cigarettes & dust

Ο Μπαμπάς μου έχει μια συλλογή δίσκων μέσα σε κάτι χαρτοκιβώτια που τα ‘χει τοποθετημένα στη σειρά μες στο υπνοδωμάτιο του, και γεμίζουν Νεομεξικάνικη σκόνη. Το καύχημα της συλλογής του είναι  ένας δίσκος με πρώτες εκτελέσεις του Αλ Τζόνσον. Το εξώφυλλο του είναι τυλιγμένο με μια ταινία που ακόμη κι αυτή είναι σκισμένη. Την τελευταία φορά που τον είδα προσπάθησε να με καταφέρει να πάρω τον δίσκο πίσω στο Λος Άντζελες να τον ακριβοπουλήσω. Είναι σίγουρος πως αξίζει τουλάχιστον εκατό δολάρια. Μπορεί και πιο πολλά, εξαρτάται από την αγορά. Λέει πως τον τελευταίο καιρό έχει χάσει επαφή με την αγορά.

  Ο Μπαμπάς μου έχει μια φωτογραφία μιας Σπανιόλας σκεπασμένης με σαντιγύ, καρφιτσωμένη πάνω από το νεροχύτη στον τοίχο της κουζίνας. Με πήγε προς τα ‘κει και την κοιτάξαμε και οι δύο για λίγο. «Υποτίθεται πως είναι εντελώς ξεβράκωτη από κάτω, εγώ όμως βάζω στοίχημα πως κάτι θα φοράει», είπε. Με ξενάγησε σε όλους του τους τοίχους. Όλοι οι τοίχοι του είναι σκεπασμένοι με φωτογραφίες, αποκόμματα περιοδικών. Κάθε φωτογραφία είναι και μια άποψη, ένα παράθυρο απ’ όπου το βλέμμα ξανοίγεται σε τοπία δαιδαλώδη και δυσνόητα.

Τις πρόσεξα. Ένας καταρράχτης κι από κάτω, σε πρώτο πλάνο, αληθινές πέτρες κολλημένες. Πέτρες που διάλεξε για να ταιριάζουν με τη φωτογραφία. Ένας άσπρος σκύλος με ένα πράσινο ψάρι στο στόμα. Κάκτοι Σαγκουάρος κι από πίσω η δύση του ήλιου, από ένα τεύχος του Αριζόνα Χάιγουεης του 1954.

Ένας Ουραγκοτάγκος που παίζει το πουλάκι του. Βομβαρδιστικά Β-52 σε σχηματισμό. Ένα κολλάζ προσώπων πασαλειμμένο με λίπος μπέικον. 

   Ο Μπαμπάς μου έχει μια συλλογή από γόπες μέσα σ’ ένα τενεκάκι καφέ. Του αγόρασα ένα πάκο Ολντ Γκολντ αλλά ούτε που τ’ άγγιξε. Εξακολουθούσε να ζουλάει τις γόπες, να βγάζει τον καπνό τους και να στρίβει τσιγάρο πάνω από μια ανοιχτή χαρτοσακούλα για να μη πέφτει τίποτα στο πάτωμα και πηγαίνει χαμένο.

Το πάκο που του ‘δωσα το κοίταξε καγχάζοντας περιφρονητικά, άσπρο και κόκκινο και έτοιμα τσιγάρα. Ότι λεφτά του ‘δωσα για να ‘χει να παίρνει τρόφιμα τα ξόδεψε στο ουίσκι. Γέμισε το ψυγείο μπουκάλια. Κούρεψε και τα μαλλιά του κοντά όπως όταν ήταν πιλότος στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Κάθε φορά που πέρναγε το χέρι του πάνω στο κεφάλι χαϊδεύοντας τις κοντές τρίχες, έλαμπε το πρόσωπο του. Είπε πως τα κόβαν έτσι κοντά για να χωράει η κάσκα. Μου ‘δειξε πως φαίνονταν ακόμη πάνω στο σβέρκο του  τα σημάδια από τα θραύσματα μιας οβίδας.

  Ο Μπαμπάς μου ζει μονάχος μες την έρημο. Λέει πως δεν τα βρίσκει με τους ανθρώπους.

4/79

Σάντα Φε, Νέο Μεξικό.

text: Sam Shepard  - Motel Chronicles, στα ελληνικά: Χρονικά των Μοτέλ, μετάφραση Γιάννης Αβραμίδης, εκδόσεις Επιλογή, 1986.

music: Black Coyote – Life Like Time από το Cigarettes and Dust, Self Release CD 2010. (από την σκονισμένη δισκάρα δηλαδή που ακούγεται λες και βγήκε το 1984 στη Down There μαζί με το πρωτο των Naked Prey, και που μας είχε προτείνει ο μεγάλη η χάρη του movingwithheavyheart στον Airesia…μεγάλη κι η δική τους)