Μήτε κι εγώ το ξέρω…Μόλις που βγήκα από ένα μακρύ λαβύρινθο όπου το κάθε ερώτημα ήταν ένα κάψιμο…Το κορμί μου είναι ένα κορμί που έζησε ελάχιστα…Μόλις τώρα αναδύθηκα από τη σκιά…
Αυτές τις γραμμές από το Κορίτσι της άμμου του Ταχάρ Μπεν Ζελούν επιλέγουν οι Melting Ashes για να «ντύσουν» το Cave Without End στο μικρό ένθετο που υπάρχει μέσα στο μοναδικό τους βινύλιο. Ανάλογες παραπομπές σε βιβλία του Λάβκραφτ, του Κέρουακ, του Μπάροουζ, του Μπρέχτ, του Έσσε, του Χάξλευ και άλλων υπάρχουν για κάθε ένα από τα 10 κομμάτια του LP, αλλά και για αρκετά ακόμη που είχαν ηχογραφήσει σε ένα τετρακάναλο και δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.
Ουσιαστικά δηλαδή τα τραγούδια του δίσκου είναι μια επιλογή από διάφορα demos που έγραψαν οι Ashes το 1988 λίγο πριν διαλύσουν δίνοντας τέλος στην βραχύβια πορεία τους που είχε ξεκινήσει μόλις δύο χρόνια πριν. Το Green Fuzz 1987 κυκλοφόρησε τελικά το 1991 από την Wipe Out.
Εκεί μέσα λοιπόν ακούμε garage, punk και ψυχεδέλεια θαμμένα μέσα στην φτωχή ποιότητα της ηχογράφησης ακόμη και για τα δεδομένα της εποχής που βγήκε ο δίσκος όπως έγραφε και ο Θοδωρής Κρίθαρης στο οπισθόφυλλο, πόσο μάλλον για σήμερα.
Αυτό δεν με ενόχλησε ούτε την εποχή που αγόρασα τον δίσκο δυο δεκαετίες πριν, αλλά ούτε και τώρα που τους ξανακούω συνέχεια αυτές τις μέρες. Αυτό έλειπε δα από έναν άνθρωπο που έχει λιώσει τους δίσκους των Dead Moon.
Δύο διασκευές στο Green Fuzz και το I’m On My Way και οκτώ δικά τους, να μην ξέρεις πιο να πρωτοδιαλέξεις για την κρύπτη…Angels of Sunrise, Deleterious, We Can Cry Free...Πολύ -punk- πάθος και ακόμη περισότερη -λυσεργική- ψυχή...Τελικά θυμήθηκα τότε που πλησίασα διστακτικά το χείλος αυτής της σπηλιάς…και μετά κατάλαβα ότι δεν ξαναβγήκα από κει μέσα ποτέ. Cave Without End:
