Αυτή την δεύτερη φορά μπορώ να πω ότι κυριολεκτικά είδαμε τους
Underground Youth,
μιας και στην πρώτη, ένα και κάτι χρόνο πριν η απουσία σκηνής στο Les Yper Yper είχε
ως αποτέλεσμα, να μας μείνει ως μοναδική εικόνα από εκείνο το live τα…κεφάλια
των μπροστινών μας.
Επίσης αν και έπαιξαν νομίζω λιγότερο χθες απ’ ότι την προηγούμενη φορά, ο ήχος ήταν πολύ πιο δυνατός και καλός, με αποτέλεσμα να φανεί καθαρά, πρώτον ότι στις συναυλίες τους είναι μέχρι και 10 φορές καλύτεροι απ’ ότι στους δίσκους, και δεύτερον ότι στο είδος της μουσικής που παίζουν είναι…μεγάλη μπάντα, που πρώτα απ’ όλα φτιάχτηκε γιατί ο φυσικός ηγέτης της, ο Greg Dyer έχει όχι κάτι, αλλά πολλά να μας πει (άλλωστε μας είχε προειδοποιήσει γι’αυτό όχι κανένας τυχαίος, αλλά ολόκληρος επιθεωρητής Λη έτσι?).
Και το κάνει με τον πιο όμορφο τρόπο συνοδευόμενος από δύο εξαιρετικούς μουσικούς στο μπάσο και την δεύτερη κιθάρα, και βέβαια την χάρμα οφθαλμών και ώτων έτσι που βαράει τα ντραμς, γυναίκα του Olya. (Πλάκα, πλάκα εκεί που μας ερχόταν στον νου μόνο η Maurine Tucker και η Peggy O’Neil των Gories όταν λέγαμε για γυναίκες ντραμερ, τώρα μέσα σε 2-3 μήνες παρέλασαν επί σκηνής τρεις, αν προσθέσω δίπλα στην Olya την Valentina Magaletti των Oscillation και την Stephanie Bailey των Black Angels).
Η ψυχωμένη ερμηνεία του Dyer, που στις συναυλίες σαν να του φεύγει αυτή η..«πραότητα» του στούντιο, σε συνδυασμό με τις συνεχείς κιθαριστικές συνομιλίες, και πάντα τον στακάτο ρυθμό, δημιούργησε στιγμές την ατμόσφαιρα μιας Ian Curtis on acid μυσταγωγικής βραδιάς, και το –πολύ πιο ωραίο και…ιντελεκτουελ από τους Black Angels- slide show, ανέβαζε το όλο σκηνικό σε επίπεδο τέχνης.
Τι διάολο, όλα τα live που έχω δει τελευταία γαμώ μου φαίνονται, αλλά το έχω σκεφτεί σοβαρά μη νομίζετε δεν είναι υπεύθυνες οι μπύρες και τα τσιγάρα γι’ αυτό.
Επειδή κανείς χθεσινός συμποσιαστής δεν ανέβασε ακόμη κάποιο βίντεο στο youtube, παραθέτω από το προχθεσινό τους live στο Αν, ένα In Sofia’s Reflection το όποιο όπως το μέτρησα με το ειδικό ψυχεδελικό τραγουδόμετρο μου, είναι περίπου στις 6 φορές καλύτερο απ’ ότι στον δίσκο.
Η χθεσινή του απόδοση στο Eightball δεν μπορεί να μετρηθεί, γιατί δεν συμβαίνει συχνά σε συναυλίες πεντέμιση λεπτά ενός κομματιού να ισοδυναμούν με μια αιωνιότητα και κάτι ρέστα μέρες…
Επίσης αν και έπαιξαν νομίζω λιγότερο χθες απ’ ότι την προηγούμενη φορά, ο ήχος ήταν πολύ πιο δυνατός και καλός, με αποτέλεσμα να φανεί καθαρά, πρώτον ότι στις συναυλίες τους είναι μέχρι και 10 φορές καλύτεροι απ’ ότι στους δίσκους, και δεύτερον ότι στο είδος της μουσικής που παίζουν είναι…μεγάλη μπάντα, που πρώτα απ’ όλα φτιάχτηκε γιατί ο φυσικός ηγέτης της, ο Greg Dyer έχει όχι κάτι, αλλά πολλά να μας πει (άλλωστε μας είχε προειδοποιήσει γι’αυτό όχι κανένας τυχαίος, αλλά ολόκληρος επιθεωρητής Λη έτσι?).
Και το κάνει με τον πιο όμορφο τρόπο συνοδευόμενος από δύο εξαιρετικούς μουσικούς στο μπάσο και την δεύτερη κιθάρα, και βέβαια την χάρμα οφθαλμών και ώτων έτσι που βαράει τα ντραμς, γυναίκα του Olya. (Πλάκα, πλάκα εκεί που μας ερχόταν στον νου μόνο η Maurine Tucker και η Peggy O’Neil των Gories όταν λέγαμε για γυναίκες ντραμερ, τώρα μέσα σε 2-3 μήνες παρέλασαν επί σκηνής τρεις, αν προσθέσω δίπλα στην Olya την Valentina Magaletti των Oscillation και την Stephanie Bailey των Black Angels).
Η ψυχωμένη ερμηνεία του Dyer, που στις συναυλίες σαν να του φεύγει αυτή η..«πραότητα» του στούντιο, σε συνδυασμό με τις συνεχείς κιθαριστικές συνομιλίες, και πάντα τον στακάτο ρυθμό, δημιούργησε στιγμές την ατμόσφαιρα μιας Ian Curtis on acid μυσταγωγικής βραδιάς, και το –πολύ πιο ωραίο και…ιντελεκτουελ από τους Black Angels- slide show, ανέβαζε το όλο σκηνικό σε επίπεδο τέχνης.
Τι διάολο, όλα τα live που έχω δει τελευταία γαμώ μου φαίνονται, αλλά το έχω σκεφτεί σοβαρά μη νομίζετε δεν είναι υπεύθυνες οι μπύρες και τα τσιγάρα γι’ αυτό.
Επειδή κανείς χθεσινός συμποσιαστής δεν ανέβασε ακόμη κάποιο βίντεο στο youtube, παραθέτω από το προχθεσινό τους live στο Αν, ένα In Sofia’s Reflection το όποιο όπως το μέτρησα με το ειδικό ψυχεδελικό τραγουδόμετρο μου, είναι περίπου στις 6 φορές καλύτερο απ’ ότι στον δίσκο.
Η χθεσινή του απόδοση στο Eightball δεν μπορεί να μετρηθεί, γιατί δεν συμβαίνει συχνά σε συναυλίες πεντέμιση λεπτά ενός κομματιού να ισοδυναμούν με μια αιωνιότητα και κάτι ρέστα μέρες…
