Music Melon Records
2011
Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς (η τουλάχιστον τους περισσότερους απ’ αυτούς) που το αγαπημένο τους κομμάτι από Gun Club είναι το Sex Beat. Αυτοί ας συνεχίσουν την ακρόαση του Fire of Love και μετά το πρώτο τραγούδι για να ακούσουν τον Robert Johnson δια φωνής Jeffrey Lee να κυρρήτει τα Blues, ας ξαπλώσουν κάτω στο χώμα στήνοντας αυτί για να αφουγκραστούν την ανάσα της μάνας γης, και έπειτα ας σηκώσουν το βλέμμα για να δουν το χαμόγελο του Watermelon Man, ας περάσουν μια βόλτα από το θανατερό πάρτι του σπιτιού της Highland Ave, ας ξεφυλλίσουν την ιστορία του Las Vegas δίνοντας μεγάλη προσοχή στο εδάφιο 5 για να ονειρευτούν μέσα στα όνειρα του Pierce, ας πηδήξουν για μια βόλτα στο αμάξι του Μother Juno που κοσμεί πάνω-πάνω και το παρόν blog, και ας συνεχίζουν την περιπλάνηση στην suburbia τουλάχιστον μέχρι να συναντήσουν μέσα στα σκοτάδια τον Lucky Jim που θα τους αποκαλύψει μαζί με την επόμενο μονοπάτι, και ένα από τα τελευταία μεγάλα blues τραγούδια του περασμένου αιώνα που γλύφει σαν σκύλος την καρδιά σου, το Cry to Me (για αυτό ειδικά θα τα πούμε πιο καλά σύντομα από την κρύπτη).
Από κει και πέρα αναλαμβάνει οδηγός ο Cypress Grove, και ο δρόμος μέχρι το Anarchic Blues είναι πλέον πλατύς και ανοιχτός.
Όσοι έχουν ήδη εντρυφήσει (σε υπερθετικό είμαι σίγουρος βαθμό) σ’ αυτή την διαδρομή, δεν νομίζω ότι χρειάστηκε καν να διαβάσουν αυτές τις γραμμές.
Υ.Γ. Μια λεπτομέρεια (απ’ αυτές που κάνουν όμως την διαφορά) που έρχεται να μας υπενθυμίσει μέσα σ’ όλα τα άλλα το Anarchic Blues: το πόσο έχει επηρεάσει η φωνή του Ramblin’ Jeffrey Lee την ερμηνεία του Eugene. Ορισμένες στιγμές νομίζεις ότι ακούς το παπαδοπαίδι από το Denver να ψέλνει.
Από κει και πέρα αναλαμβάνει οδηγός ο Cypress Grove, και ο δρόμος μέχρι το Anarchic Blues είναι πλέον πλατύς και ανοιχτός.
Όσοι έχουν ήδη εντρυφήσει (σε υπερθετικό είμαι σίγουρος βαθμό) σ’ αυτή την διαδρομή, δεν νομίζω ότι χρειάστηκε καν να διαβάσουν αυτές τις γραμμές.
Υ.Γ. Μια λεπτομέρεια (απ’ αυτές που κάνουν όμως την διαφορά) που έρχεται να μας υπενθυμίσει μέσα σ’ όλα τα άλλα το Anarchic Blues: το πόσο έχει επηρεάσει η φωνή του Ramblin’ Jeffrey Lee την ερμηνεία του Eugene. Ορισμένες στιγμές νομίζεις ότι ακούς το παπαδοπαίδι από το Denver να ψέλνει.
