Rhyece O'Neill & The Narodniks - Death of a Gringo

Beast Records

2018

Ο καλύτερος, ως τώρα, δίσκος του 2018 δεν κυκλοφορεί ψηφιακά... όσοι παλιοί πιστοί των Greta Mob και μέλλοντες του Rhyece, να πάτε να αγοράσετε το CD ή το βινύλιο!... Από την Beast records να πούμε, που συνηθίζει να αρέσκεται σε τερατώδεις καταστάσεις...

Καθημερινές ιστορίες αντιποδιανής τρέλας, νοσηρά γιορτινές νύχτες σε βάλτους που ψαλμουδίζουν, χορταριασμένα μονοπάτια τραγουδιών ή τραγούδια χορταριασμένων μονοπατιών, διεσταλμένοι ερημικοί ορίζοντες, ιδανικό κρησφύγετο των από γεννησιμιού φυγάδων, συστελλόμενα ετοιμοθάνατα κτίρια, blues που ακούγονται σαν ανησυχαστικοί τριγμοί της λαμαρίνας... όπως ακριβώς το αληθινό και το άγνωστο. 

 

Beast Records

https://rhyeceoneill.bandcamp.com/

right guys choose wrong books, wrong songs, wrong...side

Είτε έτσι είτε αλλιώς, όμως, πάντα μ’ αρέσουν τα λάθος βιβλία. Κι οι λάθος ταινίες. Κι οι λάθος άνθρωποι.  Κι έχω μια κακιά συνήθεια ν’ αρχίζω ένα βιβλίο και να το διαβάζω τόσο ώσπου να βεβαιωθώ ότι θέλω να το διαβάσω κι ύστερα να το βάζω στην άκρη και να αρχίζω κανά δυο άλλα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν αισθάνομαι βαρύθυμος και μελαγχολικός, πράγμα που συμβαίνει πολύ συχνά, ξέρω πως έχω κάτι να διαβάσω αργά τη νύχτα, κι όχι εκείνο το φρικιαστικό άδειο συναίσθημα ότι δεν έχω κανέναν για να μιλήσω ή να μου μιλήσει.

text: Raymond Chandler – Ένας συγγραφέας αποκαλύπτει, μετάφραση Βαγγέλης Παραμπούκης, εκδόσεις Παρατηρητής 1988.

music: Το κομμάτι της χρονιάς για να μη πω της χιλιετηρίδας και γίνω ίσως λιγάκι υπερβολικός...
Levon J. Conlon – One More Bottle Of Plonk, Digital Release 2016. 

Greta Mob - Let The Sunburnt Country Burn

Self Release
2013

«Λοιπόν…στοιχηματίζω ολόκληρο το βασίλειό μου της Δανιμαρκίας, που δεν είναι βέβαια και τίποτα σημαντικό έτσι σάπιο που κατάντησε, αλλά αυτό έχω αυτό βάζω, βάλτε και σεις παιδιά, μαύρο κόκκινο, λάδι για την καντήλα, εδώ κληρώνει ο γούργουλας, πως αν ο επικείμενος πρώτος τους δίσκος τους Let The Sunburnt Country Burn -αν και όποτε βγει- θ’ αφήσει εποχή… 
Δεν συζητάμε για το ποιος θα είναι στην κορυφή της λίστας της χρονιάς αν κυκλοφορήσει φέτος.»

Αυτά έγραφα μεταξύ άλλων πριν λίγους μήνες στο παραλήρημα μου μετά τις πρώτες ακροάσεις του φρέσκου τότε EP τους, και τελικά το Let The Sunburnt Country Burn βγήκε και εγώ το ακούω εδώ και μερικές εβδομάδες και δεν μπορώ να αποφασίσω, και όλο το αναβάλω να γράψω κάτι, αλλά σήμερα ήρθε η ώρα…

Η εισαγωγή με το Yorta Yorta στην στουντιακή εκδοχή του αυτή τη φορά και όχι στην ζωντανή που υπήρχε στο πρώτο τους single, και καπάκι το κλασσικό πια κι ας έχει κυκλοφορήσει μόλις λίγους μήνες πριν The Petite Bourgeois Blues τραβηγμένο κατά 2 λεπτά περισσότερο απ’ ότι στην μορφή που το ακούσαμε επίσης στο ομότιτλο single, αφήνει την αίσθηση κλοτσιάς στα αχαμνά του παραπαίοντος σώματος του rock and roll, να πέσει κάτω και να μη ξανασηκωθεί, και όλοι μαζί κοινό και πυγμάχοι εχμ μουσικοί, να βρεθούμε αγκαλιασμένοι πάνω στο ρινγκ, πάνω στην σκηνή, για ένα τελευταίο γλέντι τρικούβερτο μέχρι το πρωί, που όμοιό του ίσως θυμούνται κάποιοι παλιοί, και σίγουρα τέτοιο που πρέπει σε μια πτώση σαν κι αυτή.

Η ίδια η μπάντα αμέσως μετά όμως φροντίζει να αναβάλει επ’ αόριστον –ή μέχρι κάπου μέσα στον νέο χρόνο όπου έχει προγραμματιστεί η κυκλοφορία ενός ακόμη EP, αλλά και του δεύτερου δίσκου τους με την συμμετοχή του Spencer P. Jones και στα δύο- το πάρτι αυτό, επιλέγοντας να παρουσιάσει ένα πρόσωπο όχι πια νοτισμένο από τους αχνούς των βάλτων, αλλά καμένο από τον ήλιο της ερήμου…με λίγα λόγια το swampy blues rock and roll της εισαγωγής το διαδέχεται σχεδόν για ολόκληρο το υπόλοιπο του δίσκου ένα αγαπημένο μεν, αλλά όχι αυτό που περιμέναμε από τους Greta Mob, country folk rock ιδίωμα.

Και λέω για σχεδόν το υπόλοιπο του δίσκου, γιατί κάπου εκεί προς το τέλος του, παραμονεύει το οργανικό Escape To Hometime Blues μαζί με όλα τα ζωντανά του βάλτου που επιστρέφουν για να μας κάνουν να κουνήσουμε δεξιά αριστερά το κεφάλι στην διαπίστωση-ερώτηση ότι αφού μπορούν, όχι μόνο να βγάλουν τον δίσκο της χρονιάς αλλά ολόκληρης της δεκαετίας γιατί επιλέγουν να βάζουν υποψηφιότητα μεν αμφίβολη δε, απλά και μόνο για το πρώτο?

more orphan mob

bandcamp