Ακούω την βροχή στο παράθυρο τσικ, τσικ, τσικ, και σε ένα άλλο
παράθυρο διαβάζω για μια παλιά βροχή, αγαπημένη κι αυτή όπως όλες οι βροχές, μα
κλεισμένη εδώ και χρόνια στο σύννεφο της, που θέλει λέει να πέσει παρελαύνοντας
και πάλι.
Αφήνοντας όμως πίσω τα ποιητικά, ο λόγος είναι για τους Rain Parade που
θα βρεθούν στις αρχές του ’13 ξανά μαζί επί σκηνής (άγνωστο ακόμη αν θ’ ανεβεί
μαζί τους και ο κύριος Mazzy Star,
David Roback) για καλό σκοπό, να
βοηθήσουν δηλαδή τον άλλοτε Windbreaker Bobby Sutliff που περνάει δύσκολες ώρες
μετά από ένα αυτοκινητιστικό…Φήμες τους θέλουν έπειτα και σε εμφανίσεις ανά την
Ευρώπη…
Αν λέμε αν, τους φέρει ο άνεμος και προς τα μέρη μας, δεν ξέρω
κατά πόσο θα ήταν φρόνιμο να τροφοδοτήσω την μνήμη μου με νέες βροχερές αναμνήσεις
τόσα χρόνια μετά, μιας που οι παρακάτω φάνηκαν υπεραρκετές ως τώρα…από
την άλλη αν κάνουν πως έρχονται σιγά μη και δε πάω να τους δω…και λάθος να κάνω
στη τελική το πρώτο τέτοιο θα είναι?
Θυμάμαι λοιπόν πως χάθηκε το μυαλό στην απύθμενη ψυχεδελική δίνη του No Easy Way Down από
το Explosions in the Glass Palace…ψάξε,
ψάξε δεν θα το βρεις…
Τα ακόρντα της κιθάρας στο κομψοτέχνημα Broken Horse από το ίδιο, την
μυσταγωγία και το βιολί του Eyes Closed από το Beyond the Sunset,
τον Steve Wynn και τον Dennis Duck από το συνδικάτο του ονείρου στο τέλος του δίσκου να μπαίνουν
με άτακτο βήμα στην παρέλαση και όλοι μαζί πια, Dream Syndicate και
Rain Parade να
ερμηνεύουν έξω καρδιά, έξω απ' τον χρόνο, έξω, έξω, έξω γενικά, την καλύτερη ποτέ εκτέλεση του Cheap Wine των Green On Red…η επιτομή του Paisley Underground…το Crashing Dreams δεν
θέλω να το θυμάμαι, θέλω δεν θέλω όμως θυμάμαι την κιθάρα του Matt Piucci στο
Snake Bit από
το Gravity Talks των Green on Red ξανά…για να μη πλατειάσω αφήνω ασχολίαστες τις αλαξοκωλιές με
τους True West,
τους Long Ryders,
τους Rainy Day,
τους Opal, τους Viva Saturn, και λοιπά ατελείωτα αυτής της σκηνής (έτσι είναι οι σκηνές...), αυτά
για την ώρα με τις αναμνήσεις που ξαναγυρίζουν…για τους μη κατέχοντες νομίζω είναι
αρκετά, για τους άλλους, που τα ξέρουν απ’ έξω και ανακατωτά, είναι περιττά…οπότε…μαέστρο!
