Μου φέρνει ύπνο η ανάγνωση των ποιημάτων μου
Κι ωστόσο έχουνε γραφτεί με αίμα.
Φτάνει να κοιτάξεις τον ήλιο
μέσα από το καπνισμένο τζάμι
για να δεις ότι τα πράγματα παν’ άσχημα:
η μήπως και σας φαίνεται πως παν’ καλά?
Είχανε δίκιο οι παλιοί:
Θα πρέπει να ξαναρχίσουμε να μαγειρεύουμε με ξύλα.
Μέσα στο κλουβί έχεις τροφή
Λίγη, ωστόσο έχεις.
Έξω απ’ αυτό έχεις μονάχα απέραντη ελευθερία.
Σήμερα σταυροκοπιόμαστε απορώντας γιατί γράφανε αυτά τα πράγματα.
Για να τρομάξουν τον μικροαστό?
Άδικα χαμένος χρόνος.
Ο μικροαστός δεν αντιδρά
Παρά μονάχα όταν θίγεται η κοιλιά του.
Σιγά μη τον τρομάξουν τα ποιήματα.
Ας γράφουνε οι νέοι ότι θέλουνε
Στο ύφος που τους φαίνεται καλύτερο
Πάρα πολύ αίμα κύλησε κάτω από τις γέφυρες
Για να εμμένουμε στην πίστη – έτσι πιστεύω-
Πως μια είναι η σωστή οδός:
Στην ποίηση τα πάντα επιτρέπονται.
Και ο ταξιδιώτης που κοιτάζει προς τα πίσω
Διατρέχει τον σοβαρό κίνδυνο
Να μην θέλει η σκιά του να τον ακολουθήσει
Για τελευταία φορά το ξαναλέω…
Το γαμήσι είναι πράξη λογοτεχνική
Αμνέ του θεού που ξεπλένεις τις αμαρτίες του κόσμου
Πες μου πόσα μήλα υπάρχουν στον γήινο παράδεισο…
Κάνε μου την χάρη να μου πεις την ώρα
Δώσ’ μου μαλί να φτιάξω ένα πουλόβερ
Αμνέ του θεού που ξεπλένεις τις αμαρτίες του κόσμου
Άσε μας να γαμούμε εν ειρήνη:
Μη χώνεις την μύτη σου σ’ αυτή την ιερή υπόθεση.
Ακόμη κάτι θέλω να ξεκαθαρίσω:
Είναι ανυπόστατη η ευρέως διαδομένη πίστη
Ότι η Δημιουργία κράτησε μέρες εφτά
- είναι να πεθαίνει κανείς απ’ τα γέλια –
η Δημιουργία ακόμη δεν τέλειωσε:
η Δημιουργία μόλις ξεκινά!
text: Nicanor Parra (κολάζ από ποιήματα του βιβλίου "Ποιήματα επείγουσας ανάγκης", μετάφραση: Αργύρης Χιόνης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2008.
music: No Stars in Tokyo των Because of the Ghosts, από το The Tomorrow We Were Promised Yesterday CD, Feral Media records 2006.
