BB Gun Records/ Thick Syrup Records
2011
Ο κόσμος έξω ένα μουσκεμένο κενό, αλλά ακόμη και οι
βρεγμένες γάτες την έχουν καλύτερα από μένα που κάθομαι εδώ με βρεγμένα και
πρησμένα αρχίδια και ροκανίζω χίλιες ιδέες σαν ποντίκι στο μυαλό μου, και άλλες
τόσες λέξεις μου ροκανίζουν αυτό.
Φτύνω ροκανίδια, καταπίνω σκουπίδια, απογοητεύτηκα και μπάφιασα όπως εσύ…άκου
προσεκτικά και θα ακούσεις τα δόντια μου να τρίζουν.
Ένας παπάς των πέντε δολαρίων, των πέντε ευρώ, των πέντε
δραχμών (ρε διάολε) κάνει τη δουλειά και λύνει τα μάγια το ίδιο καλά αν όχι
καλύτερα από τους χρυσοφορεμένους.
Έτσι, χτύπα παπά μου με την αγιαστούρα σου τα τύμπανα…χτύπα
αλύπητα, ρίξε και λίγη μπύρα πάνω τους να μεθύσουν κι ας μη φύγουν τα δαιμόνια.
Ας είναι εδώ κι ας χορεύουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας, με ορθάνοιχτα τα στόματα
να στάζουν πάνω μας μπύρα, σάλια κι αγιασμό.
Οι νεκροί -και οι σκληροί δεν χορεύουν και είναι πιο βαριοί
απ’ τις ραγισμένες καρδιές. Όταν το συνειδητοποιώ με πιάνει τρέλα, μανία, δεν ξέρω τι
να κάνω. Τότε είναι που η χειρότερη ποίηση γίνεται το όποιο μου.
Ξαπλώνω στο πάτωμα και ένας κουτσός φαφούτης Κινέζος έρχεται σκυφτός σέρνοντας τα βηματά του απ’ τα σκοτάδια να μου ανάψει την πίπα, για να ξαναχαθεί αθόρυβα εκεί. Λίγα
λεπτά μόνο και αντίο ροκανίδια, αντίο σκουπίδια, γεια χαρά μουσκεμένε κενέ
κόσμε. Οι μελλοθάνατοι σε αποχαιρέτησαν, τώρα σου στέλνουν χαιρετίσματα οι
νεκροί.
Μάλιστα κύριε. Έτσι περνάνε τα βράδια τους οι νεκροί
άνθρωποι στις νεκρές χώρες. Που δεν ξέρουν τι να κάνουν και ίσως έχει πάψει να
τους νοιάζει.
