Yes its
time for rainbows…and a time for dreams
Painting
smiles all over…all over the world
Hey I got a
gun bullets in the name of yours
Shall blow
my brains out…if I want to
Yeah this
is the day of thousand raindrops
It would be
the day the day of the lost innocent ones
Suppose we
could dance…like sugarcubes
Accept the
fact…that will melt
It’s a kind
of sorrow…it’s a kind of sad
Theoretical
mirrors nearly cracked
Miles away
from hours…miles away from numbers
Moonlight
skaters no…we’ll never be
Longing for
a sick wind blowin in our mind
On the day
that we lost our childhood age
Books that
authors really tried to write
But they
never no…truely did
Όλα αυτά τα
προσυπογράφω λέξη προς λέξη αγαπητοί μου
Brush, αλλά
Moonlight skaters no…we’ll never be? γιατί?
Εγώ θυμάμαι κάτι μεγάλα και ωραία σάλτα εκείνες τις μέρες, όταν ξεκαβαλούσαμε (Moon riders βλέπεις), και πηδούσαμε με φόρα από του φεγγαριού το κέρατο, στο διάστημα, το άπειρο, αυτό που δεν μπορεί ποτέ να κλειστεί σε λέξεις και σελίδες, παρά μόνο -και πάλι ίσως- ένας κόκκος του...
Μην πεις Γιατί οι μέρες οι παλιές ήταν καλύτερες; γιατί τέτοια ρωτάνε μόνο οι κουτοί...
Υπάρχει καιρός για όλα όσα συμβαίνουν κάτω απ' τον ουρανό...
Εκκλησιαστής 7.10 και 3.1.
Εγώ θυμάμαι κάτι μεγάλα και ωραία σάλτα εκείνες τις μέρες, όταν ξεκαβαλούσαμε (Moon riders βλέπεις), και πηδούσαμε με φόρα από του φεγγαριού το κέρατο, στο διάστημα, το άπειρο, αυτό που δεν μπορεί ποτέ να κλειστεί σε λέξεις και σελίδες, παρά μόνο -και πάλι ίσως- ένας κόκκος του...
Μην πεις Γιατί οι μέρες οι παλιές ήταν καλύτερες; γιατί τέτοια ρωτάνε μόνο οι κουτοί...
Υπάρχει καιρός για όλα όσα συμβαίνουν κάτω απ' τον ουρανό...
Εκκλησιαστής 7.10 και 3.1.
Για να μη σας μπερδεύω, το κομμάτι είναι το Days are not (so young anymore) από το Bristles LP, των Brush που είχε βγει από την Wipe Out το 1989, και ήταν αφιερωμένος: To all those who would have liked to have a record dedicated to them but never did.
