J.G. Ballard believes

ΠΙΣΤΕΥΩ στην δύναμη της φαντασίας να ανακατασκευάζει τον κόσμο, να απελευθερώνει την αλήθεια που είναι μέσα μας, να συγκρατεί τη νύχτα, να ξεπερνά τον θάνατο, να δίνει γοητεία στους αυτοκινητόδρομους, να μας κάνει πουλιά, να υιοθετεί τις εκμυστηρεύσεις των τρελών.

ΠΙΣΤΕΥΩ στις έμμονες ιδέες μου, στην ομορφιά της αυτοκινητιστικής σύγκρουσης, στην γαλήνη του υποβρύχιου δάσους, στις συγκινήσεις της ερημωμένης πλαζ διακοπών, στην κομψότητα των νεκροταφείων αυτοκινήτων, στο μυστήριο των πολυώροφων πάρκινγκ, στην ποίηση των εγκατελειμένων ξενοδοχείων.

ΠΙΣΤΕΥΩ στους ξεχασμένους διαδρόμους προσγείωσης της νήσου Γουέηκ, που οδηγούν στους Ειρηνικούς ωκεανούς των φαντασιώσεών μας.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην μυστηριώδη ομορφιά της Μάργκαρετ Θάτσερ, στις καμάρες των ρουθουνιών της και στην ανταύγεια του κάτω χείλους της, στη μελαγχολία των πληγωμένων αργεντινών επίστρατων, στα στοιχοιωμένα χαμόγελα του προσωπικού των σταθμών ανεφοδιασμού, στο όνειρό μου όπου ένας νεαρός αργεντινός στρατιώτης χαϊδεύει την Μάργκαρετ Θάτσερ σε ένα ξεχασμένο μοτέλ καθώς τους παρακολουθεί ένας φυματικός υπάλληλος βενζινάδικου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην ομορφιά όλων των γυναικών, στην προδοσία των φαντασιώσεών τους που είναι τόσο κοντά στην καρδιά μου, στην ένωση των πεζών τους σωμάτων με τις γοητευτικές μπάρες χρωμίου στα ράφια των σούπερ μάρκετς, στην φιλική τους ανοχή στις διαστροφές μου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στον θάνατο του αύριο, στην εξάντληση του χρόνου, στην έρευνά μας για ένα καινούριο χρόνο μέσα από τα χαμόγελα των γυναικών - υπαλλήλων στα διόδια & μέσα από τα κουρασμένα μάτια των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας σε προσωρινά κλειστά αεροδρόμια.

ΠΙΣΤΕΥΩ στα γεννητικά όργανα των μεγάλων ανδρών & γυναικών, στις στάσεις που παίρνουν τα σώματα των Ρόναλντ Ρήγκαν, Μάργκαρετ Θάτσερ, Πριγκήπισσας Νταϊάνα, και στις γλυκές οσμές που αναδύονται από τα χείλη τους καθώς ατενίζουν τις κάμερες όλου του κόσμου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην τρέλλα, στην αλήθεια του ανεξήγητου, στην κοινή λογική των λίθων, στην σχιζοφρένεια των λουλουδιών, στην αρρώστεια που εναποθήκευσαν για το ανθρώπινα γένος οι αστροναύτες του "Απόλλων".
ΠΙΣΤΕΥΩ στο τίποτα.

ΠΙΣΤΕΥΩ στους: Μάξ Έρνστ, Ντελβώ, Νταλί, Τσιανό, Γκόγια, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Ντε Κίρικο, Μαγκρίτ, Βερμέρ, Ρεντόν, Ντυρέρ, Τανγκύ, Μπέϊκον, και όλους τους αθέατους καλλιτέχνες μέσα στα ψυχιατρικά ιδρύματα του πλανήτη.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην απιθανότητα της ύπαρξης, στο χιούμορ των βουνών, στον παραλογισμό του ηλεκτρομαγνητισμού, στην φάρσα της γεωμετρίας, στην σκληρότητα της αριθμιτικής, στην εγκληματική σκοπιμότητα της λογικής.

