Ήταν την περασμένη Κυριακή που σηκώθηκα πρωί-πρωί και κίνησα για το σπίτι του Ηλία να του μαστορέψω κάτι στο PC. Φίλος με το φ κεφαλαίο όχι μόνο γιατί ακολουθεί την τελεία. Αφού ξεπέταξα λοιπόν εν ριπή οφθαλμού το πρόβλημα του πισίου (χάριν το τονίζω, στο απύθμενο των γνώσεων μου) πιάσαμε τις συνηθισμένες κουβέντες που ξεκινάνε από τον γέροBill και φτάνουνε…όπου τις πάει το εκάστοτε ποτό, δηλαδή η μπύρα στην συγκεκριμένη περίπτωση. Μπύρα την μπύρα και ο παπάς να μην έχει σχολάσει ακόμη την λειτουργία, έπιασε να ανοίγει κάτι μεταλλικά κουτιά με βινύλια, όπου έχει φυλαγμένους σε αεροστεγή αντιπυρηνική συσκευασία, 28 δίσκους του παππού…ανάθεμά με να ο ίδιος ο Burroughs ήξερε ότι έχει βγάλει τόσα…δεν ξέρω τι να σας πω, δεν το ‘ψαξα περισσότερο το θέμα, γιατί από εκείνη την μέρα που έφυγα μεσημέρι τρεκλίζοντας για το σπίτι να πάω να ξυπνήσω τον Μπαντίνι που μου ‘χε κάνει από βραδύς αιφνιδιαστική επιδρομή, το μυαλό μου απασχολεί ένα σαρανταπεντάρι στην Tim/Kerr records που υπήρχε σε κείνο το κουτί, με το μαύρο εξώφυλλο που βλέπετε πιο πάνω, και όπως διαβάζω στην ουσία αποτελεί την Β πλευρά του δωδεκάιντσου The Elvis of Letters που είχε βγει στην ίδια εταιρία το 1985. Το σινγκλάκι είναι έκδοση του 1990, αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία, σημασία έχουν τα credits στην πίσω πλευρά όπου οι William S. Burroughs και Gus Van Zandt που υπογράφουν σαν δημιουργοί τα δύο κομμάτια ευχαριστούν πρώτο και καλύτερο τον…Greg Sage!
Ο Ηλίας επιμένει πως η κιθάρα στο Million of Images αλλά και στο τέλος του The Hipster Be Bop Junkie είναι αυτή των Beauregard και των Wipers, εγώ πάλι διατηρώ αμφιβολίες...κι αυτό το “word guitar” από τον Doug Cooeyate τι είναι?…οι υπόλοιποι πιστοί της αδελφότητας του Αϊ Γρηγόρη τι γνώμη να ‘χουν άραγε?
