Sabotage Records
2012
Γείτονα μου…εχμ αγαπημένε, με την νεκροζώντανη τη γυναίκα
σου που σας την σπάνε οι γάτες στον ακάλυπτο, εμείς που τις ταΐζουμε, τα παιδιά
που παίζουν, τα δέντρα που μεγάλωσαν, ο ουρανός που τόλμησε να ξεπροβάλει
ανάμεσα απ’ τις σκεπές και τις κεραίες, όλοι και όλα εκτός από αυτούς που σας
πετάνε εσάς τα κοκάλα για να τα γλύψετε, μπορεί και αυτοί να σας την σπάνε δε
λέω, αυτό όμως δεν σας εμποδίζει να γλύφετε ακόμη και το χέρι τους, γείτονα μου
απόψε το αφιερώνω αυτό σε σένα.
Αν είχα την τύχη να σε έχω απέναντι και πριν είκοσι χρόνια
θα περνούσαμε πολύ καλά μαζί.
Κάθε βράδυ έτσι θα σε νανούριζα, έστω μέχρι τις έντεκα να ‘μαι και νόμιμος.
Κάθε βράδυ έτσι θα σε νανούριζα, έστω μέχρι τις έντεκα να ‘μαι και νόμιμος.
Μετά θα ανέβαινα δίπλα στα κεραμίδια και θα παρίστανα τον
γάτο που θέλει να γαμήσει και νιαουρίζει όλο το βράδυ όπως στο ανέκδοτο. Αυτό
στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη θα έπαιζα τον λυκάνθρωπο που ουρλιάζει
στο φεγγάρι. Κι αν είχε κανένας αντίρρηση ας ερχόταν εκεί πάνω.
Στα λέω όλα αυτά να πας να ανάψεις μια λαμπάδα ίσα με το
μπόι σου, που είναι μια καλοκαιρινή βραδιά του 2012, οι γάτες δεν νιαουρίζουν,
τα παιδιά δεν παίζουν, τα δέντρα δεν μεγαλώνουν, ο ουρανός μένει κρυμμένος, συ
εκεί να γλύφεις αλλά και να ακούς επαναληπτικά αυτόν τον δίσκο τόσο δυνατά σαν
να παίζουν στο αυτί σου.
Και όλα αυτά μέχρι τις έντεκα. Γιατί μετά θα κάνω ακόμη μια
εξαίρεση και θα ανέβω για μια και μοναδική φορά στην σκεπή. Γάτες είπες δεν θες
οπότε…τι κάνει ουουουουουουου στα κεραμίδια?
