Πριν λίγο καιρό, ανάμεσα στις δεκάδες συνεντεύξεις που έδωσα
για την προώθηση του βιβλίου μου, στα μεγάλα διεθνή δίκτυα, σαν το CNN, το KLM,
το NBC, το ESP, το SOS, το ABC, το BBC, το LSD, το WHOAMI, το DRI, το MDMA και άλλα
πολλά, έδωσα και μια στο εγχώριο, ταπεινό και αγαπητό Πανδοχείο, όπου οι μεγάλες
αλήθειες και οι καυτές εξομολογήσεις μονομάχησαν με τελικό νικητή…άγνωστο ακόμη.
3-4 από της καίριες και ανατριχιαστικές απαντήσεις μου μπορείτε να τις διαβάσετε παρακάτω, ενώ για να μεταβείτε στην σελίδα του Πανδοχείου και να απολαύσετε ολόκληρη και δίχως περικοπές την επίμαχη στιχομυθία, δεν έχετε παρά να πατήσετε στο λινκ που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης…
Πότε, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους το γράψατε;
…Πάντως, όλα, ιστορίες και ποιήματα, γράφτηκαν υπό συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, χρόνιας προσωπικής κρίσης –σοβούσε πάνω και μέσα μου πολύ πριν γίνει αυτή η λέξη πιο συχνή και από το «μαλάκα» στα στόματα όλων μας – και με τον πόθο μάλλον της συντροφιάς, αλλά και για να πλάσω έναν φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίον θα ήθελα να ζω, όπως έχει πει και ο γέρο-Bill Burroughs.
Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο… παλιότερα θα έλεγα ότι με επηρεάζουν πολύ οι διάφορες ουσίες, κυρίως οι ψυχεδελικές, αλλά τα τελευταία χρόνια δε νομίζω να παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το τίλιο που καταναλώνω νωρίς το βράδυ μαζί με το βρεγμένο παξιμάδι…οπότε πάμε σε κάτι πιο κλασικό, δηλαδή…εικόνες που βλέπω στον δρόμο, όνειρα, σκέψεις, κουβέντες με φίλους, ένας στίχος τραγουδιού, μια φράση βιβλίου…άλλες πάλι φορές, μου κατεβαίνει στα καλά καθούμενα και από άγνωστο τόπο χλοερό μια ιδέα…
Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Μουσικές προτιμήσεις…είναι πάρα πολλές, μια ζωή ολόκληρη θαλασσοπνίγομαι και σώζομαι στα βαθιά νερά της μουσικής, οπότε θα γράψω μερικά αγαπημένα συγκροτήματα και μουσικούς…οι Wipers πρώτα και πάνω απ’ όλα, οι Hüsker Dü, οι Gun Club, οι Cramps, οι Dead Moon, οι Joy Division, μοναχικές και μοναδικές περιπτώσεις μουσικών σαν τον Rowland S. Howard και τον Phil Shoenfelt, Robert Johnson, Howlin’ Wolf και γενικά το παλιό νέγρικο blues αλλά και το αγγλικό rhythm and blues, ο Townes Van Zandt, οι 16 Horsepower, οι Sonic’s Rendezvous Band και όλη εκείνη η φοβερή σκηνή των «σκληρών» του Detroit, οι Ramones και όλη η νεοϋορκέζικη σκηνή από τους Velvet κι έπειτα, οι Radio Birdman, οι Birthday Party, οι Sunnyboys και η αυστραλέζικη σκηνή των 70’s-80’s γενικά, αλλά και η σημερινή με μπάντες σαν τους Witch Hats τους Holy Soul και τους Greta Mob, οι Chocolate Watchband και όλες οι γκαραζόμπαντες των 60’s, ψυχεδέλεια, folk, οι Last Drive, οι Hydes, και για να μη σας κουράζω άλλο-αν και ωραία θα ήταν να συνεχίζαμε την κουβέντα μας για μουσική- θα δανειστώ –παραφράζοντάς την λίγο-μια φράση των τελευταίων για να κλείσω αυτήν την απάντηση…στη μουσική γενικά αλλά και στο rock and roll ειδικά, είμαι άπληστος.
