Στο δελτίο τύπου για την Burn Baby Burn Tour 2011 που θα κάνει στάση και στην Αθήνα (5/3) αλλά μια μέρα πριν και στην Θεσσαλονίκη (4/3), ανάμεσα στα μινι-βιογραφικά του Alexander Hacke, του Kid Congo Powers, του Khan, της Julee Cruise και της Danielle De Picciotto διαβάζουμε και για τον Chris Hughes ότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Once Upon A Time και των True Spirit του Hugo Race, και για τις διάφορες συνεργασίες του με ονόματα όπως ο Nikki Sudden, ο Mick Harvey, ο Rowland S. Howard, η Nina Hagen και ο Ralf Goldkind.
Και εντάξει οι ταπεινοί και καταφρονημένοι Methylated Spirits να μην αναφερθούν καν, τι γίνετε όμως με το συγκρότημα που ο Hughes έπαιζε τα τελευταία 15 χρόνια? Προφανώς το ότι ο Hughes υπήρξε το τρίτο μέλος μαζί με τον Bruno Adams και τον Phil Shoenfelt, της αξέχαστης συμμορίας των Fatal Shore θεωρήθηκε αμελητέα ποσότητα για τον συντάκτη του δελτίου…
Αν δεν είχα σχεδόν τελειώσει το ενδέκατο Orphan Drug για τον πολύ κύριο Jeremy Gluck, θα το αφιέρωνα σ’ αυτόν τον νομάδα του rock and roll, στα παθιασμένα χτυπήματα της μεμβράνης, στις δισκάρες που έχει ρυθμολογίσει, την υπόγεια πορεία του παράλληλη μ’ αυτήν των αγαπημένων Fatal Shore, τις υποκριτικές του ικανότητες (μαζί με τους Dead Brothers, Delaney Davidson και Pierre Omer, τον Reverend Beatman και άλλες μορφές) στην ταινία The Road of Nod, τα καμπόικα πουκάμισα του, μαζί με μερικές ξεκαρδιστικές ιστορίες για το πώς τα τύμπανά του είναι ικανά να καθυστερούν πτήσεις αεροπλάνων η να κουβαλάνε πλυντήρια προς επισκευή πάνω τους λίγη ώρα πριν από την συναυλία, η ακόμη και για τις αμφιλεγόμενες γνώσεις του στην μηχανική αυτοκινήτων που βρίσκει ευκαιρία να τις επιδείξει καθοδόν πάλι για το επόμενο live.
Περισσότερα μια επόμενη φορά λοιπόν…
Για σήμερα το μενού τελειώνει με το trailer της ταινίας που λέγαμε και τους Fatal Shore τρία χρόνια πριν στη Βουδαπέστη σε ένα δολοφονικό 100ο in the shade.
