Fuzz Overdose Records
2011
Rock and roll is where I hide
Λοιπόν εδώ είμαστε ακόμη…μπροστά σε μια μπύρα, την ίδια η μια άλλη κάτω απ’ τον στυφό ουρανό, σπάζοντας τον καθρέφτη μέσα στην νύχτα μόνο για να κρατήσουμε την βροχή έξω απ’ αυτή.
Όλα τα ξέφτια του σκοταδιού, όλα τα παιχνίδια της σκιάς, όλη αυτή η μουσική είναι για μας η ευτυχία. Μαζί και η τελευταία μας ελπίδα απατηλή ξε-απατηλή είναι κι αυτή κάτι.
Ξανά…ένα μπουκάλι και τρία ακόρντα με ραγισμένες χορδές και καρδιές είναι αρκετά για το δρόμο, στην επόμενη στάση γέμισε τα…ξανά…το τέλος του ταξιδιού είναι άγνωστο και τέλος πάντων δεν μας αφορά…ακόμα κάτι:
Στο Tupelo ακόμη ρίχνει αστραπές και κεραυνούς, στο χώμα του Warwick ανθίζουν λουλούδια στον τάφο των δύο αδερφών, και στο Βερολίνο ο παγωμένος άνεμος παρασέρνει τις νότες μαζί με την βροχή και τα φύλλα στους μεγάλους δρόμους...στο Σίδνεϊ λάμπει η αιώνια λιακάδα ενός σχιζοφρενικού μυαλού που σκάρωνε τα πιο ωραία τραγούδια, και σαν πέφτει το σκοτάδι κάτι άγριο μα συνάμα γλυκό τριγυρνάει πάντα εκεί στα Εξάρχεια, λίγα μέτρα παρακάτω από το ομορφότερο πάτωμα του κόσμου που ακόμη κουβαλάει πάνω του τα δάκρια του Gregory Corso.
Κάτι ακόμη για εμάς όλους…τους άτακτα σκορπισμένους στον χάρτη του κόσμου…τους επιμελώς κρυμμένους απ’ την ναυτία της μέρας…σε δωμάτια, σε αετοφωλιές και σπηλιές, με κιτρινισμένες αφίσες στους τοίχους που στάζουν όνειρα, σωρούς από άδεια μπουκάλια στη κουζίνα και γεμάτα σταχτοδοχεία που ξορκίζουν εφιάλτες, και τα πιο πολύτιμα πράγματα εκεί μέσα μερικές στοίβες δίσκοι και βιβλία, ενισχυτές και ηχεία, και μια κιθάρα που ακουμπάει στο πάτωμα…
Και εκεί έξω τα ακόμη πολυτιμότερα, ο ουρανός κι ο δρόμος και οι φίλοι και τα κορίτσια. Ξανά λίγο πριν το τέλος…ας είμαστε άφραγκοι…τα ρέστα όμως πάντα μπύρες, μπύρες…και μια συμβουλή, ύστερα από τον πρόλογο του Dave Graney...έτσι για τον δρόμο...από τον Freddy Lynxx:
bandcamp
