Τους 2Hurt
δεν τους ήξερα, τυχαία έπεσα πάνω τους, και αυτές τις μέρες ακούω τους δίσκους τους,
και πριν συνεχίσω με τα υπόλοιπα, σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο και εσείς…Ρίξτε
και τίποτα στο ποτήρι, ακόμη κάτι στο χαρτάκι, θα ακουστούν καλύτερα, όπως διαβάζοντας
παρακάτω θα υποψιαστείτε.
Το ότι είναι Ιταλοί που έχουν ακούσει όμως αρκετό Blues, πολύ Folk, και ακόμη περισσότερο Paisley Underground, όπως διαπιστώνει κανείς ακούγοντας την μουσική τους, ίσως σας φέρει στο μυαλό τους Sacri Cuori, την μπάντα δηλαδή που τελευταία συνοδεύει τον Dan Stuart των Green On Red στις εμφανίσεις του.
Στην περίπτωσή τους πάντως το βιολί της Laura Senatore, μαζί με την βραχνή φωνή του Paolo Bertozzi –δεν πειράζει που τα χαλάει λίγο στην προφορά, σίγουρα έχει την έγκριση του μπάρμπα Θωμά- κάνουν τον ήχο τους πιο σκοτεινό, ρομαντικό και ψυχεδελικό…όλα αυτά μαζί ναι.
Το όνομα το έχουν πάρει από το κομμάτι που έχει τραγουδήσει ο Johnny Cash, και όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, όπως μαρτυρεί και η διασκευή του στον πρώτο τους δίσκο, το Words in Freedom (2009), όπου επίσης υπάρχει και μια δική τους ωδή στον Jack the Knife.
Ακολούθησε το 2010 ένα EP με τίτλο A Better Day, και πέρυσι η δεύτερη μεγάλη τους δουλειά Heaven Isn’t Gold.
Και φτάνουμε στην βασική αφορμή τούτης της ανάρτησης, που είναι η επικείμενη κυκλοφορία του Mexico City Blues, ενός «ψυχεδελικού οργανικού ταξιδιού» όπως το περιγράφουν οι ίδιοι, εμπνευσμένου από το ομώνυμο ποίημα ποιού άλλου, του Jack Kerouac.
Το ότι είναι Ιταλοί που έχουν ακούσει όμως αρκετό Blues, πολύ Folk, και ακόμη περισσότερο Paisley Underground, όπως διαπιστώνει κανείς ακούγοντας την μουσική τους, ίσως σας φέρει στο μυαλό τους Sacri Cuori, την μπάντα δηλαδή που τελευταία συνοδεύει τον Dan Stuart των Green On Red στις εμφανίσεις του.
Στην περίπτωσή τους πάντως το βιολί της Laura Senatore, μαζί με την βραχνή φωνή του Paolo Bertozzi –δεν πειράζει που τα χαλάει λίγο στην προφορά, σίγουρα έχει την έγκριση του μπάρμπα Θωμά- κάνουν τον ήχο τους πιο σκοτεινό, ρομαντικό και ψυχεδελικό…όλα αυτά μαζί ναι.
Το όνομα το έχουν πάρει από το κομμάτι που έχει τραγουδήσει ο Johnny Cash, και όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, όπως μαρτυρεί και η διασκευή του στον πρώτο τους δίσκο, το Words in Freedom (2009), όπου επίσης υπάρχει και μια δική τους ωδή στον Jack the Knife.
Ακολούθησε το 2010 ένα EP με τίτλο A Better Day, και πέρυσι η δεύτερη μεγάλη τους δουλειά Heaven Isn’t Gold.
Και φτάνουμε στην βασική αφορμή τούτης της ανάρτησης, που είναι η επικείμενη κυκλοφορία του Mexico City Blues, ενός «ψυχεδελικού οργανικού ταξιδιού» όπως το περιγράφουν οι ίδιοι, εμπνευσμένου από το ομώνυμο ποίημα ποιού άλλου, του Jack Kerouac.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν και καλεσμένο τους στην
πρώτη –απ’ όσο γνωρίζω- δισκογραφική του εμφάνιση ύστερα από κάτι -δύσκολους- αιώνες, τον Van (the man όπως σοφά τον είχε αποκαλέσει ο ranx) Christian…την φωνή των Naked Prey ντε!
το υπόλοιπο βιογραφικό αν και βαρύ, ακόμη και η συμμετοχή στους πρώιμους Green on Red, είναι
απλά λεπτομέρειες όταν έχεις υπογράψει έναν δίσκο σαν το Under the Blue Marlin…
Τον είχα θυμηθεί τον αγαπητό Van πριν κάμποσο
καιρό, όταν είχε βγει απ’ την φυλακή και πάλευε να σταθεί όρθιος ξανά, με μια
μικρή ανάρτηση που θα βρείτε στο ορφανό λινκ παρακάτω.
Αλλά τώρα που τον ξαναθυμήθηκα χάρη σ’ αυτούς τους ωραίους Ρωμαίους, ξεκίνησα να γράφω γι’ αυτόν το δέκατο ένατο orphan drug. Θα έρθει ο καιρός να σταματήσει αυτό το blog οπότε κάτι παλιοί λογαριασμοί πρέπει να πληρώνονται σιγά σιγά…
Αρκετά όμως προς το παρόν με τον Van, θα σας τα πω αναλυτικότερα προσεχώς…
Επιλέγω το Cigarettes Burn My Fingers (…) από τον πρώτο τους δίσκο, και ένα δείγμα από το αναμενόμενο –αμήν και πότε- Mexico City Blues και σας αφήνω να κάψετε δάχτυλα, χαλιά, και μυαλά, με εκλεκτή παρέα, τους 2Hurt.
bandcamp
orphan Van The Man
Αλλά τώρα που τον ξαναθυμήθηκα χάρη σ’ αυτούς τους ωραίους Ρωμαίους, ξεκίνησα να γράφω γι’ αυτόν το δέκατο ένατο orphan drug. Θα έρθει ο καιρός να σταματήσει αυτό το blog οπότε κάτι παλιοί λογαριασμοί πρέπει να πληρώνονται σιγά σιγά…
Αρκετά όμως προς το παρόν με τον Van, θα σας τα πω αναλυτικότερα προσεχώς…
Επιλέγω το Cigarettes Burn My Fingers (…) από τον πρώτο τους δίσκο, και ένα δείγμα από το αναμενόμενο –αμήν και πότε- Mexico City Blues και σας αφήνω να κάψετε δάχτυλα, χαλιά, και μυαλά, με εκλεκτή παρέα, τους 2Hurt.
bandcamp
orphan Van The Man
