Πριν από ενάμιση-δύο χρόνια είχα σκαλώσει άσχημα με αυτούς εδώ τους Σουηδούς και τα 4-5 κομμάτια που είχαν ανεβάσει στο space, τους άκουγα συνεχώς, παραληρούσα στο tranzistor και στοιχημάτιζα τα ρέστα μου πάνω τους:
Η Σουηδία στa ‘80’s είχε μια Garage-Rock n roll σκηνή που μόνο με τις ανάλογες της Αμερικής και της Αυστραλίας μπορούσε να συγκριθεί. Μπάντες όπως οι θρυλικοί Union Carbide Productions, οι μεγάλοι Nomads, οι Creeps (που γαμούσαν πριν…το γαμήσουν) οι Stomachmouths, οι Wylde Mammoths, οι Crimson Shadows, έβαζαν κάτω οποιοδήποτε μεγαθήριο του Νότου και της Δύσης.
Στα ‘90’s τα πράγματα φάνηκε να ηρεμούν κάπως, ώσπου εμφανίστηκε ο ογκόλιθος των Hellacopters με τους ενισχυτές στο κόκκινο, για να ακολουθήσει ένας καταιγισμός από μπάντες σαν τους Sewergrooves, τους Turpentines, τους Peepshows, φυσικά τους αξέχαστους Strollers, και πολλούς άλλους μικρούς και μεγάλους…
Στα ‘00’s οι Soundtrack of our lives, οι International Noise Conspiracy (πριν κάνουν κάτι ανάλογο με τους Creeps), οι Division of Laura Lee, οι Maharajas συνέχισαν να κρατούν το ενδιαφέρον μας αμείωτο για τα σκανδιναβικά πεπραγμένα.
Και για να κλείσει ο πρόλογος, οι Hotel Wedding έρχονται στο τέλος αυτής της δεκαετίας να βάλουν φαρδιά πλατιά, και την δική τους υπογραφή στον δίπλα στους παραπάνω θεούς του Βίκινγκ-rock n roll. Μόνο που αυτοί αντί να λοξοκοιτούν προς τους Stooges ή τους Sonics, αρέσκονται στο να φτιάχνουν ένα κιθαριστικό, σκοτεινό και υπνωτικό χαρμάνι, που χρωστάει πολλά, τόσο στο post punk πειραματισμό των Swell Maps, και το φονικό fuzz-pop ένστικτο των Jesus and the Mary Chain, όσο και στην επιπλέουσα στο διάστημα ψυχεδέλεια των Spacemen 3 και Spiritualized.
Με ιστορία ούτε καν 2 χρόνων πίσω τους, χωρίς καν δισκογραφική δουλειά σε επίσημη κυκλοφορία, μα με κομμάτια σαν το…post garage διαμαντάκι Pink Tea, το έρπων ύπουλα Hex, και τον ενιάλεπτο δυναμίτη Night time solitude που σε ξετινάζει με τον τσαμπουκαλεμένο και δαιμονισμένο ρυθμό του, το μέλλον μοιάζει άχαστο στοίχημα για τους πέντε Σουηδούς.
Εκτός κι αν, όπως πολλές φορές γίνεται με τα άχαστα, μπούνε τα Pink Tea και Night time solitude στα μελλοντικά Pebbles του myspace, και όλα τα υπόλοιπα πάνε στον κουβά…
Δείτε και ακούστε πάντως γιατί εγώ θα το παίξω σίγουρο:
Τελικά λίγους μήνες μετά αυτοί φρόντισαν να τα πετάξουν όλα στον κουβά, και πήγαν και διαλύθηκαν…προσωρινά (?) όπως δείχνει και το Rejuvenated που παρέα με ένα χαμόγελο μας υποδέχεται εδώ και λίγες μέρες στην σελίδα τους.
Ξαναμαζεύω τα ρέστα μου και τα ξαναρίχνω σ’ αυτούς κλείνοντας και πάλι με το «Δείτε και ακούστε πάντως γιατί εγώ θα το παίξω σίγουρο» κι ας είναι πιθανότερο να βρεθώ κι αυτή την φορά στον πάτο του κουβά.
Είναι όμως κομματάρα ρε πούστη μου!!!
