηθήσει;
Οι πλούσιοι; Δεν έχουνε καιρό, κοιτάνε να τους κλέψουνε.
Οι αγαθοί Σαμαρείτες; Δεν έχουνε καιρό, κοιτάνε να τους βγάλουνε λογαριασμούς κι εράνους με ιερό θρησκευτικό περιεχόμενο.
Οι δικαστές; Δεν έχουνε καιρό, κοιτάνε να τους χώσουνε μέσα.
Οι αστυνομικοί; Δεν έχουνε καιρό, κοιτάνε να τους αρπάξουνε, κανένας δεν έχει καιρό, καθόσο νά έτσι είναι και όλοι απάνω τους ξεθυμαίνουνε, να γίνει που λέει κι η Σοφία Σειράχ «ο φοβούμενος Κύριον εκδέξεται παιδείαν και οι ορθρίζοντες ευρήσουσιν ευδοκίαν και ο υποκρινόμενος Νόμον σκανδαλισθήσεται εν αυτώ...»…

text: Νίκος Τσιφόρος – η εισαγωγή από την ιστορία «τ’ ανθρωπάκι κλαίει μονόχορδα» μέσα από το βιβλίο του «Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα», εκδόσεις Ερμής 1998.

music: Απόστολος Νικολαΐδης – Ο Αρχάγγελος, σέϊμ τάϊτλ ΕΛΠΙ, Vasipap 1993.