Μέρες που είναι, θ’ αρχίσουμε να διαβάζουμε πάλι από δω κι από κει στο δίκτυο κι αλλού, διάφορα ωραία, αλήθειες,
μυθεύματα, σοβαρά και γραφικά, πέστε τα όπως θέλετε, για κείνον τον Μάη, τον
γαλλικό, του ’68.
Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αν και τόσα χρόνια από δω κι από κει έχω
διαβάσει πολλά, σε φάση δηλαδή υπερβολικής δόσης οπότε κάνω κράτει πια, νισάφι
που λένε...
Το παρακάτω μικρό απόσπασμα όμως από μια πρόσφατη συνέντευξη του Ζεράρ Ντεπαρτιέ,
αν μη τι άλλο δίνει μια διαφορετική οπτική και –έστω λίγη, μια μπουκιά τόση δα-
τροφή για σκέψη... σε όσους θα ήθελαν δηλαδή... να σκεφτούν.
"Ο Ντεπαρντιέ
παραδέχθηκε ότι όταν ήταν μικρός έκλεβε και ότι είχε συλληφθεί για αυτό…. ενώ
αποκάλυψε ότι στις μεγάλες πορείες του Μάη του ΄68 εκείνος βρισκόταν στο
Παρίσι, όχι για να διαμαρτυρηθεί μα για να κλέψει, όπως είπε, ρολόγια και
κοσμήματα από τους διαδηλωτές... «Ήταν όλοι τους πλουσιόπαιδα, ο πατέρας μου
πουλούσε την εφημερίδα του γαλλικού Κ.Κ. L’Humanité, αλλά δεν ήξερε να
διαβάζει: ήταν αναλφάβητος», είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια".
Αν λάβουμε υπόψιν μας και την επιεικώς σιχαμερή, κατάληξη κάποιων εκ των
πιο λαμπερών παιδιών του (του Μάη ντε), ανάμεσά τους και τους Έλληνες σπουδάζοντες εκεί τότε, ίσως να μην και είναι τόσο υπερβολική η
άποψη του Ντεπαρτιέ, τουλάχιστον για το καθόλου μικρό κομμάτι εκείνο, που
προσομοιάζει ανησυχητικά με τους δικούς μας πάλαι ποτέ Ρηγάδες.
Όσο για το μέλλον που λέει η αφίσα... λέτε να το είχε από τότε στο
μυαλό του, κάτι σαν όραμα που καταφτάνει καβάλα σε βόμβα που πέφτει από αεροπλάνο, ο Κον-Μπεντίτ;
