Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

days are not (so young anymore)




Yes its time for rainbows…and a time for dreams
Painting smiles all over…all over the world
Hey I got a gun bullets in the name of yours
Shall blow my brains out…if I want to

Yeah this is the day of thousand raindrops
It would be the day the day of the lost innocent ones
Suppose we could dance…like sugarcubes
Accept the fact…that will melt

It’s a kind of sorrow…it’s a kind of sad
Theoretical mirrors nearly cracked
Miles away from hours…miles away from numbers
Moonlight skaters no…we’ll never be

Longing for a sick wind blowin in our mind
On the day that we lost our childhood age
Books that authors really tried to write
But they never no…truely did

Όλα αυτά τα προσυπογράφω λέξη προς λέξη αγαπητοί μου Brush, αλλά Moonlight skaters no…we’ll never be? γιατί? 
Εγώ θυμάμαι κάτι μεγάλα και ωραία σάλτα εκείνες τις μέρες, όταν ξεκαβαλούσαμε (Moon riders βλέπεις), και πηδούσαμε με φόρα από του φεγγαριού το κέρατο, στο διάστημα, το άπειρο, αυτό  που δεν μπορεί ποτέ να κλειστεί σε λέξεις και σελίδες, παρά μόνο -και πάλι ίσως- ένας κόκκος του... 

Μην πεις Γιατί οι μέρες οι παλιές ήταν καλύτερες; γιατί τέτοια ρωτάνε μόνο οι κουτοί... 
Υπάρχει καιρός για όλα όσα συμβαίνουν κάτω απ' τον ουρανό...
Εκκλησιαστής 7.10 και 3.1.



Για να μη σας μπερδεύω, το κομμάτι είναι το Days are not (so young anymore) από το Bristles LP, των Brush που είχε βγει από την Wipe Out το 1989, και ήταν αφιερωμένος: To all those who would have liked to have a record dedicated to them but never did.