«Καλωσόρισες στο σκάφος, κύριε Πίλγκριμ», ακούστηκε από το μεγάφωνο. «Έχεις
κάποια απορία;».
Ο Μπίλι πέρασε τη γλώσσα από τα χείλη, σκέφτηκε για λίγο, και τελικά ρώτησε: «Γιατί εμένα;».
«Αυτή είναι μια πολύ γήινη ερώτηση
κύριε Πίλγκριμ. Γιατί εσένα; Με την ίδια λογική, γιατί εμείς; Γιατί οτιδήποτε; Επειδή απλώς είναι αυτή η στιγμή. Έχεις δει ποτέ έντομα
παγιδευμένα σε κεχριμπάρι;».
«Ναι». Για την ακρίβεια, ο Μπίλι είχε μια μπάλα από κεχριμπάρι με τρεις
παγιδευμένες πασχαλιές πάνω στο γραφείο του για να συγκρατεί τα χαρτιά.
«Να μαστε λοιπόν, κύριε Πίλγκριμ, παγιδευμένοι στο κεχριμπάρι αυτής της
στιγμής. Δεν υπάρχει γιατί».
text: Kurt Vonnegut - Slaughterhouse-Five (1969), στα
ελληνικά:
Σφαγείο νούμερο 5, μετάφραση
Φίλιππος Χρυσόπουλος, εκδόσεις Κέδρος 2008.
music: Dirtmusic - Bi De Sen Söyle, Bu
Bir Ruya CD, Glitterhouse records 2018.
