Λοιπόν παιδιά αυτό ήταν…και πολύ άντεξα εδώ που τα λέμε…χώνω πρόχειρες δυο αλλαξιές στην τσάντα και πάω…του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, τιγκανά, πουλόπουλος, αλε ρετουρ, μην τον είδατε, γκον γκον γκον, αντιος αμιγκος, σι γιου αγκεν ουαν σανι νταϊ, αϊλ μπι μπακ, τα λέμε και…το νου σας ε!
Με αποχαιρετισμούς στις τσέπες να ζεσταίνουν τα άδεια χέρια μου...
The Invisible Surfers – Down at Santa Marina
Los Tromos – When the Wind Blows
