in the blink of an eye

«Τι ώρα είναι;» ρώτησε ο αξιωματικός. Έπειτα, χωρίς να περιμένει απάντηση, αρχίζει να περπατάει πάνω κάτω μπροστά στο αγόρι, χτυπώντας τις μπότες του με το καμουτσίκι. Το άλογο ακουμπάει στα χαλινάρια, τον ακολουθεί κατεβάζοντας το κεφάλι και ξεφυσώντας. Κάποια στιγμή, ο αξιωματικός σταματάει μπροστά στο παιδί, το κοιτάζει κατάματα ώρα πολύ, σιωπηλός, κι έπειτα του λέει με φωνή αργή, κουρασμένη, γεμάτη βαριεστημάρα: “Άκου δεν θέλω να σου κάνω κακό. Είσαι παιδί, κι εγώ δεν κάνω πόλεμο σε παιδιά. Πυροβόλησες του φαντάρους μου, αλλά εγώ δεν κάνω πόλεμο σε παιδιά. Lieber Gott (Θεέ και Κύριε) δεν τον επινόησα εγώ τον πόλεμο”. Ο αξιωματικός σταματάει, έπειτα λέει στο αγόρι με παράξενα γλυκιά φωνή: “Άκου, έχω ένα γυάλινο μάτι. Είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις από το αληθινό. Αν μπορείς να μου πεις αμέσως χωρίς να το σκεφτείς, ποιο από τα δύο είναι το γυάλινο, θα σε αφήσω να φύγεις, θα σε αφήσω ελεύθερο”.

-       “Το αριστερό” απάντησε με ετοιμότητα το αγόρι.

-       “Πως το κατάλαβες;”

-       “Γιατί από τα δύο, μόνο αυτό έχει κάτι ανθρώπινο”.

image: Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Pavel Brázda: Nezapomněl jste se oholit? (1950) 
text: Κούρτσιο Μαλαπάρτε: Καπούτ (1944), μετάφραση Παναγιώτης Σκόνδρας, εκδόσεις Μεταίχμιο 2007.
music: Renaissance Illusion (James McCarty)– Mystery of Being, Through The Fire CD, Kissing Spell 2001.

πως λέμε: "θα γίνει Τέξας εδώ μέσα"...

Πιο «αμερικάν(ι)α» και ανπλάγκντ δε γίνεται...

Ίσα που έριξα με το Κόλτ μου σε 3-4 άδεια κουτιά κονσέρβας φασολιών από τα 20 μέτρα, έφτυσα το ταμπάκο που μασούσα απ’ το μεσημέρι, τράβηξα μια γερή ρουφηξιά απ’ τη μπουκάλα με το ουίσκι που αγόρασα προχθές, όπως πάντα από την καλύβα του γέρου κάτω στον βάλτο κι έκατσα να γράψω αυτές τις γραμμές. 

Πάω τώρα να ρίξω μια ματιά στα άλογα που είναι ανήσυχα κι έπειτα να ετοιμάσω το βραδινό μου... μπέικον και φασόλια ξανά... το μόνο φαγητό που μπορεί να κρατήσει έναν άνδρα που την επόμενη μέρα από τα χαράματα έχει να ψάξει στο ποτάμι για χρυσό...

song from a vacuum

Δεν πιστεύω στον άνθρωπο, δεν πιστεύω στο καλό, στην ψυχή δεν πιστεύω,

πως κάποιος Θεός τη γην έπλασε, δεν το πιστεύω.

Η γη κακός άρπαγας, που ουρλιάζει αιμοβόρα στο απέραντο διάστημα,

και κουβαλά δάσος από κρεμάλες, μαχαίρια και φίδια.

Πιστεύω στους λυσσασμένους λύκους που ουρλιάζουν στα παγωμένα δάση,

στις αιμοβόρες αρκούδες, στις ευκίνητες ύαινες.

Πιστεύω στις μοχθηρές λιόντισσες, που κρύβονται στους κίτρινους άμμους,

στις παρδαλές τίγρεις που ‘χουν φωτιά κ’ αίμα στα μάτια τους.

text: Απόσπασμα από το ποίημα «Δεύτερος Εαυτός» του Assen Raztsvetnikov (1897-1951), μέσα από το βιβλίο «Ανθολογία Βουλγάρικης Ποιήσεως», μετάφραση Άρη Δικταίου, εκδόσεις Δωδώνη 1971.

music: The Deathrays – T.V. Eye, Songs From A Vacuum  CD, Self Release 2013.

Tim Evans - Wretched Wings

ever/never records

2016

Ακόμη μια πολύ καλή κυκλοφορία από την ever/never records

κι αυτή τη φορά με άρωμα Αυστραλίας, από τον γνωστό στους παροικούντες της Εβερνεβερλίμ Tim Evans.

Και λέω γνωστό στους παροικούντες, γιατί είναι απίθανο να μη τον θυμούνται σαν μέλος των Degreaser (που μοιράζονταν τον μπασίστα τους με τους Ballroom), της μπάντας που είχε βγάλει στην ίδια εταιρία εκείνο το σαρωτικό και γλυκά θορυβώδες LP με τίτλο Rougher Squalor το 2014, όσοι είχαν την τύχη να το ακούσουν.

