Κυκλοφορούσε και λίγο χόρτο και ο Ρούφους ήταν κάπως
φτιαγμένος. Και στο τελευταίο κομμάτι ζωντάνεψε ακόμη περισσότερο, γιατί ο
σαξοφωνίστας, που ήταν σε φόρμα όλο το βράδυ, έκανε ένα φανταστικό σολάρισμα.
Ήταν ένα παιδί, σχεδόν στην ηλικία του Ρούφους, που ερχόταν από κάποιο
τρελότοπο, ίσως από το Τζέρσευ Σίτι ή από τις Συρακούσες. Και κάποτε ανακάλυψε
ότι μπορούσε να το πει με το σαξόφωνο. Και είχε πολλά να πει. Στεκόταν εκεί με
τα μακριά του κάνια, γαμώντας τον αέρα, γεμίζοντας το βαρέλι του στήθους του,
τρέμοντας μέσα στα κουρέλια των είκοσι και κάτι χρόνων του, και ουρλιάζοντας
μέσα από το σαξόφωνό Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς; και
ξανά Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς; Μ’
αγαπάς; Ο Ρούφους τουλάχιστον αυτό άκουγε, η ίδια ερώτηση ξανά και ξανά, να
επαναλαμβάνεται βασανιστικά και πολύμορφα με όση δύναμη είχε το αγόρι. Η σιωπή
ήταν απόλυτη, η προσοχή όλων στραμμένη πάνω του, τα τσιγάρα σβηστά τα ποτά
αφημένα πάνω στο τραπέζι· και στα πρόσωπα όλων, ακόμα και στα πιο ρημαγμένα και
στα πιο μουντά, φάνηκε ένα παράξενο διστακτικό φως. Ο σαξοφωνίστας τους βίαζε,
όμως δεν ήθελε πια την αγάπη τους, τους πέταγε μονάχα την οργή του με την ίδια
περιφρονητική, παγανιστική περηφάνια που γαμούσε τον αέρα. Κι όμως η ερώτηση
ήταν τρομαχτική μέσα στην αλήθεια της· το αγόρι φύσαγε βγάζοντας το λαρύγγι του
και τα σωθικά του μέσα από το μικρό του παρελθόν· κάπου μέσα σ’ αυτό το
παρελθόν, στην πλέμπα και στους καυγάδες του συναφιού, κάπου μέσα στο λερό
δωμάτιο, κάτω από την κουβέρτα που είχε σκληρύνει από τα χύσια, πίσω από την
μαριχουάνα και τη βελόνα, κάτω από τη μυρωδιά του κατρουλιού στο υπόγειο της
γειτονιάς, κάπου εκεί είχε χτυπηθεί, είχε σημαδευτεί και ποτέ πια δε θα γινόταν
όπως πριν· και όμως κανείς δεν ήθελε να το δει αυτό Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς;
image:
Ralston Crawford.
text:
James Baldwin, Another Country (1962), στα ελληνικά:
Μια άλλη χώρα, μετάφραση Έφη Φρυδά, Εκδόσεις Οδυσσέας 1982.
music: The
Spinning Rooms – Cheap, The Spinning Rooms LP, Self Release 2012.