Κάπου διάβασα ότι μπροστά τους οι Dead Kennedys ακούγονται
σαν τους Pink Floyd…υπερβολές,
αλλά αυτή τη τρομερή κουκουλοφόρα μπάντα από το Brisbane, φαίνεται να την κατείχε κάτι
από εκείνο το άναρχο τρελό πνεύμα που
πλανιόταν πάνω (και μέσα) στα κεφάλια ιστορικών μορφών του (επαναστατικού και
ριζοσπαστικού) rock and roll σαν τον Screaming Lord Such,
τους Fugs, τους Deviants, η τους MC5. Κι αυτό υπερβολή αλλά
από τέτοιες εδώ μέσα κι εκεί έξω άλλο τίποτα.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η μηδενιστική ωδή στον
–χτύπα ξύλο- θάνατο, αποτελεί ένα ακόμη χαμένο απομεινάρι από το κουφάρι του
μεγάλου ναυαγίου του punk rock,
που κυκλοφόρησε 23 ολόκληρα χρόνια μετά την ηχογράφησή του, και είναι από αυτά
που μόνο στις ακτές της μοιραίας αυστραλιανής ακτογραμμής εκβράζονται.