Ποιες είναι οι σπουδές σας και πώς βιοπορίζεστε; Διαπιστώνετε κάποια εμφανή απορρόφηση των σπουδών και της εργασίας σας στη γραφή σας (π.χ στην θεματολογία ή τον τρόπο προσέγγισης);
Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω στην ανώτατη σχολή της ΕΚΠΑΠΕ, Εκμετάλλευση Πατρικής Περιουσίας δηλαδή, αλλά ατύχησα και βγήκα από φτωχά αρχίδια, όπως μου είχε πει μια φορά κάποιος εργάτης όταν σε τρυφερή ηλικία πήγα ένα καλοκαίρι να δουλέψω σε φάμπρικα, οπότε σπούδασα κάτι ψιλά δημοσιογραφία, και όταν ναυάγησε και το όνειρο να γίνω rock and roll star και να πεθάνω πάμπλουτος από υπερβολική δόση στην πισίνα μου, ξεκίνησα κι έκανα ένα κάρο κι άλλο ένα δουλειές –θέλω να το τονίσω αυτό με τα δύο κάρα, γιατί ενισχύει το λαϊκό μου προφίλ, και είναι εκλογικό το κλίμα- από σερβιτόρος, μπάρμαν, ψητάς, DJ, σιδεράς, αφισοκολλητής, συντάκτης περιοδικού και εφημερίδας, πωλητής μαϊμού CD-DVD, αγρότης, υπάλληλος σε δισκάδικο, φωτογράφος γάμων, πωλητής σπέρματος, και άλλα πολλά ώσπου αν και φύσει και θέσει Λουδίτης, κατέληξα να πληρώνω το νοίκι μου παλεύοντας με τα μηχανήματα του διαβόλου, μέσα από τα οποία διαβάζετε και ’σεις αυτές τις γραμμές.
Τώρα, απ’ όλα αυτά σίγουρα, έστω και ασυνείδητα, κάτι θα έχει περάσει μέσα στα γραπτά, δε μπορεί ρε παιδί μου, τόση αναισθησία πια;
Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.
Εκτός από τους τρεις που ανέφερα παραπάνω, δηλαδή τον Conrad τον Burroughs και τον Cendrars, τι να σας πω… κλασικά πράματα… Shakespeare, R.L.Stevenson, Becket, Ambrose Bierce, Chandler, Camus, Pynchon, Faulkner, Langston Hughes, Caldwell, Céline, Paul Bowles, Melville, Rimbaud, B. Traven, Salinger, Jim και Hunter Thompson, Capote, Nelson Algren, Arthur Cravan, Thoreau, London, Koltès, Dostoyevsky, Γονατάς, Καββαδίας, Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, Λεωνίδας Χρηστάκης και άλλοι πολλοί, γιατί και στα βιβλία έχω μια απληστία επίσης.
http://pandoxeio.com/2014/05/06/aithrio158saunterer/
3-4 από της καίριες και ανατριχιαστικές απαντήσεις μου μπορείτε να τις διαβάσετε παρακάτω, ενώ για να μεταβείτε στην σελίδα του Πανδοχείου και να απολαύσετε ολόκληρη και δίχως περικοπές την επίμαχη στιχομυθία, δεν έχετε παρά να πατήσετε στο λινκ που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης…
Πότε, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους το γράψατε;
…Πάντως, όλα, ιστορίες και ποιήματα, γράφτηκαν υπό συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, χρόνιας προσωπικής κρίσης –σοβούσε πάνω και μέσα μου πολύ πριν γίνει αυτή η λέξη πιο συχνή και από το «μαλάκα» στα στόματα όλων μας – και με τον πόθο μάλλον της συντροφιάς, αλλά και για να πλάσω έναν φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίον θα ήθελα να ζω, όπως έχει πει και ο γέρο-Bill Burroughs.
Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο… παλιότερα θα έλεγα ότι με επηρεάζουν πολύ οι διάφορες ουσίες, κυρίως οι ψυχεδελικές, αλλά τα τελευταία χρόνια δε νομίζω να παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το τίλιο που καταναλώνω νωρίς το βράδυ μαζί με το βρεγμένο παξιμάδι…οπότε πάμε σε κάτι πιο κλασικό, δηλαδή…εικόνες που βλέπω στον δρόμο, όνειρα, σκέψεις, κουβέντες με φίλους, ένας στίχος τραγουδιού, μια φράση βιβλίου…άλλες πάλι φορές, μου κατεβαίνει στα καλά καθούμενα και από άγνωστο τόπο χλοερό μια ιδέα…
Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Μουσικές προτιμήσεις…είναι πάρα πολλές, μια ζωή ολόκληρη θαλασσοπνίγομαι και σώζομαι στα βαθιά νερά της μουσικής, οπότε θα γράψω μερικά αγαπημένα συγκροτήματα και μουσικούς…οι Wipers πρώτα και πάνω απ’ όλα, οι Hüsker Dü, οι Gun Club, οι Cramps, οι Dead Moon, οι Joy Division, μοναχικές και μοναδικές περιπτώσεις μουσικών σαν τον Rowland S. Howard και τον Phil Shoenfelt, Robert Johnson, Howlin’ Wolf και γενικά το παλιό νέγρικο blues αλλά και το αγγλικό rhythm and blues, ο Townes Van Zandt, οι 16 Horsepower, οι Sonic’s Rendezvous Band και όλη εκείνη η φοβερή σκηνή των «σκληρών» του Detroit, οι Ramones και όλη η νεοϋορκέζικη σκηνή από τους Velvet κι έπειτα, οι Radio Birdman, οι Birthday Party, οι Sunnyboys και η αυστραλέζικη σκηνή των 70’s-80’s γενικά, αλλά και η σημερινή με μπάντες σαν τους Witch Hats τους Holy Soul και τους Greta Mob, οι Chocolate Watchband και όλες οι γκαραζόμπαντες των 60’s, ψυχεδέλεια, folk, οι Last Drive, οι Hydes, και για να μη σας κουράζω άλλο-αν και ωραία θα ήταν να συνεχίζαμε την κουβέντα μας για μουσική- θα δανειστώ –παραφράζοντάς την λίγο-μια φράση των τελευταίων για να κλείσω αυτήν την απάντηση…στη μουσική γενικά αλλά και στο rock and roll ειδικά, είμαι άπληστος.
Ποιες είναι οι σπουδές σας και πώς βιοπορίζεστε; Διαπιστώνετε κάποια εμφανή απορρόφηση των σπουδών και της εργασίας σας στη γραφή σας (π.χ στην θεματολογία ή τον τρόπο προσέγγισης);
Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω στην ανώτατη σχολή της ΕΚΠΑΠΕ, Εκμετάλλευση Πατρικής Περιουσίας δηλαδή, αλλά ατύχησα και βγήκα από φτωχά αρχίδια, όπως μου είχε πει μια φορά κάποιος εργάτης όταν σε τρυφερή ηλικία πήγα ένα καλοκαίρι να δουλέψω σε φάμπρικα, οπότε σπούδασα κάτι ψιλά δημοσιογραφία, και όταν ναυάγησε και το όνειρο να γίνω rock and roll star και να πεθάνω πάμπλουτος από υπερβολική δόση στην πισίνα μου, ξεκίνησα κι έκανα ένα κάρο κι άλλο ένα δουλειές –θέλω να το τονίσω αυτό με τα δύο κάρα, γιατί ενισχύει το λαϊκό μου προφίλ, και είναι εκλογικό το κλίμα- από σερβιτόρος, μπάρμαν, ψητάς, DJ, σιδεράς, αφισοκολλητής, συντάκτης περιοδικού και εφημερίδας, πωλητής μαϊμού CD-DVD, αγρότης, υπάλληλος σε δισκάδικο, φωτογράφος γάμων, πωλητής σπέρματος, και άλλα πολλά ώσπου αν και φύσει και θέσει Λουδίτης, κατέληξα να πληρώνω το νοίκι μου παλεύοντας με τα μηχανήματα του διαβόλου, μέσα από τα οποία διαβάζετε και ’σεις αυτές τις γραμμές.
Τώρα, απ’ όλα αυτά σίγουρα, έστω και ασυνείδητα, κάτι θα έχει περάσει μέσα στα γραπτά, δε μπορεί ρε παιδί μου, τόση αναισθησία πια;
Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.
Εκτός από τους τρεις που ανέφερα παραπάνω, δηλαδή τον Conrad τον Burroughs και τον Cendrars, τι να σας πω… κλασικά πράματα… Shakespeare, R.L.Stevenson, Becket, Ambrose Bierce, Chandler, Camus, Pynchon, Faulkner, Langston Hughes, Caldwell, Céline, Paul Bowles, Melville, Rimbaud, B. Traven, Salinger, Jim και Hunter Thompson, Capote, Nelson Algren, Arthur Cravan, Thoreau, London, Koltès, Dostoyevsky, Γονατάς, Καββαδίας, Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, Λεωνίδας Χρηστάκης και άλλοι πολλοί, γιατί και στα βιβλία έχω μια απληστία επίσης.
http://pandoxeio.com/2014/05/06/aithrio158saunterer/