Στο Wretched Wings τα πράγματα είναι από μουσικής άποψης πολύ διαφορετικά , αφού ο Tim αν και γέννημα θρέμμα Τασμανός και κάτοικος εδώ και χρόνια του Μπρούκλιν, φαίνεται να νοστάλγησε τους ανοιχτούς ορίζοντες και τη σκόνη του δρόμου, και να βαδίζει στα βήματα αυτής της «μεγάλης επιστροφής» που συχνά πυκνά, αν όχι κατά κανόνα, πορεύονται μετά από κάποια ηλικία οι Αγγλοσάξονες (και όχι μόνο) μουσικοί του Rock.

Με λίγα λόγια, η επιστροφή στις ρίζες είναι το κλειδί, Folk, Country και Blues, τα αντικλείδια, ο Townes Van Zandt σίγουρα θα κουνάει το κεφάλι επιδοκιμαστικά, και κομμάτια σαν το ομότιτλο του δίσκου (κορυφαίο), το Rotting Spring, το Unwanted ή το Piece of Death και τελικά ολόκληρος ο δίσκος σαν σύνολο, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για την λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς που διανύουμε, μιας και κυκλοφόρησε τον τελευταίο μήνα του ’16 με αποτέλεσμα να μη προλάβω τουλάχιστον εγώ να τον ακούσω στον χρόνο του.

Συμπέρασμα: Ακούστε τον.

bandcamp

another list in the wall... 2016

Επειδή εμείς κύριοι και κυρίες, τηρούμε τις υποσχέσεις μας, ιδού...

14 + 1 κομμάτια μερικά παρμένα μέσα από singles αλλά τα περισσότερα μέσα από δίσκους που αν μη τι άλλο αξίζουν έστω ένα άκουσμα.

Ειδικά άλμπουμ σαν το Settlers των (του) Western Skies Motel ή το Spirit’s Furnace του The Bones of J.R. Jones ή και το Deep in the Well των Vincas, μου είναι ακατανόητο πως δεν βρήκαν τον δρόμο σε καμία από τις εγχώριες λίστες που έπεσε το μάτι μου... αλλά θα μου πεις εδώ τα παιδιά έχουν άλλες σοβαρότερες δουλειές, ασχολούνται με τις τελευταίες σαχλαμάρες του Iggy, του Cave και των Radiohead… με τους τελευταίους δεν ασχολήθηκα ποτέ, δεν αντέχω την κλάψα του τραγουδιστή τους, αλλά οι φετινοί δίσκοι των δύο πρώτων νομίζω ότι μόνο οίκτο μπορούν να προξενήσουν σε κάποιον ορκισμένο αλλά έστω λίγο αντικειμενικό οπαδό τους.

Αυτά για την ώρα.

01.  Mountain Witch – The Dead Won’t Sleep (Burning Village LP)

02.  Vincas – Unburied (Deep In The Well LP)

03.  Hoodlum Shouts – Split The Bone (Heat Island CD)

04.  Dan Howls – The Prince Of Wails (Howler EP)

05.  Thirsty Eyes – Two Tracks (I love you without words) (Modesty Between Strangers 7” Single)

06.  Garret R. Cooper – Mine Is A World (Jardin Digital Album)

07.  Dim Locator - Six Miles Deep (Six Miles Deep CD)

08.  Minor Birds – Wendy (Digital Single)

09.  Trappist Afterland – Sundog (God’s Good Earth CD)

10.  The Bones Of J.R. Jones – Bless Your Soul (Spirit’s Furnace LP)

11.  Eyes Unclouded – Run Away (ST Digital EP)

12.  Dhead Shaker – I’m A Wolfman (Digital Single)

13.  RT Valine – Oklahoma (Oklahoma Digital Album)

14.  Western Skies Motel – Migratory Birds (Settlers LP)

15.  Bonus Track: The Wasted Sons – Like A Ghost (Live Recording)

new year's wails

Αγαπητά μου ρεμάλια και ήρωες αναγνώστες ή ρεμάλια ήρωες που θα έλεγε και ο Τσιφόρος, που χαθήκατε? Καμία ντροπή, καμιά ευχή, κανέναν χαιρετισμό στους συντάκτες αυτού του βλογκ? Ας είναι... Εμείς ως υπεράνω πάντων ο αγών, σας ευχόμαστε ολόψυχα καλή χρονιά, και άμα την δείτε μη ξεχάσετε να μας γράψετε.

Λέγαμε να μην ετοιμάσουμε λίστα για την χρονιά που μας έφυγε για λόγους που δεν είναι του παρόντος, αλλά βλέποντας τις ειδεχθείς επιλογές και τις εγκληματικές απουσίες στις περισσότερες από αυτές που έπεσε το μάτι μας, ελπίζουμε εντός των ημερών να σας έχουμε έτοιμο ένα μιξτειπ με τραγούδια από άλμπουμ που φέρουν στην ούγια γραμμένο το 2016 και που φυσικά όπως πολύ καλά γνωρίζετε, Μόνο εμείς ξέρουμε να φτιάχνουμε.

Ως τότε έχετε τις ευχές μας είπαμε, αλλά πάρτε και ένα ορεκτικό από μια νέα αυστραλέζικη φωνή, που φαίνεται να κατέχει τα blues, έχει το ταιριαστό όνομα  Dan Howls και μόλις πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με τον ακόμη πιο ταιριαστό τίτλο Howler!

Prince Of Wails το άσμα, και παραβαίνοντας τον κανόνα του να μη γίνονται αφιερώσεις από εδώ μέσα, θα ήθελα να το αφιερώσω στον φίλο μου τον Γιάννη που... θρηνεί αυτόν τον καιρό.

Για περισσότερο θρήνο εδώ: https://danhowls.bandcamp.com/