Από τη ζωή ενός φαύνου

Ανέγγιχτος απ τη μοίρα του λαού μου;!;: Αυτό που μορφάζει εκεί μες τα καφέ, που μαρσάρει εμβατήρια, και που ανταλλάσσει ενθουσιασμένο λόγια της δεκάρας, δεν είναι ο λαός μου!

»

Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ πιο ενοχλητικοί, απ’ ότι σαν παίζουν τους στρατιώτες. (Μάλλον θα τους έρχεται περιοδικά κατά εικοσαετίες, περίπου όπως η ελονοσία, τον τελευταίο καιρό μάλιστα ακόμη πιο συχνά). 
Κερδισμένοι στο τέλος βγαίνουν εντούτοις πάντα οι χειρότεροι, δηλαδή: προϊστάμενοι, αφεντικά, διευθυντές, πρόεδροι, στρατηγοί, καγκελάριοι. 
Ένας καθωσπρέπει άνθρωπος θα ντρεπόταν να είναι προϊστάμενος.

»

Τίποτε δεν είναι πιο ανατριχιαστικό και θλιβερό: απ’ ότι δυο λαοί που ορμούν εθνικοϋμνούντες ο ένας στον άλλον. Ο άνθρωπος, το «αλαλάζον ζώο»· ως ορισμός). 

»

Σ εμένα κάτι τέτοιοι τόνοι πάνε εντελώς χαμένοι!! Πριν θελήσεις να πεθάνεις για την πατρίδα σου, για ρήξ’ της πρώτα καμιά προσεκτική ματιά!

text: Arno Schmidt, Από τη ζωή ενός φαύνου, μετάφραση Γιάννης Κοιλής, εκδόσεις Κριτική 1992.
music: Bob Bucko Jr – The World Is Full Of Fools (Kevin Coyne cover), Covers Digital Album, 2014.