Clouds Hill
2014
2014
Έχω βγει έξω στο μπαλκόνι, οι περισσότεροι γείτονες
απουσιάζουν, θα έχουν εκδράμει να
υψώσουν τον χάρτινο αετό, αλλά αυτό ποσώς με ενοχλεί…ίσα ίσα μάλλον θα τον
γλυτώσω τον ζουρλομανδύα και σήμερα…
Κρατάω στο χέρι την πανύψηλη μαγκούρα που έφερα πριν χρόνια
από τα βουνά της λεβεντομάνας Κρήτης, φοράω μια γαλάζια ρόμπα, μου πέφτει τόσο
μεγάλη που στέκεται πάνω μου σαν χιτώνας…οι σαγιονάρες μου πλατσουρίζουν στα
νερά της βροχής που πέφτει από δεν θυμάμαι πότε…
Ένας προφήτης στην αστική (πολύ τρέντικο αυτό ε? έτσι για
κερδίσω και τους αναγνώστες των φρι πρες ναουμ) στην αστική –έλεγα- έρημο…
Ένας δικαιωμένος προφήτης…μόλις κατέβηκα από τον στύλο, όπου
για αιώνες ισορροπούσα στο ένα μου πόδι, η ανάσα μου μυρίζει ακρίδα, την βασική
μου δηλαδή τροφή, τα μαλλιά μου ξασπρισμένα από τον ήλιο τον αέρα και τη βροχή,
το δέρμα μου σκληρό σαν του ερπετού, και στ’ αυτιά μου κουδουνίζει η μουσική
του θεού…του rock and roll…
Σας μιλώ αδέρφια! Σας καλώ αδέρφια! Όσο είναι καιρός ακόμη,
και δεν υπάρχει αρκετός…μόνο πέντε δευτερόλεπτα…μόνο πέντε…για ν’
αφουγκραστείτε την φωτιά που πλησιάζει…να ψάξετε στον θολό από την σκόνη
ορίζοντα το σημείο της εξόδου…να νιώσετε την ψυχή της ώρας…και την ταχύτητα του
φόβου…
Αδέρφια και αδερφές!!! Σας είχα προειδοποιήσει…δεν μπορείτε
να δικαιολογηθείτε ότι αυτός ο δίσκος ήρθε σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα όπως
θα έρθει, να είσαστε σίγουροι, ο Κύριος…ο καιρός γαρ εγγύς…μαζί με τον καιρό,
ήρθε τελικά και το άσπρο φορτηγό…με τη σειρήνα του αναμμένη…κάποιος γείτονας
φαίνεται, δεν θα πετάξει αετό …κραδαίνω απειλητικά την μαγκούρα μου, ανοίγω την
ρόμπα και τους τα δείχνω, κάνω ό,τι
μπορώ, μα δεν θα κρατήσω για πολύ…οι τύποι με τις άσπρες ρόμπες θα με πάρουν, αφού όμως πρώτα πάρουν τα
τρία μου...το The Soul of the Hour είναι στην πρώτη τριάδα…το νου σας εσείς!
