Lab Records
2011
Γεννημένα, και αναπόσπαστα κομμάτια των μέσων της δεκαετίας του ’80, της εποχής δηλαδή που μάλλον ήταν και η μοναδική για την Ελλάδα όπου υπήρχε σκηνή με όλη την σημασία της λέξης, αυτή του punk.
Δεν θα μιλήσω ούτε για τις εκτελέσεις των Deus που με αυτό το single κάνουν την πρώτη τους κυκλοφορία με ελληνικό στίχο, ούτε για την μπάντα θα πω τίποτε, την πώρωση μου για αυτούς την έχω ξαναγράψει αρκετές φορές, ανάμεσα στις εικοσαρία φορές που τους έχω δει ζωντανούς όλα αυτά τα χρόνια.
Μόνο να σημειώσω ότι στην ηχογράφηση αυτών των τραγουδιών θα έπρεπε να είναι και ο Σωτήρης των Αδιέξοδο, όπως σε κάτι εκρηκτικά live τους.
Αυτά μπορώ να γράψω εγώ, από κει και πέρα πιστεύω πως πρέπει να βρεθεί κάποιος άξιος πνευματικός απόγονος του Ηλία του Πετρόπουλου για να γράψει όπως αρμόζει σε κάτι τέτοια τραγούδια.
Το βίντεο από την γιορτή των 20 χρόνων της μπάντας στο Αν είναι του 22RAΤ που με την ευκαιρία έχει κάνει φοβερή δουλειά στο youtube.
Δεν έχασαν ποτέ την μεγάλη τους δύναμη που πηγάζει τόσο από την καταιγιστική μουσική και τους ωμούς και άμεσους στίχους, όσο και από τις καταστάσεις με τις οποίες είναι συνδεμένα. Αυτό όμως δεν τα έκανε ποτέ να ακουστούν ξεπερασμένα και δεμένα αμετάκλητα με την εποχή που γράφτηκαν, αλλά ίσα-ίσα παρέμειναν επίκαιρα όλα αυτά τα χρόνια (όπως επίκαιρο ας πούμε παραμένει το Όσοι γινούν πρωθυπουργοί του Μάρκου) τουλάχιστον για κάποιο –έστω περιθωριακό όπως το αποκαλούν- κομμάτι του κόσμου που ανανεώνεται όμως συνεχώς, βρίσκοντας έκφραση σε αυτά τα τραγούδια, και που δεν ένοιωσε ποτέ του κομμάτι του πανηγυριού που αναμασάνε χωρίς να ντρέπονται ούτε φυσικά να βάριουνται κάθε μέρα εδώ και αιώνες, κάτι γραβατωμένοι στις τηλεοράσεις. Τελευταία δε (και ίσως αυτό εξηγεί και την παρούσα κυκλοφορία) πολλοί θα συμφωνήσετε ότι θα ήταν πολύ φυσιολογικό να ‘χουν γραφτεί μόλις χθες…σήμερα…αύριο. Αλλά σάμπως και άλλαξε τίποτα ποτέ?
Από την άλλη αυτοί οι δύο ύμνοι του punk έμελε να γίνουν και ύμνοι κάποιων που είδαν αυτή την μουσική και την αναρχία ως ένα περιπετειώδη εναλλακτικό life style, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα που δεν θα την κάνουμε εδώ. Δεν θα μιλήσω ούτε για τις εκτελέσεις των Deus που με αυτό το single κάνουν την πρώτη τους κυκλοφορία με ελληνικό στίχο, ούτε για την μπάντα θα πω τίποτε, την πώρωση μου για αυτούς την έχω ξαναγράψει αρκετές φορές, ανάμεσα στις εικοσαρία φορές που τους έχω δει ζωντανούς όλα αυτά τα χρόνια.
Μόνο να σημειώσω ότι στην ηχογράφηση αυτών των τραγουδιών θα έπρεπε να είναι και ο Σωτήρης των Αδιέξοδο, όπως σε κάτι εκρηκτικά live τους.
Αυτά μπορώ να γράψω εγώ, από κει και πέρα πιστεύω πως πρέπει να βρεθεί κάποιος άξιος πνευματικός απόγονος του Ηλία του Πετρόπουλου για να γράψει όπως αρμόζει σε κάτι τέτοια τραγούδια.
Το βίντεο από την γιορτή των 20 χρόνων της μπάντας στο Αν είναι του 22RAΤ που με την ευκαιρία έχει κάνει φοβερή δουλειά στο youtube.
