The Cadiz
Recording Co.
2012
Αγαπητέ Danny,
λονγκ ταιμ νο σι μαν, καλώς όρισες πίσω, χαίρομαι που περπατάς ακόμη εκεί έξω
σ’ αυτόν τον βρώμικο δρόμο. Ρίξε μια ματιά στο παρά μια ανάσα γεμάτο φεγγάρι, σου
βάζω κι εσένα ένα ποτήρι κρασί απ’ αυτό που μοιάζει σαν κονιάκ που κουβάλησα
απ’ το νησί, και αρχίζω.
Ντρέπομαι, μα ομολογώ ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε
που έπιασα έναν καινούργιο δίσκο, δικό σου η με κάποιους από τους φίλους σου, νιώθοντας
αγωνία και συγκίνηση.
Θα πρέπει να ήταν το Can o’ Worms με την Pasionara πρώτα να με παίρνει αγκαλιά και το Expat. Blues αμέσως
μετά να μου τινάζει τα μυαλά…σαν σε βιβλίο του Chandler.
Ύστερα χάθηκες κι εσύ όμως. Που να γυρνούσες ποιός ξέρει...Καιρό μετά άκουσα για τo reunion με
τους Green on Red,
άκουσα το Cast Iron Soul των Danny and Dusty,
άκουσα και το Love of the Amateur με τους Slummers, αλλά...μπορεί να φταίω εγώ δε λέω, την φωτιά την ένιωσα μα κάπου μακριά και δεν
με έκαψε όπως παλιά.
Και τώρα που άκουγα το The Deliverance of Marlowe Billings πάλι
αυτά σκεφτόμουνα και δώστου γεροντογκρίνια ξανά ώσπου ρε Danny boy, μπήκε
το What are you laughing about,
το τραγούδι δηλαδή που σκάρωσες από το De que se rie? το ποίημα του Mario Benedetti, και έπιασα το κεφάλι να μη μου πέσει, ξέχασα τα παράπονα
που είχα να σου κάνω, άναψα κι άλλο τσιγάρο και άραξα αναπαυτικά σαν
μεσαιωνικός μάγος μέσα στην παλιά πυρά. Και τα θυμήθηκα όλα ξανά.
Τις βαριές κουβέντες, το μόνο στον τίτλο φτηνό κρασί, και τα
τραγούδια για τους ονειροπόλους που με κέρασες για να χω να περνάω την ατζούμπαλη
και παρατεταμένη εφηβεία μου, το βράδυ που σας είδα στην Contrast, πέρασαν κιόλας 25 χρόνια ε, μα δεν ξεχνώ αυτό που μου 'χες πει, ότι ο χρόνος δεν είναι τίποτα, τον Woody Guthrie, τον
Neil Young, τον Jim Thompson που
ανακάλυπτα παράλληλα με σένα, -μετά φτάσαμε και στον B Traven- το σπαρακτικά θλιμμένο
και καλά κρυμμένο blues του Sixteen Ways,
το Time ain’t nothing που
πέφτει πάνω μου σαν τις σκιές που μακραίνουν στους γενέθλιους Οκτώβρηδες μου, το DT Blues που
ακόμη, καμιά φορά το βάζω να ακονίσει το αγαπημένο μου μαχαίρι, τι κομμάτι ρε Danny ε?
Μαν εντάξει τι να πω, ειλικρινά κάποιες φορές με την μπάντα σου ήσασταν
συγκλονιστικοί, κι ας λέγανε ότι θέλανε μερικοί τότε…
Θυμήθηκα και τους φίλους μου που είχαμε έρθει να σας δούμε
μαζί, και τους έχω χάσει, μα άστα τώρα αυτά. Μόνο κάτι τελέυταίο…σ’ ευχαριστώ για αυτά τα
κεράσματα, και για τα καινούργια, κι αυτό το Gringo go home φοβερό ρε, μπορεί να μην αντέξουν
τόσο πολύ δρόμο σαν τα παλιά, αλλά και πάλι είναι αρκετά, πόσος δρόμος νομίζεις
ακόμη ότι μου μένει και μένα?
Θα τα πούμε τριγύρω φίλε (μου επιτρέπεις) Dan, να σαι καλά…αλήθεια εξακολουθείς να
πιστεύεις ότι κάποια μέρα θα νικήσουμε?
From your
window
you see the beach,
but you ignore
the slums
Your children
have eyes that command
but others have
a saddened look
That’s why I say,
Mr. Minister
what are you laughing about
Here in the streets
things happen
that you can’t
even talk about
Students and
workers are
dotting the i’s
and crossing the t’s
That’s why I say,
Mr. Minister
what are you laughing about
you see the beach,
but you ignore
the slums
Your children
have eyes that command
but others have
a saddened look
That’s why I say,
Mr. Minister
what are you laughing about
Here in the streets
things happen
that you can’t
even talk about
Students and
workers are
dotting the i’s
and crossing the t’s
That’s why I say,
Mr. Minister
what are you laughing about
Here in the street
your cops kill
and those who die
are poor people
And those who are left
crying in rage
are certainly thinking about
settling the score
That’s why I say,
Mr. Minister
what are you laughing about
what are you laughing about…