ΠΙΣΤΕΥΩ στις έφηβες γυναίκες, στην διαφθορά τους από την στάση των ίδιων τους των ποδιών, στην αγνότητα των αδέξιων κορμιών τους, στα ίχωη των αιδοίων τους που έχουν απομείνει σε τουαλέτες άθλιων μοτέλ.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην πτήση, στην ομορφιά των πτερύγων και στην ομορφιά που χαρακτηρίζει οτιδήποτε έχει πετάξει ποτέ, στην πέτρα που έριξε ένα παιδί και η οποία μεταφέρει μαζί της την σοφία των πολιτικών και των μαιών.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην ευγένεια του χειρουργικού νυστεριού, στην δίχως όρια γεωμετρία της κινηνατογραφικής οθόνης, στο σύμπαν που κρύβεται μέσα στα σούπερ μάρκετς, στη μοναξιά του ήλιου, στην πληθωρικότητα των πλανητών, στην επαναληπτικότητα των εαυτών μας, στην ανυπαρξία του σύμπαντος και στην ανία του ατόμου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στο φως που ρίχνουν τα βίντεο στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων, στις μεσσιανικά ιδωμένες γρίλιες ψυγείων αυτοκινήτων σε αίθουσες επίδειξης, στην κομψότητα των κηλίδων λαδιού πάνω στα καλύμματα μηχανών των Μπόινγκ 747 που είναι σταματημένα στον διάδρομο προσγείωσης ενός αεροδρομίου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην μη-ύπαρξη του παρελθόντος, στον θάνατο του μέλλοντος και στις άπειρες πιθανότητες του παρόντος.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην διατάραξη και σύγχυση των αισθήσεων: στους Μπάρροουζ, Ρεμπώ, Υσμάν, Σελίν, Ντε Φόου, Ζενέ, Σουίφτ, Κάρολ, Κόλτριτζ και Κάφκα.

ΠΙΣΤΕΥΩ στους σχεδιαστές των πυραμίδων, του βερολινέζικου Φύρερμπούνκερ, του ουρανοξύστη Εμπάϊαρ Στέητ, στους διαδρόμους προσγείωσης της νήσου Γουέηκ.

ΠΙΣΤΕΥΩ στις σωματικές οσμές της πριγκίπισσας Νταϊάνα.

ΠΙΣΤΕΥΩ στα επόμενα πέντε λεπτά.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην ιστορία των ποδιών μου.

ΠΙΣΤΕΥΩ στις ημικρανίες, στην ανία των απογευμάτων, στον φόβο των ημεροδεικτών, στην απάτη των ρολογιών.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην αγωνία, στην ψύχωση και στην απόγνωση.

ΠΙΣΤΕΥΩ στις διαστροφές, στους ενθουσιώδεις έρωτες με δέντρα, πριγκίπισσες, πρωθυπουργούς, εγκατελειμένα βενζινάδικα ( πιό όμορφα κι' από το Ταζ Μαχάλ, σύννεφα και πουλιά.

ΠΙΣΤΕΥΩ στον θάνατο των συναισθημάτων και στον θρίαμβο της φαντασίας.

ΠΙΣΤΕΥΩ στο Τόκιο, στη Μπενιντρόμ, στη νήσο Γουέηκ, στο Ενιβετόκ, στην πλατεία Ντέιλι.

ΠΙΣΤΕΥΩ στον αλκοολισμό, στα αφροδίσια νοσήματα, στον πυρετό και στην εξάντληση.

ΠΙΣΤΕΥΩ στον πόνο.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην απόγνωση.

ΠΙΣΤΕΥΩ σε όλα τα παιδιά.

ΠΙΣΤΕΥΩ στους χάρτες, στα διαγράμματα, στους κώδικες, στα αινίγματα, στους πίνακες ένδειξης χρόνου και στα ενδεικτικά σήματα των αεροδρομίων.

ΠΙΣΤΕΥΩ σε όλες τις δικαιολογίες.

ΠΙΣΤΕΥΩ σε όλες τις αιτίες.

ΠΙΣΤΕΥΩ σε όλες τις παραισθήσεις.

ΠΙΣΤΕΥΩ στον θυμό.

ΠΙΣΤΕΥΩ σε όλες τις μυθολογίες, τις αναμνήσεις, τα ψέματα, τις φαντασιώσεις και τις υπεκφυγές.

ΠΙΣΤΕΥΩ στο μυστήριο και την μελαγχολία ενός χεριού, στην καλοσύνη των δέντρων, στην σοφία του φωτός. 

text: J.G. Ballard – What I Believe, στα ελληνικά: Σε τι πιστεύω, κυκλοφόρησε το 1990 στην Αθήνα και αλλού σαν "Διαφημιστική έκδοση σε 1000 αντίτυπα για την πέμπτη επέτειο του Κτήνους, και αναγγελεία της έκδοσης του Ενδομήτριου Σπειρώματος(περιοδικό αφιερωμένο εξ' ολοκλήρου στο έργο του J.G. Ballard" 

Mετάφραση Ηλίας Πολυχρονάκης- Ηρακλής Ρενιέρης. 

Περισσότερα στο : http://www.altfactor.ath.cx/library/stuff/believe.html
music: Einsturzende Neubauten – Bili Rubin, Stella Maris EP, Our Choice 1996.