Οι εμπορευόμενοί μας μ’ έχουν διαβεβαιώσει πως κάτω απ’ τα
δώδεκα ένα αγόρι ή ένα κορίτσι δεν κάνουν και πολλά πράγματα. Και σ’ αυτή την
ηλικία ακόμη δεν αξίζουν περισσότερο από τρείς λίβρες στο Χρηματιστήριο, πράγμα
που δε θα ‘φτανε για ν’ αποζημιώσετε ούτε τους γονείς ούτε το βασίλειο για τα
έξοδα της διατροφής και των κουρελιών τους που στοιχίζουν τέσσερεις φορές τόσα,
το λιγότερο.
Θα προτείνω, λοιπόν, ταπεινά τις δικές μου απόψεις, που
ελπίζω πως δε θα διεγείρουν την παραμικρή
αντίρρηση.
Ένας γνωστός μου, Αμερικάνος, πολύ ακουσμένος, με
διαβεβαίωσε πως στο Λονδίνο ένα υγιέστατο και καλοθρεμμένο παιδάκι είναι, σε
ηλικία ενός έτους, ένα πολύ εκλεκτό έδεσμα, πολύ θρεπτικό και υγιεινό όταν
γίνεται βραστό, ψητό, στην κατσαρόλα ή στο φούρνο· δεν αμφιβάλω όμως πως μπορεί
να μαγειρευτεί και φρικασέ ή ραγού.
Ταπεινά, λοιπόν, ελπίζω πως για το κοινό καλό ελπίζω πως από
τα εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά που υπολογίσαμε, τα είκοσι χιλιάδες μπορούν να
κρατηθούν για την αναπαραγωγή του είδους και, μέσα σ’ αυτά, το ένα τέταρτο μόνο
αρσενικά, πράγμα που ξεπερνά τα όσα κρατιούνται για τα πρόβατα, τα βόδια και
τους χοίρους· και λέω έτσι, γιατί αυτά τα παιδιά σπάνια είναι καρπός γάμου,
λεπτομέρεια που λίγο την προσέχουν οι άγριοί μας, ώστε ένα αρσενικό θα επαρκεί
για να εξυπηρετεί τέσσερα θηλυκά. Τ’ άλλα εκατό χιλιάδες θα μπορούν, μόλις
γίνουν ενός έτους, να προσφέρονται για πούλημα σους ανθρώπους με θέση και περιουσία, σ’ όλο το βασίλειο,
αφού φυσικά θα γίνεται πάντα σύσταση στις μητέρες να τα θηλάζουν με φροντίδα
στον τελευταίο μήνα, ώστε να παίρνουν βάρος και να γίνονται παχουλά και
τροφαντά, κατάλληλα για ένα καλό τραπέζι.
Ένα παιδί θα μπορεί να φτιάχνει δύο
ειδών φαγητά σ’ ένα φιλικό γεύμα· κι όταν η οικογένεια γευματίζει μόνη, θα
μπορεί το μπροστινό ή το πισινό να μαγειρεύεται για το φαγητό της ημέρας, ενώ
το άλλο, κατάλληλα αλατισμένο και πιπερωμένο, να φυλάγεται για να γίνει ένα
περίφημο βραστό ύστερα από τέσσερεις μέρες, ιδιαίτερα μάλιστα το χειμώνα…
Παραδέχομαι πως το φαγητό αυτό θα ‘ναι κάπως ακριβό κι έτσι
θα είναι πολύ κατάλληλο για τους γαιοκτήμονες που, αφού καταβρόχθισαν κιόλας
τους περισσότερους απ’ τους πατεράδες, έχουν, φυσικά, ακόμα περισσότερο δικαίωμα στα παιδιά.
text: Μέσα από την Ανθολογία του μαύρου χιούμορ (1940) του Andre Breton, ένα απόσπασμα του A Modest Proposal for Preventing
the Children of Poor People From Being a Burthen to Their Parents or Country,
and for Making Them Beneficial to the Publick (1729) του Jonathan Swift. Στα ελληνικά: Η ταπεινή μου πρόταση για να πάψουν
τα παιδιά στην Ιρλανδία να είναι βάρος στους γονιούς τους ή στην πατρίδα. Και
για να γίνουν χρήσιμα στην κοινωνία, μετάφραση Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδόσεις
Αιγόκερως 1996.
music: The
Witchdoktors – Eat My Eye, Brain Machine LP, One Louder records 1996.
